الأمالي (ترجمه هدایتی): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، محمد بن علی') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
[[هدایتی، ابوالفضل]] (مترجم) | [[هدایتی، ابوالفضل]] (مترجم) | ||
[[ابن بابویه، محمد بن علی]] (نویسنده) | [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BP 129 /الف2 الف8041 1389الف | | کد کنگره =BP 129 /الف2 الف8041 1389الف |
نسخهٔ ۲۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۳
الامالی | |
---|---|
پدیدآوران | هدایتی، ابوالفضل (مترجم) ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی (نویسنده) |
ناشر | نسيم کوثر |
مکان نشر | قم - ایران |
سال نشر | 1389 ش |
چاپ | 1 |
موضوع | احادیث شیعه - قرن 4ق. |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | BP 129 /الف2 الف8041 1389الف |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الأمالي، اثر ابوجعفر محمد بن على بن بابويه قمى، معروف به شيخ صدوق، كتابى است روايى به زبان عربى كه به قلم ابوالفضل هدايتى، به فارسی ترجمه شده است.
مترجم، سعى نموده تا اصل امانت در ترجمه را در حد امكان رعايت نمايد؛ بدين منظور، عبارات را تقريبا بهصورت تحتاللفظى ترجمه كرده است. بااينحال، در برخى از موارد، اين اصل بهخوبى رعايت نشده و در مواضعى، افتادگىهاى جزيى، به چشم مىخورد.
در ابتداى كتاب، مقدمه مختصرى از ناشر، ذكر گرديده كه در آن، به عظمت و جايگاه شيخ صدوق، اشاره شده است. در اين مقدمه، اين نكته بيان شده است كه در قرن چهارم هجرى، تشيع داراى دو مكتب و مشرب فكرى در دو نقطه از بلاد اسلامى؛ يعنى بغداد و قم بود و اين دو مكتب، در اصل، هيچگونه تعارض و تقابلى با یکديگر نداشتند، اما در شيوه نگرش به بحثهاى كلامى، اعتقادى و فقهى، تفاوتهاى ويژهاى داشتند. مكتب بغداد كه نماينده آن شيخ مفيد، سيد مرتضى، شيخ طوسى و شاگردانشان بودند، در عين استفاده از احاديث معصومين(ع)، به روشهاى عقلگرايانه و نقادانه هم توجه خاص داشتند، ولى مكتب قم كه نمايند آن شيخ صدوق و استادان و شاگردان او بودند، با حديثگرايى و تعبددر روايات، از بهكارگیرى عقل در موضوعات دينى پرهيز داشتند و يا آن را به حداقل رسانيده بودند. به نظر نویسنده مقدمه، شايد علت اين تفاوت، ويژگىهاى محيط زندگى اين بزرگواران باشد؛ چون در بغداد، شیعیان مستقيما با اهل تسنن تماس داشتند و بايد مسائل را بهگونهاى مطرح میكردند كه برای آنان قابل پذيرش باشد، ولى در قم چنين نبود و استناد به حديث معصومين(ع) مىتوانست قول فصل باشد.[۱]
در اين اثر، متن امالى در كنار ترجمه آن قرار گرفته است؛ بدين صورت كه ابتدا متن آمده و در صفحه بعد، ترجمه فارسی آن، ذكر شده است.
فهرست ابواب، در انتهاى كتاب آمده است.
در پاورقىها، به ذكر منابع پرداخته شده است.
پانویس
- ↑ مقدمه، ص4
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.