مقامات حمیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'زبان = فارسي ' به 'زبان = فارسی')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
    خط ۸: خط ۸:
    [[ انزابي نژاد، رضا]] (مصحح)
    [[ انزابي نژاد، رضا]] (مصحح)
    |زبان  
    |زبان  
    | زبان = فارسي 
    | زبان = فارسی
    | کد کنگره =‏‎‏/‎‏م‎‏6 / 4867 PIR  
    | کد کنگره =‏‎‏/‎‏م‎‏6 / 4867 PIR  
    | موضوع = نثر فارسي - قرن 6ق.
    | موضوع = نثر فارسي - قرن 6ق.

    نسخهٔ ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۵۷

    مقامات حميدي
    مقامات حمیدی
    پدیدآورانحميد الدين بلخي، عمر بن محمود (نویسنده) انزابي نژاد، رضا (مصحح)
    ناشرمرکز نشر دانشگاهي
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1365ش.
    چاپچاپ يکم
    موضوعنثر فارسي - قرن 6ق.
    زبانفارسی
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏م‎‏6 / 4867 PIR

    مقامات حمیدی اثر قاضی حمیدالدین ابوبکر عمر بن محمودی بلخی(م559ق)، از جمله نثرهای مصنوع قرن ششم هجری است که انواع صنایع ادبی، به وفور در آن به کار رفته است.

    شاخص عمده نثر دوره سلجوقیان و خوارزمشاهیان، موازنه، سجع، تکلف و صنایع لفظی است و نثر مسجع در این برهه از تاریخ ادبی ایران، پا به پای سخن منظوم، ترقی کرده است، اما غالبا هرجا به صنایع لفظی، به خصوص سجع و موازنه عنایت می‌شود، تأثیرپذیری از نثر عربی که برای صنایع لفظی استعداد وسیع دارد، مشهود است. اثر حاضر، یکی از نمونه‌های تقلید از نثر عربی است که از جهت شیوه نگارش و پرداخت کتاب و هم از لحاظ تقلید محتوا و مضامین، از مقامه‌نویسی عربی و مقامات بدیع‌الزمان و حریری می‌توان بر آن تقلید مضاعف نام گذاشت[۱].

    یکی از ویژگی‌های مقامه‌نویسی، آراستن متن منثور کتاب با ادبیات و اشعار است که نویسنده کتاب حاضر نیز، چنین کرده؛ با این توضیح که متعمد بوده است که حتی اشعار نیز تا آنجا که مقدور بوده، سروده خود او باشد و گویی این کارش را هنر قلمداد کرده است:

    با مایه خود بساز و چون بی‌هنرانسرمایه به عاریت مخواه از دگران[۲]

    قاضی عبدالحمید در پرداختن مقامات خود، دنباله‌رو و مقلد بدیع‌زمان و حریری است، اما در بسیاری از موارد، احساس می‌شود که مسئله از حد تقلید فراتر رفته و به خصوص در مورد حریری، کار به معارضه کشیده است. مسئله تقلید، صراحتا از مقدمه کتاب برمی‌آید: «تا وقتی به حسن اتفاق در نشر وطی آن اوراق، به مقامات بدیع همدانی و ابوالقاسم حریری رسیدم و آن دو برج غرر و درج درر بدیدم با خود گفتم صد هزار رحمت بر چنین نفسی باد که از انفاس او چنین نفایس یادگار بماند...» حتی از پایان کتاب چنین برمی‌آید که حمیدی می‌خواسته است شماره مقامه‌ها را به نصاب حریری یعنی پنجاه برساند. با وجود چنین همسانی بین مقامات حمیدی و اسلافش که حتی گاه از همانندی به ترجه دقیق نزدیک شده، یک دوگانگی مهم بین مقامات حمیدی و حریری وجود دارد و آن اینکه موضوع اصلی و عمومی همه مقامات حریری کدیه است و حال اینکه حمیدی به موضوع‌های متنوع پرداخته است؛ چنانکه پاره‌ای از مقامه‌ها، از نوع مناظرات است مانند مناظره پیر و جوان، شیعه و سنی، پزشک و منجم و قسمتی، مربوط به موضوع‌هایی است مانند بهار، عشق و جنون و... و قسمتی حاوی لغزها و معماها و حاجی یا مسائل فقهی و تفکرات صوفیانه است[۳]

    فهرست محتوا در آغاز و فهرست آیات، روایات، ضرب‌المثل‌ها و عبارات عربی، لغات و ترکیبات، نام اشخاص، نام‌های جغرافیایی و کتابنامه در پایان کتاب آمده است.


    پانویس

    1. پیشگفتار، ص10
    2. همان
    3. همان، ص10- 11

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.


    وابسته‌ها