الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[گرگانی استرابادی، رکنالدین محمد بن علی]] (نويسنده) | ||
[[شمسالدین، ابراهیم]] (محشی) | [[شمسالدین، ابراهیم]] (محشی) | ||
|زبان | |زبان |
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۴
الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة | |
---|---|
پدیدآوران | گرگانی استرابادی، رکنالدین محمد بن علی (نويسنده) شمسالدین، ابراهیم (محشی) |
ناشر | دار الکتب العلمية |
مکان نشر | لبنان - بیروت |
سال نشر | 1423ق - 2002م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
موضوع | زبان عربی - بدیع - زبان عربی - معانی و بیان |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | 1380 /ج43 الف5 2028 PJA |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الإشارات و التنبيهات في علم البلاغة، نوشته محمد بن علی بن محمد جرجانی استرابادی حلّی غروی (متوفی بعد از 729ق) درباره معانی، بیان و بدیع، به زبان عربی که کار مقدمهنویسی و تعلیق و فهرستهای چندگانه آن را، ابراهیم شمسالدین انجام داده است.
محقق درباره کتاب میگوید: مؤلف، هیچیک از مسائل بلاغت را رها نکرده، مگر اینکه آن را مفصل و دقیق، همراه با آرای همه معاصران و قبل از آن، عرضه کرده است. این کتاب، از امّهات کتابهای بلاغت شمرده میشود؛ زیرا دارای شأن عظیمی در تصحیح مفاهیم بلاغی و تثبیت قواعد و تحلیل اسلوبهای آن دارد.
نویسنده، به عرضه کافی و گسترده مسائل بلاغی، اکتفا نکرده، بلکه در هر مسئلهای که خللی در آن یافته، اشتباه آن را آشکار کرده و مورد بحث قرار داده و به درستی آن، آگاهی داده است[۱].
کارهایی که ابراهیم شمسالدین، در این کتاب، انجام داده عبارت است از:
- نوشتن زندگینامه مؤلف؛
- نوشتن مقدمهای درباره علم بلاغت و فنون آن؛
- مقابله و مقایسه متنهایی که مؤلف، در آنها مناقشه کرده است، مانند: عبدالقاهر جرجانی در «أسرار البلاغة» و زمخشری در «الكشاف» و سکاکی در «مفتاح العلوم» و دیگران؛
- شرح کلمات ناآشنا و مشکل، با استناد به لغتنامههای مشهور، در حاشیه کتاب؛
- تعریف کافی اعلام و کتب و تألیفات با ذکر مراجع و مصادر؛
- مستندسازی همه احادیث نبوی و دیگر روایات و ضبط متن حدیث با استفاده از کتابهای حدیث معتبر؛
- مستندسازی همه آیات قرآن کریم با استفاده از «المعجم المفهرس لألفاظ القرآن الكريم»؛
- مشخص کردن بحر شعر همه شواهد شعری؛
- مستندسازی شواهد شعری[۲].
- نوشتن فهرستهای چندگانه بر مطالب کتاب[۳].
پانویس
منابع مقاله
تقدیم و فهرست.