قرب الإسناد (حمیری): تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'شيخ حر عاملى' به 'شيخ حر عاملى') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه مجلسى' به 'علامه مجلسى') |
||
خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
اين كتاب از اصول چهارصدگانه اوليه شيعه به شمار مىآيد و از زمان نگارش تا حال در طول بيش از هزار سال پيوسته مورد توجه علما و بزرگان شيعه واقع شده و رواياتش در مجموعههاى بزرگ روايى نقل شده است كه از جملۀ آنهاست: كتاب كافى شيخ كلينى، كتاب فقيه و خصال [[شيخ صدوق]]، تهذيب شيخ طوسى، بحار الانوار علامه | اين كتاب از اصول چهارصدگانه اوليه شيعه به شمار مىآيد و از زمان نگارش تا حال در طول بيش از هزار سال پيوسته مورد توجه علما و بزرگان شيعه واقع شده و رواياتش در مجموعههاى بزرگ روايى نقل شده است كه از جملۀ آنهاست: كتاب كافى شيخ كلينى، كتاب فقيه و خصال [[شيخ صدوق]]، تهذيب شيخ طوسى، بحار الانوار [[علامه مجلسى]]، وسائل الشيعه [[حر عاملی، محمد بن حسن|شيخ حر عاملى]]، و مستدرك الوسائل محدث نورى. | ||
==احاديث كتاب== | ==احاديث كتاب== |
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۰:۰۰
نام کتاب | قرب الإسناد |
---|---|
نام های دیگر کتاب | الاشعثیات
قرب الإسناد و الاشعثیات |
پدیدآورندگان | حمیری، عبد الله بن جعفر (نويسنده)
ابن اشعث، محمد بن محمد (نويسنده) |
زبان | عربی |
کد کنگره | BP 128/7 /ح8ق4 1300 |
موضوع | احادیث احکام - قرن 3ق.
احادیث شیعه - قرن 3ق. |
ناشر | مکتبة نينوی الحديثة |
مکان نشر | تهران - ایران |
سال نشر | |
کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE1522AUTOMATIONCODE |
مولف
ابو العباس، عبد الله بن جعفر حِميَرى از ياران امام حسن عسگرى عليه السلام و از روات بزرگ شيعه در نيمه دوم قرن سوم هجرى.اين كتاب، مجموعه رواياتى است كه به معصوم عليه السلام نسبت داده شده و به دليل واسطه كم و راويان معدودى كه ميان امام عليه السلام و مؤلف كتاب واسطه شدهاند آن را قرب الإسناد ناميدهاند.
انگيزه نگارش
در زمان امام هادى و امام حسن عسكرى عليهما السلام ظلم و ستم حكومت عباسى به اوج خود رسيده بود و حكام ستمگر از ارتباط ميان شيعيان و اين دو امام بزرگوار بشدت جلوگيرى مىكردند.در چنين زمانى مؤلف اين كتاب - مانند بسيارى ديگر از روات بزرگ شيعه - به وسيله ارتباط با ديگر ياران نزديك ائمه عليهم السلام و ارتباط مخفى و مكاتبهاى و نامه نگارى با ائمه عليهم السلام، سخنان گهربار آن امامان بزرگوار را در مجموعههاى روايى جمع آورى مىكرد تا آن را به آيندگان و نسلهاى آينده برساند.
مؤلف كتاب با امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف نيز مكاتباتى داشتهاست.
سخن شيخ آقا بزرگ
علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى در كتاب ارزشمند خود، «الذريعة إلى تصانيف الشيعة» دربارۀ ارزش اين كتاب مىفرمايد:
اين كتاب در نزد قدماى فقهاى شيعه بسيار ارزشمند و گرانقدر به شمار مىآمد و لذا از شهرهاى دور براى شنيدن و يا ديدن آن بار سفر مىبستند و رنج سفر را بر خود هموار مىكردند و چشمانشان با ديدن اين كتاب روشن مىگشت و به همين جهت اين كتاب را به عنوان كتابى مستقل به رشته تحرير در مىآوردند.
مؤلف اين كتاب شيخ بزرگ قم، ابو العباس عبد الله بن جعفر حميرى مىباشد.وى در اين كتاب روايات هر امامى را مستقلا در يك بخش آورده، مانند: «قرب الإسناد إلى الصادق عليه السلام» و «قرب الإسناد إلى الرضا عليه السلام».
از ديگر نكات با ارزش اين كتاب آن است كه مؤلف سؤالات على بن جعفر از امام موسى كاظم عليه السلام را نيز در كتاب خود آورده و بدين ترتيب بر اعتبار كتاب على بن جعفر افزوده است.
اعتبار كتاب
اين كتاب از اصول چهارصدگانه اوليه شيعه به شمار مىآيد و از زمان نگارش تا حال در طول بيش از هزار سال پيوسته مورد توجه علما و بزرگان شيعه واقع شده و رواياتش در مجموعههاى بزرگ روايى نقل شده است كه از جملۀ آنهاست: كتاب كافى شيخ كلينى، كتاب فقيه و خصال شيخ صدوق، تهذيب شيخ طوسى، بحار الانوار علامه مجلسى، وسائل الشيعه شيخ حر عاملى، و مستدرك الوسائل محدث نورى.
احاديث كتاب
قرب الإسناد شامل 1404 حديث مىباشد كه از امام جعفر صادق و امام موسى كاظم و امام رضا عليهم السلام روايت شده است.اين كتاب شامل احاديث فراوانى از ديگر ائمه معصومين عليهم السلام نيز بوده كه متأسفانه به دست ما نرسيده است.
بخشهاى كتاب
كتاب حاضر از سه بخش تشكيل شده است:
بخش اول رواياتى كه از امام جعفر صادق عليه السلام روايت شده است.
بخش دوم رواياتى كه از امام موسى كاظم عليه السلام روايت شده است.
بخش سوم رواياتى كه از امام رضا عليه السلام نقل گرديده است.
هر بخش از كتاب داراى يك سرى روايات متفرقه نيز مىباشد.
عناوين
برخى از مسائل مطرح شده در كتاب حاضر عبارتند از: رواياتى درباره دعا و شرايط آن، مسائل عقيدتى و ابواب فقهى مانند صلوة، طهارة، زكات، صوم، حج، نكاح، طلاق، حدود، معاملات، صيد، وصيت، شهادت و...
نسخۀ خطى كتاب
1 - نسخهاى در كتابخانه حضرت آيت الله بروجردى كه تاريخ نگارش آن 1359 هجرى است و به خط حسن مير خانى مىباشد.اين نسخه از نسخهاى تهيه شده كه از روى نسخهاى كه اجازه مؤلف آن، يعنى عبد الله بن جعفر حميرى در تاريخ 304 هجرى بر آن بوده، نوشته شده است.