الفریدة (و هي الألفیة النحویة للجلال السیوطي): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''الفريدة (و هي الألفية النحوية للجلال السيوطي) '''، نوشته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلال‌الدین سیوطی]] (911-849ق) است. این فریده دربردارنده هزار بیت شعر است که 600 بیت آن خلاصه‌شده الفیه ابن مالک است که [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] نیز 400 بیت دیگر از سروده‌های خود بدان افزوده است که به گفته او این افزوده‌ها، قاعده‌ها و نکته‌هایی هستند که محصلان دانش عربی از دانستنشان بی‌نیاز نیستند<ref>ر.ک: صفحه آغازین کتاب</ref>. | '''الفريدة (و هي الألفية النحوية للجلال السيوطي) '''، نوشته [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلال‌الدین سیوطی]] (911-849ق) است. این فریده دربردارنده هزار بیت شعر است که 600 بیت آن خلاصه‌شده الفیه ابن مالک است که [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] نیز 400 بیت دیگر از سروده‌های خود بدان افزوده است که به گفته او این افزوده‌ها، قاعده‌ها و نکته‌هایی هستند که محصلان دانش عربی از دانستنشان بی‌نیاز نیستند<ref>ر.ک: صفحه آغازین کتاب</ref>. | ||
گفته می‌شود که شهرت الفیه [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] کم از الفیه ابن مالک ندارد. هر دو در کتابشان از اقوال قدیمیان نحوی بهره گرفته‌اند. تعداد این نحویان در نزد هر دو نویسنده به دوازده نفر می‌رسد. یکی از نکته‌های تمایز دو الفیه در این است که ابن مالک شاهد مثال‌هایی را از آنچه که نحویان از گفته‌های عرب نقل کرده‌اند در الفیه‌اش آورده است، اما [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] بدون این‌گونه تمثیل‌ها به تطبیق قاعده‌های نحوی در الفیه‌اش پرداخته است<ref>ر.ک: سلیمان حموده، | گفته می‌شود که شهرت الفیه [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] کم از الفیه ابن مالک ندارد. هر دو در کتابشان از اقوال قدیمیان نحوی بهره گرفته‌اند. تعداد این نحویان در نزد هر دو نویسنده به دوازده نفر می‌رسد. یکی از نکته‌های تمایز دو الفیه در این است که ابن مالک شاهد مثال‌هایی را از آنچه که نحویان از گفته‌های عرب نقل کرده‌اند در الفیه‌اش آورده است، اما [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] بدون این‌گونه تمثیل‌ها به تطبیق قاعده‌های نحوی در الفیه‌اش پرداخته است<ref>ر.ک: سلیمان حموده، طاهر، ص17</ref>. | ||
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در بخش افزوده‌ها نگاه ویژه‌ای به مبحث‌های مفاعیل، منادا و متممات جمله داشته است. وی در این افزوده‌ها دیدگاهش را در مسئله‌های اختلافی میان بصریان و کوفیان مطرح می‌کند؛ او در نه مسئله با بصریان همراه است و در یک مورد نیز با هر دو رویکرد نحوی مخالفت می‌کند و موضع میانه‌ای را پیش می‌گیرد. وی در این افزوده‌ها از کتاب‌های الفیه و الكافية الشافية ابن مالک و کتاب التسهيل بهره گرفته است. نام اخفش و سیبویه نیز در ابیات او دیده می‌شود<ref>ر.ک: شعیب بن عبدالسلام</ref>. | [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] در بخش افزوده‌ها نگاه ویژه‌ای به مبحث‌های مفاعیل، منادا و متممات جمله داشته است. وی در این افزوده‌ها دیدگاهش را در مسئله‌های اختلافی میان بصریان و کوفیان مطرح می‌کند؛ او در نه مسئله با بصریان همراه است و در یک مورد نیز با هر دو رویکرد نحوی مخالفت می‌کند و موضع میانه‌ای را پیش می‌گیرد. وی در این افزوده‌ها از کتاب‌های الفیه و الكافية الشافية ابن مالک و کتاب التسهيل بهره گرفته است. نام اخفش و سیبویه نیز در ابیات او دیده می‌شود<ref>ر.ک: شعیب بن عبدالسلام</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۶
| الفریدة (و هي الألفیة النحویة للجلال السیوطي) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده) |
| ناشر | مطبعة الترقي |
| مکان نشر | مصر |
| سال نشر | 1332ق |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الفريدة (و هي الألفية النحوية للجلال السيوطي) ، نوشته جلال‌الدین سیوطی (911-849ق) است. این فریده دربردارنده هزار بیت شعر است که 600 بیت آن خلاصه‌شده الفیه ابن مالک است که سیوطی نیز 400 بیت دیگر از سروده‌های خود بدان افزوده است که به گفته او این افزوده‌ها، قاعده‌ها و نکته‌هایی هستند که محصلان دانش عربی از دانستنشان بی‌نیاز نیستند[۱].
گفته می‌شود که شهرت الفیه سیوطی کم از الفیه ابن مالک ندارد. هر دو در کتابشان از اقوال قدیمیان نحوی بهره گرفته‌اند. تعداد این نحویان در نزد هر دو نویسنده به دوازده نفر می‌رسد. یکی از نکته‌های تمایز دو الفیه در این است که ابن مالک شاهد مثال‌هایی را از آنچه که نحویان از گفته‌های عرب نقل کرده‌اند در الفیه‌اش آورده است، اما سیوطی بدون این‌گونه تمثیل‌ها به تطبیق قاعده‌های نحوی در الفیه‌اش پرداخته است[۲].
سیوطی در بخش افزوده‌ها نگاه ویژه‌ای به مبحث‌های مفاعیل، منادا و متممات جمله داشته است. وی در این افزوده‌ها دیدگاهش را در مسئله‌های اختلافی میان بصریان و کوفیان مطرح می‌کند؛ او در نه مسئله با بصریان همراه است و در یک مورد نیز با هر دو رویکرد نحوی مخالفت می‌کند و موضع میانه‌ای را پیش می‌گیرد. وی در این افزوده‌ها از کتاب‌های الفیه و الكافية الشافية ابن مالک و کتاب التسهيل بهره گرفته است. نام اخفش و سیبویه نیز در ابیات او دیده می‌شود[۳].
پانویس
منابع مقاله
- صفحه آغازین کتاب.
- سلیمان حموده، طاهر، «جلال‌الدین السيوطي عصره و حياته و آثاره و جهوده في الدرس اللغوي».
- شعیب بن عبدالسلام، «ميزات ألفيتي ابن مالك و السيوطي: دراسة مقارنة».