غدیریه؛ چگونه باید علی را بشناسیم؟: تفاوت میان نسخه‌ها

1. نويسنده در اين كتاب، نخست متن عربى خطبه پيامبر اكرم (ص) در روز غدير را به صورت قطعه‌قطعه آورده و بعد از هر قطعه، ترجمه فارسى را به صورت نثر و بعد از آن ترجمه فارسى منظوم را ارائه كرده است. اين ترجمه به صورت اجمالى بررسى شد و در نتيجه به نظر مى‌رسد كه ترجمه‌اى رسا و زيباست و با رعايت امانت انجام شده است. به عنوان مثال آغازين جملات اين خطبه چنين است و اين گونه به دو صورت نثر و نظم به فارسى ترجمه شده است: «حمد و ستايش پروردگارى را كه در عظمت يكتا، و در وحدانيت بى‌همتاست؛ سلطنت او با عظمت و در اداره امور خلايق مقتدر و به همه مخلوقات دانا و در همه‌جا حاضر و ناظر و قدرت او بر همه موجودات غالب است. بزرگى كه ازلى‌ست و ستوده‌اى كه زوال ندارد».

|-

! «ستايش مى‌نمايم آن خدا را !! به وحدت او ندارد هيچ همتا  

|}  

|-

! كه سلطان عظيم اين جهان است !! و عالم را به يكتايى نشان است  

|}  

|-

! خداوندى كه صاحب اقتدار است !! كه مخلوقات ايشان بى‌شمار است  

|}  

|-

! به كار خلق در هر جاست ناظر !! به هر امرى بُوَد ناظر و حاضر  

|}

|-

! بُوَد غالب به موجودات عالم !! جهان را هم ز قدرت كرد محكم  

|}  

|-

! خدايى كز ازل يابد تعالى !! نشايد اين ستودن را زوالى»  

2. نويسنده، متن و ترجمه نثر و نظم خطبه منظوم مولا اميرالمؤمنين على(ع) را از جمله اين چنين درست و شيوا آورده است:  

|-

! لك الحمد يا ذالجود و المجد و العلى !! تباركت تعطى من تشاء و تمنع  

«ستايش تو راست اى صاحب جود و بزرگى و بلندى؛ بزرگى تو راست كه به هركه خواهى بدهى و يا بازگيرى».  

|-

! بر تو شايسته بُوَد حمد و ثنا !! اى خداى صاحب جود و سخا

|}  

|-

! الهى لئن جلّت و جمّت خطيئتى !! فعفوك عن ذنبى اجلّ و اوسع

|} «خدايا اگر خطايم بزرگ و زياد است ولى گذشت تو از گناه من بزرگ‌تر و وسيع‌تر است».  

|-

! نزد تو باشد گناهانم عظيم !! عفو تو بالاتر، اى ربّ رحيم  

3. قصيده غديريه نويسنده نيز با اين ابيات زيبا آغاز شده:  

|-

! حال نياز است سخن سر كنم !! نام نبى زينت دفتر كنم  

|}  

|-

! تا كه خدا پايه عالم نهاد !! نام به حوّا و بر آدم نهاد  

|}  

|-

! عشق از اين حادثه آغاز شد!! نغمه غم همره آن ساز شد  

|} <ref>همان، ص 97</ref> و با اين ابيات شايسته پايان يافته است:  

|-

! اجر محبّان على با خداست !! مركز اين عشق ولى كربلاست

|}  

|-

! نام حسين است كه در روزگار !! شد سبب عزّت و اين افتخار