الصراط: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '[[ ' به '[[') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
[[مفضل بن عمر]] (نویسنده) | [[مفضل بن عمر]] (نویسنده) | ||
[[ عبدالجليل، منصف]] (محقق) | [[عبدالجليل، منصف]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی |
نسخهٔ ۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۰
الصراط | |
---|---|
پدیدآوران | مفضل بن عمر (نویسنده) عبدالجليل، منصف (محقق) |
عنوانهای دیگر | کتاب الصراط |
ناشر | دار المدار الإسلامي |
مکان نشر | لبنان - بيروت |
سال نشر | 2005م. |
چاپ | چاپ يکم |
موضوع | احاديث اخلاقي - قرن 2ق.
احاديث شيعه - قرن 2ق اخلاق اسلامي ثواب و عقاب |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /م7ص4 / 248 BP |
الصراط منسوب به مفضل بن عمر جعفی (متوفی پس از 183 ق)، کتابی حاوی احادیث امام جعفر صادق(ع) در موضوع گذر از صراط و سرنوشت بندگان و معارفی در رد غلات است. مقدمه و تحقیق کتاب به قلم منصف بن عبدالجلیل است.
کتاب مشتمل بر مجموعهای از احادیث در معرفی صراط و عقاب آن و بیان رهایی مؤمن از فرشتگان اعترافگیرنده و سرنوشت بندگان صالح و ناصالح است. این احادیث را امام جعفر صادق(ع) در برخی مجالس به گروهی از اصحاب خاص خود فرموده و مفضل بن عمر جعفی که یکی از مقربین آن حضرت و عدول ثقات بوده آنها را نقل کرده است.[۱]
عبدالجلیل در مقدمه مفصل خود بر کتاب ابتدا بهتفصیل تمام مطالبی را که در متون امامیه در شرححال مفضل بن عمر جعفی آمده نقل و بررسی کرده است. در ادامه، وی بر اساس متون نصیری تحقیقی در شرححال مفضل ارائه کرده است. او همچنین جهانشناسی و نظام معرفتی غلات نصیریه را بهتفصیل بررسی کرده است. در جهانشناسی آنان، در جریان تناسخ مخالفان بهصورت موجوداتی پست به مجازات میرسند و مؤمنان با وعده انتقال به صورتی بهتر در حیاتی مجدد به پاداش میرسند.[۲]
کتاب مشتمل بر مسئله صراط و ده باب در شناخت عقاب و منازل آن، اختیار، تجلی، ظهورات، دعوت و انکار و مانند آن است. به نظر میرسد که این ابواب تفصیل مطالب مجملی است که در فقرات بیستوچهار گانه اول در مسئله صراط آمده بود.[۳] متن اثر در 216 شماره ارائهشده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- رحمتی، محمدکاظم، «مفضل بن عمر جعفی و کتاب الصراط منسوب به او»، کتاب ماه دین، فروردين و ارديبهشت 1385، شماره 102 و 103، ص 29 تا 30.