الروح المجرد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۴: خط ۵۴:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
    [[رده:تصوف و عرفان]]
    [[رده:طبقات، تراجم، کتب مناقب]]
    [[رده:مقالات تیر 01 موسوی]]
    [[رده:مقالات تیر 01 موسوی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده آذرماه 01 قربانی]]
    [[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]]
    [[رده:عدم صفحه و جدول آذرماه 01 قربانی]]
      [[رده:مقالات بازبینی شده1]]
      [[رده:مقالات بازبینی شده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 دی 1401]]

    نسخهٔ ‏۳۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۳

    الروح المجرد في ذکري الموحد العظيم و العارف الکبير الحاج السيد هاشم الموسوي الحداد
    الروح المجرد
    پدیدآورانحسینی طهرانی، سید محمدحسین (نویسنده) مبارک، عبدالرحيم (مترجم)
    ناشرمؤسسه ترجمه و نشر دوره علوم و معارف اسلام
    مکان نشرايران - مشهد مقدس
    سال نشر1426ق.
    چاپچاپ دوم
    موضوعحداد، هاشم، 1900 - 1983م. - سرگذشت نامه

    ياد نامه‎ها

    عارفان - سرگذشت نامه

    مجتهدان و علما - ايران - سرگذشت نامه
    زبانعربي
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏ح‎‏4‎‏ ‎‏ح‎‏54043‎‏ / 280/8 BP

    الروح المجرد تعریب «روح مجرد» یادنامه‌ای در ذکر احوالات و سخنان و سلوک عرفانی عارف بالله سید هاشم موسوی حداد (درگذشته 1404 ق) است. اصل این اثر به فارسی توسط آیت‌الله سید محمدحسین حسینی تهرانی (درگذشته 1416 ق) معروف به علامه تهرانی به رشته تحریر درآمده و عبدالرحیم مبارک آن را به عربی برگردانده است.

    سید هاشم حداد کتاب یا رساله‌ای از خود برجای نگذاشته و فقط سید محمدحسین حسینی تهرانی در روح مجرد، حالات یا سخنان عرفانی او را نقل کرده است. به نوشته او، حداد در توحید بسیار تعصب داشت و کلمه فنا بیش از هر واژه دیگری بر زبان او جاری بود. او شهادت امام حسین (ع) را عالی‌ترین منظر عشق و زیباترین جلوه جلال و جمال و نیکوترین مظاهر اسماء رحمت و غضب الهی می‌دانست. به نظر او، اگر گوشه‌ای از تجلیات الهی در عاشورا را به سالکان نشان دهند تا ابد مدهوش می‌گردند.[۱]

    عبدالرحیم مبارک، متن فارسی را به قلمی روان به عربی برگردانده است. وی اشعار فارسی را در متن حفظ کرده و ترجمه آن‌ها را در پاورقی متذکر شده است. اشعاری هم که نویسنده در پاورقی از شعرای بزرگ آورده به همان صورت بدون ترجمه ذکر کرده است.[۲]‏ پانوشت‌های اندکی به قلم مترجم است که با (م) از پانوشت‌های نویسنده مشخص‌شده است. [۳]

    پانویس

    1. ر.ک: ثبوت، اکبر، ص 695-694
    2. ر.ک: متن کتاب، ص 31، پاورقی 1
    3. ر.ک: همان، ص 40

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. ثبوت، اکبر، دانشنامه جهان اسلام، جلد 12، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرة‌المعارف اسلامی، چاپ اول، 1387.



    وابسته‌ها