شرح القصیدة المیمیة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    }}
    }}


    '''شرح القصیده المیمیه'''، نوشته داود محمود بن محمد قیصری (682- 750ق) صوفی و متکلم و فیلسوف قرن هفتم و هشتم، است. کتاب از جمله شروح متعدد قیصری بر آثار عرفانی است و شرح قصیده میمیه معروف به الخمریه، اثر ابن فارض مصری است.
    '''شرح القصیده المیمیه'''، نوشته [[قیصری، داود بن محمود|داود محمود بن محمد قیصری]] (682- 750ق) صوفی و متکلم و فیلسوف قرن هفتم و هشتم، است. کتاب از جمله شروح متعدد [[قیصری، داود بن محمود|قیصری]] بر آثار عرفانی است و شرح قصیده میمیه معروف به الخمریه، اثر [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] مصری است.


    در میان شروح متعددی که بر قصیده میمیه ابن فارض زده شده، شرح قیصری،  از زیباترین شروح بر قصیده میمیه به حساب می آید و مولف آن‌را بعد از کتاب شرح فصوص الحکم و شرح تائیه ابن فارض، نوشته است. <ref> (ر.ک: مقدمه کتاب ص58) </ref>
    در میان شروح متعددی که بر قصیده میمیه ابن فارض زده شده، شرح قیصری،  از زیباترین شروح بر قصیده میمیه به حساب می آید و مولف آن‌را بعد از کتاب شرح فصوص الحکم و شرح تائیه ابن فارض، نوشته است. <ref> (ر.ک: مقدمه کتاب ص58) </ref>


    به عقیده قیصری، شرح و بیان این قصیده، متوقف بر معرفت محبت حقیقی(که در برخی مراتبش عین حقیقت است) و اقسام و نتایج آن است. از این رو وی قبل از شرح قصیده، مقدمه‌ای را در سه بخش نوشته است که در بخش اول، حقیقت محبت و عشق و در بخش دوم اقسام آن (ذاتیه ، صفاتیه، اسمائیه، آثاریه و افعالیه) و انوع مندرج تحت هر قسم، و در بخش سوم آثار و نتایج آن را بیان می کند.<ref> (ر.ک: متن کتاب ص 60) </ref>
    به عقیده [[قیصری، داود بن محمود|قیصری]]، شرح و بیان این قصیده، متوقف بر معرفت محبت حقیقی(که در برخی مراتبش عین حقیقت است) و اقسام و نتایج آن است. از این رو وی قبل از شرح قصیده، مقدمه‌ای را در سه بخش نوشته است که در بخش اول، حقیقت محبت و عشق و در بخش دوم اقسام آن (ذاتیه ، صفاتیه، اسمائیه، آثاریه و افعالیه) و انوع مندرج تحت هر قسم، و در بخش سوم آثار و نتایج آن را بیان می کند.<ref> (ر.ک: متن کتاب ص 60) </ref>


    این مقدمه همچون مقدمه وی بر شرح قصیده تائیه که به رساله فی التصوف معروف است، از اهمیتی ویژه برخوردار است به‌همین‌جهت برخی فهرست نویسان، آن را رساله مستقلی به حساب آورده اند.<ref> (ر.ک: مقدمه ص 57) </ref>
    این مقدمه همچون مقدمه وی بر شرح قصیده تائیه که به رساله فی التصوف معروف است، از اهمیتی ویژه برخوردار است به‌همین‌جهت برخی فهرست نویسان، آن را رساله مستقلی به حساب آورده اند.<ref> (ر.ک: مقدمه ص 57) </ref>


    مولف بعد از مقدمه به شرح قصیده می‌پردازد که مشتمل بر 41 بیت است و با این بیت :
    مولف بعد از مقدمه به شرح قصیده می‌پردازد که مشتمل بر 41 بیت است و با این بیت :
    شربنا علی ذکر الحبیب مدامه سکرنا بها من قبل ان یخلق الکریم
    شربنا علی ذکر الحبیب مدامه سکرنا بها من قبل ان یخلق الکریم
    شروع می‌شود.<ref> (ر.ک: متن کتاب ص 67) </ref>
    شروع می‌شود.<ref> (ر.ک: متن کتاب ص 67) </ref>


    و با این بیت :
    و با این بیت :
    علی نفسه فلیبک من ضاع عمره و لیس له فیها نصیب و لا سهم
    علی نفسه فلیبک من ضاع عمره و لیس له فیها نصیب و لا سهم
    به پایان می‌رسد.<ref> (ر.ک: متن کتاب ص 88) </ref>
    به پایان می‌رسد.<ref> (ر.ک: متن کتاب ص 88) </ref>


    قیصری در این شرح در کنار تبیین محتوای ابیات، گاهی به شرح مفردات و گاهی به بیان ترکیب ابیات نیز می‌پردازد.  
    [[قیصری، داود بن محمود|قیصری]] در این شرح در کنار تبیین محتوای ابیات، گاهی به شرح مفردات و گاهی به بیان ترکیب ابیات نیز می‌پردازد.  
     





    نسخهٔ ‏۱۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۳

    شرح القصیدة المیمیة
    شرح القصیدة المیمیة
    پدیدآورانقیصری، داود بن محمود (نويسنده) بایراقدار، محمد (محقق)
    ناشر[بی نا]
    مکان نشر[بی جا] - [بی جا]
    سال نشر13سده
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    شرح القصیده المیمیه، نوشته داود محمود بن محمد قیصری (682- 750ق) صوفی و متکلم و فیلسوف قرن هفتم و هشتم، است. کتاب از جمله شروح متعدد قیصری بر آثار عرفانی است و شرح قصیده میمیه معروف به الخمریه، اثر ابن فارض مصری است.

    در میان شروح متعددی که بر قصیده میمیه ابن فارض زده شده، شرح قیصری، از زیباترین شروح بر قصیده میمیه به حساب می آید و مولف آن‌را بعد از کتاب شرح فصوص الحکم و شرح تائیه ابن فارض، نوشته است. [۱]

    به عقیده قیصری، شرح و بیان این قصیده، متوقف بر معرفت محبت حقیقی(که در برخی مراتبش عین حقیقت است) و اقسام و نتایج آن است. از این رو وی قبل از شرح قصیده، مقدمه‌ای را در سه بخش نوشته است که در بخش اول، حقیقت محبت و عشق و در بخش دوم اقسام آن (ذاتیه ، صفاتیه، اسمائیه، آثاریه و افعالیه) و انوع مندرج تحت هر قسم، و در بخش سوم آثار و نتایج آن را بیان می کند.[۲]

    این مقدمه همچون مقدمه وی بر شرح قصیده تائیه که به رساله فی التصوف معروف است، از اهمیتی ویژه برخوردار است به‌همین‌جهت برخی فهرست نویسان، آن را رساله مستقلی به حساب آورده اند.[۳]

    مولف بعد از مقدمه به شرح قصیده می‌پردازد که مشتمل بر 41 بیت است و با این بیت :

    شربنا علی ذکر الحبیب مدامه سکرنا بها من قبل ان یخلق الکریم شروع می‌شود.[۴]

    و با این بیت :

    علی نفسه فلیبک من ضاع عمره و لیس له فیها نصیب و لا سهم به پایان می‌رسد.[۵]

    قیصری در این شرح در کنار تبیین محتوای ابیات، گاهی به شرح مفردات و گاهی به بیان ترکیب ابیات نیز می‌پردازد.


    پانویس

    1. (ر.ک: مقدمه کتاب ص58)
    2. (ر.ک: متن کتاب ص 60)
    3. (ر.ک: مقدمه ص 57)
    4. (ر.ک: متن کتاب ص 67)
    5. (ر.ک: متن کتاب ص 88)

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب

    وابسته‌ها