نحاس، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن نحاس (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|ابن نحاس (ابهام زدایی)}} | ||
'''ابوجعفر احمد بن محمد مرادی نحاس''' (متوفی ۳۳۸ق)، از علماى قرن چهارم هجرى، از اساتیدش [[محمد بن ولید]] و صاحب آثار متعدد، از جمله: «[[معاني القرآن الکريم|معاني القرآن]]» است. | '''ابوجعفر احمد بن محمد مرادی نحاس''' (متوفی ۳۳۸ق)، از علماى قرن چهارم هجرى، از اساتیدش [[محمد بن ولید]] و صاحب آثار متعدد، از جمله: «[[معاني القرآن الکريم|معاني القرآن]]» است. | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۳۰
| نام | احمد بن محمد مرادی نحاس |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | قرن چهارم هجرى |
| محل تولد | |
| رحلت | ۳۳۸ق |
| اساتید | محمد بن ولید |
| برخی آثار | إعراب القرآن (ابن نحاس)
كتاب الناسخ و المنسوخ في القرآن الكريم الناسخ و المنسوح في کتاب الله عز و جل و اختلاف العلماء في ذلک شرح القصائد التسع المشهورات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01970AUTHORCODE |
ابوجعفر احمد بن محمد مرادی نحاس (متوفی ۳۳۸ق)، از علماى قرن چهارم هجرى، از اساتیدش محمد بن ولید و صاحب آثار متعدد، از جمله: «معاني القرآن» است.
ولادت
ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن یونس مرادی، در مصر زاده شد. تاریخ تولدش مشخص نیست[۱].
تحصیل و اساتید
وی به بغداد سفر کرد و در آن دیار علم آموخت. مشهورترین استادش محمد بن ولید بوده و از اخفش، نفطویه، زجاج و دیگران نیز علم آموخته است. پس از آنکه تحصیلات خود را در بغداد به پایان رساند، به مصر بازگشت؛ مصر در خلال نیمه دوم قرن سوم و نیمه اول قرن چهارم هجری حلقه اتصال مغرب و مشرق بود و طالبان معرفت، قصد آن دیار را می‌کردند. همچنین طالبان علم از مصر به مغرب هم می‌رفته‌اند و در این رفت‌وآمدها آثار نویسندگان دیگرجاها به مصر منتقل می‌شده است. ابوجعفر نحاس در مصر از نسایی و دیگر محدثان حدیث آموخت و پس از آن به تدریس و تصنیف مشغول شد[۲].
شاگردان
فضل الله کزنی، بلوطی، ابوسعید جزری، ابوبکر ادفوی و محمد بن یحیی بن عبدالسلام ازدی از مشهورترین شاگردان او هستند[۳].
وفات
وی در سال ۳۳۸ق، در مصر درگذشت[۴].
آثار
گفته‌اند از او پنجاه اثر باقی مانده است. برخی از آثار وی عبارت است از:
- الأنوار؛
- الاشتقاق لأسماء اللّه عزّ و جلّ؛
- معاني القرآن؛
- اختلاف الكوفيين و البصريين سمّاه «المقنع»؛
- أخبار الشعراء؛
- أدب الكتّاب؛
- الناسخ و المنسوخ؛
- الكافي في النحو؛
- صناعة الكتاب؛
- إعراب القرآن؛
- شرح السبع الطّوال؛
- شرح أبيات سيبويه؛
- الاشتقاق؛
- معاني الشعر؛
- التفّاحة في النحو؛
- أدب الملوك[۵].
پانویس
منابع مقاله
- عبدالمنعم خلیل ابراهیم، مقدمه کتاب «إعراب القرآن»، اثر ابوجعفر احمد بن محمد بن اسماعیل بن نحاس، حواشی و تعلیقات: عبدالمنعم خلیل ابراهیم، دارالكتب العلمية، بیروت، چاپ دوم، 2004 م/1425ق.
- احمد خطاب عمر، شرح القصائد التسع المشهورات، تألیف احمد بن محمد نحاس، دارالعربیة للموسوعات، بیروت، لبنان، اول، 2010م