البدایة و النهایة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|البداية (ابهام زدایی)}}


    '''البداية و النهاية'''، نوشته عمادالدین ابوالفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر قرشی دمشقی، مشهور به ابن کثیر (774-701ق) است که با تحقیق عبدالله بن عبدالمحسن ترکی در 21 جلد چاپ شده است.
    '''البداية و النهاية'''، نوشته عمادالدین ابوالفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر قرشی دمشقی، مشهور به ابن کثیر (774-701ق) است که با تحقیق عبدالله بن عبدالمحسن ترکی در 21 جلد چاپ شده است.

    نسخهٔ ‏۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۵

    البدایة و النهایة
    البدایة و النهایة
    پدیدآورانابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر (نويسنده)

    ترکی، عبدالله بن عبدالمحسن (محقق)

    مرکز البحوث و الدراسات العربیة و الإسلامیة بدار هجر (سایر)
    ناشرهجر
    مکان نشرمصر - جیزه
    سال نشر1417ق - 1419ق - 1997م - 1999م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد21
    کد کنگره
    1417 /الف2ب4 35/63 DS
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf



    البداية و النهاية، نوشته عمادالدین ابوالفداء اسماعیل بن عمر بن کثیر قرشی دمشقی، مشهور به ابن کثیر (774-701ق) است که با تحقیق عبدالله بن عبدالمحسن ترکی در 21 جلد چاپ شده است. این کتاب مهم‌ترین و معروف‌ترین اثر نویسنده است که موضوع آن تاریخ عمومی و اسلام از آغاز آفرینش تا آغاز پیدایش اسلام و سپس، تا عصر مؤلف است. نویسنده به رستاخیز و سرانجام تاریخ نیز پرداخته است. این کتاب از گسترده‌ترین منابع تاریخ اسلام شمرده می‌شود. نویسنده روند تاریخی رخدادها را رعایت کرده و بخش مربوط به آفرینش و تاریخ انبیا را با آیه‌های قرآن و احادیث پوشش داده است. او رخدادهای دوره اسلامی را در قالب سال‌شمار و گاه همراه با ذکر ماه و روز آن‌ها نقل کرده است[۱].

    نویسنده در دیباچه، کتابش را با سه بخش می‌شناساند: بدایه: از آفرینش تا پایان زندگى پیامبر اسلام(ص)؛ خلافت یا تاریخ اسلام: از وفات پیامبر(ص) تا عصر مؤلف؛ نهایه: در حوادث بزرگ آخر زمان یا فِتَن و مَلاحِم.

    روش ابن کثیر در بخش نخست، استناد به قرآن و احادیث قابل ‌اعتماد بوده و بیشتر به سرگذشت پیامبران و امت‌های پیشینی که در قرآن یاد شده‌اند، پرداخته است. قسمت دوم بخش نخست (بدایه)، مربوط به سیرت پیامبر اسلام(ص) و از مفصل‌ترین بخش‌های کتاب است. در این بخش بیشتر اتکای ابن کثیر بر سیره ابن اسحاق است؛ هرچند که از «دلائل النبوة» و «معجم الصحابة» از ابونعیم اصفهانى، «أسد الغابة» از ابن اثیر، «تهذیب» از مزی و آثار ابوبکر بیهقى، ذهبى، ابن عساکر، سهیلى و ابن سیدالناس بهره برده است[۲].

    در بخش دوم، رخدادهای تاریخى پس از اسلام است که در دو قسمت حوادث و وفیات آمده است. وفیات دو قسمت متمایز دارد: قسمت اول از آغاز خلافت تا پایان قرن 7ق/13م و قسمت دوم از آغاز قرن 8ق/14م، به بعد. در نخستین قسمت به نوشته‌های مورخانی مانند تاریخ طبری، تاریخ بغداد خطیب، تاریخ دمشق ابن عساکر، المنتظم ابن جوزی، الكامل ابن اثیر، مرآة الزمان سبط ابن جوزی و دول الإسلام ذهبى استناد شده است. دوره پس از مغول در این قسمت بیشتر به تاریخ شام و دمشق اختصاص یافته است[۳].

    قسمت دیگر، در تاریخ شام و دمشق است؛ نخستین بخش آن متکى بر ذیل برزالى بر تاریخ ابوشامه است و بخش دوم بیان دیده‌ها و شنیده‌های خود ابن کثیر را – به‌ویژه از شهر دمشق - ‌و رخدادهای سال 767ق/1366م را در بر دارد[۴].

    پانویس

    1. ر.ک: حضرتی، حسن؛ شریعت‌جو، منیره، ص‌186-149
    2. ر.ک: رحیم‌لو، یوسف، ص‌515
    3. ر.ک: همان
    4. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    1. حضرتی، حسن؛ شریعت‌جو، منیره، «نقد درونی و بیرونی تاریخ‌نگاری ابن کثیر در البداية و النهاية»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله تاریخ اسلام، بهار 1388، شماره 37، به آدرس:
      https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/878580/%D9%86%D9%82%D8%AF-%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%86%DB%8C-%D9%88-%D8%A8%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%86%DB%8C-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%A7%D8%A8%D9%86-%DA%A9%D8%AB%DB%8C%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D9%87-%D9%88-%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%87%D8%A7%DB%8C%D9%87?q=%D9%86%D9%82%D8%AF%20%D8%AF%D8%B1%D9%88%D9%86%DB%8C%20%D9%88%20%D8%A8%DB%8C%D8%B1%D9%88%D9%86%DB%8C%20%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE%E2%80%8C%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1%DB%8C%20%D8%A7%D8%A8%D9%86%20%DA%A9%D8%AB%DB%8C%D8%B1%20%D8%AF%D8%B1%20%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%8A%D8%A9%20%D9%88%20%D8%A7%D9%84%D9%86%D9%87%D8%A7%D9%8A%D8%A9&score=25.0&rownumber=1
    2. رحیم‌لو، یوسف، دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، ج11، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1381.

    وابسته‌ها