فضل‌الله بن روزبهان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'علامه حلى' به 'علامه حلى')
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۴۲: خط ۴۲:
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
|data-type='authorWritings'|[[وسیلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم (ع)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
|data-type='authorWritings'|[[وسیلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم (ع)]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده


[[‏مهمان نامه بخارا (تاریخ پادشاهی محمد شیبانی) ]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
[[‏مهمان نامه بخارا (تاریخ پادشاهی محمد شیبانی) ]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده


[[تاریخ عالم آرای امینی: شرح حکمرانی سلاطین آق‌قویونلو و ظهور صفویان]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
[[تاریخ عالم آرای امینی: شرح حکمرانی سلاطین آق‌قویونلو و ظهور صفویان]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده


[[سلوک الملوک]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
[[سلوک الملوک]] / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
|-class='articleCode'
|-class='articleCode'
|کد مولف
|کد مولف
خط ۸۷: خط ۸۷:
وى در شاعرى، طبعى چندان نيكو نداشت و در نويسندگى نيز پيرو همان نثر مصنوع و سرشار از كلمه‌هاى عربى سده نهم هجرى بود. بنابراين، وى هيچ‌گونه تأثيرى بر ادبيات فارسى به جا نگذاشت.
وى در شاعرى، طبعى چندان نيكو نداشت و در نويسندگى نيز پيرو همان نثر مصنوع و سرشار از كلمه‌هاى عربى سده نهم هجرى بود. بنابراين، وى هيچ‌گونه تأثيرى بر ادبيات فارسى به جا نگذاشت.


او در تصوف، دست ارادت به پير جمال‌الدين احمد عارف اردستانى (- 879ق) داده است. از آثار عرفانى او، مى‌توان «شرح وصاياى عبدالخالق غجدوانى» كه از مشايخ نقشبنديه بود و «مناقب جمال اردستانى» را نام برد. در فلسفه نيز دستى داشت و از آن‌جا كه سنى بسيار متعصبى بود، بى‌ترديد، فقه را به خوبى مى‌دانست. روشن است آن‌چه سبب شهرت وى شد، ادبيات، فلسفه و يا عرفان نبود، اما او را در جايگاه تاريخ‌نگار و گزارشگرى كه برخى از رخدادهاى سياسى و اجتماعى را با ديدى متعصبانه و گاهى نقادانه نوشت، نمى‌توان ناديده گرفت.
او در تصوف، دست ارادت به پير جمال‌الدين احمد عارف اردستانى (- 879ق) داده است. از آثار عرفانى او، مى‌توان «شرح وصاياى عبدالخالق غجدوانى» كه از مشايخ نقشبنديه بود و «مناقب جمال اردستانى» را نام برد. در فلسفه نيز دستى داشت و از آن‌جا كه سنى بسيار متعصبى بود، بى‌ترديد، فقه را به خوبى مى‌دانست. روشن است آن‌چه سبب شهرت وى شد، ادبيات، فلسفه و يا عرفان نبود، اما او را در جايگاه تاريخ‌نگار و گزارشگرى كه برخى از رخدادهاى سياسى و اجتماعى را با ديدى متعصبانه و گاهى نقادانه نوشت، نمى‌توان ناديده گرفت.


وى در سنت انديشه سياسى ايران از جايگاه ويژه‌اى برخوردار است. در سلوك الملوك از پايه‌هاى حكومت اسلامى بر مبناى مذهب سنى، سخن رفته كه گويا برپايى چنين حكومتى، آرمان اوست.
وى در سنت انديشه سياسى ايران از جايگاه ويژه‌اى برخوردار است. در سلوك الملوك از پايه‌هاى حكومت اسلامى بر مبناى مذهب سنى، سخن رفته كه گويا برپايى چنين حكومتى، آرمان اوست.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش