تنبیه الطلبة علی معاني الألفیة: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۴۸: خط ۴۸:
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:زبان و ادبیات شرقی (مصری، قبطی، سامی، آشوری، سومری، عبری، آرامی، سریانی، عربی، حبشی)‎‏]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]]
    [[رده:دارای صفحه و جدول 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات شهریور 01 مکرمی]]
    [[رده:مقالات شهریور 01 مکرمی]]
    [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1401]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۱

    تنبیه الطلبة علی معاني الألفیة
    تنبیه الطلبة علی معاني الألفیة
    پدیدآورانکرامی، سعید بن سلیمان (نويسنده)
    ناشردار التدمرية
    مکان نشرعربستان - ریاض
    سال نشر1429ق - 2008م
    چاپ1
    شابک-
    موضوعزبان عربی - نحو
    زبانعربی
    تعداد جلد3
    کد کنگره
    /الف2 الف7027 6151 ‏PJ‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    تنبيه الطلبة علی معاني الألفية، اثر سعید بن سلیمان کرامی سملالی سوسی (متوفی 882ق)، شرحی است مزجی بر الفيه ابن مالک (600-‌672ق) که آن نیز خود خلاصه‌ای است در 1002 بیت از کتاب منظوم دیگر ابن مالک به نام «الكافية الشافية» در علم نحو و صرف عربی.

    شرح حاضر، با تحقیق خالد بن سعود بن فارس عصیمی منتشر شده است.

    الفیه ابن مالک هنوز هم مشهورترین منظومه نحوی است که توسط طلاب و دانش‌پژوهان حفظ می‌شود. این کتاب، همواره توسط علما توضیح و شرح شده و مطالعات زیادی در مورد آن صورت پذیرفته است. تمامی شروح، تعلیقات و حواشی که بر این کتاب نوشته شده، در کنار کتبی که به تجزیه و ترکیب اشعار و تکمیل آن پرداخته و یا حتی به معارضه با آن برخاسته‌اند، نشان از اهمیت فراوان این کتاب و اهتمام علما، به آن دارد[۱].

    از جمله شروحی که بر این کتاب نوشته شده، شرح حاضر است که از جمله شروحی می‌باشد که توسط علمای مغرب‌، نوشته شده است[۲].

    کتاب حاضر، دومین شرحی است که شارح بر کتاب الفیه نوشته است. برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های این شرح را می‌توان در امور زیر، خلاصه نمود:

    1. شارح در ترتیب ابواب و فصول و نیز در ذکر عناوین ابواب، دقیقا از ابن مالک، تبعیت نموده و عناوینی که ابن مالک، ترک نموده و بدان نپرداخته را رها کرده است؛ مانند: باب مثنی و جمع مذکر سالم و...
    2. وی مقدمه‌ای برای کتاب خود تهیه نکرده است تا از طریق آن بتوان رویکرد وی در شرح مطالب را مشخص کرد و روشی که دنبال کرده و هدفی که در پی آن بوده را به‌روشنی، دریافت.
    3. شارح حکم نحوی یا قاعده‌ای که هر بیت از ابیات الفیه، بر آن دلالت دارد را تبیین نموده است؛ به‌گونه‌ای که کلام او در بسیاری از مواقع، متضمن کلام ابن مالک است.
    4. شارح در پایان شرح ابیات، به تعلیق و توضیح «الف»های مذکور در ابیات پرداخته و نوع آنها، اعم از الف اطلاق، الف تثنیه، الف مبدله از تنوین منصوب هنگام وقف و... را مشخص کرده است[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص5
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان، ص27-‌29

    منابع مقاله

    مقدمه محقق.

    وابسته‌ها