۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ثواقب المناقب اولیاءالله''' تألیف [[همدانی، عبد الوهاب بن جلال الدین محمد|عبدالوهاب بن جلالالدین محمد همدانی]](درگذشته 954ق)، تحریر پیراسته «[[مناقب | '''ثواقب المناقب اولیاءالله''' تألیف [[همدانی، عبد الوهاب بن جلال الدین محمد|عبدالوهاب بن جلالالدین محمد همدانی]](درگذشته 954ق)، تحریر پیراسته «[[مناقب العارفين]]» [[افلاکی، احمد بن اخی ناطور|شمسالدین احمد افلاکی]] (درگذشته 761ق) است. این کتاب با مقدمه و تصحیح [[نوشاهی، سید عارف|عارف نوشاهی]] منتشرشده است. | ||
«[[مناقب | «[[مناقب العارفين]]» ازجمله جامعترین مآخذ درباره مولانا و مولویه تألیف [[افلاکی، احمد بن اخی ناطور|افلاکی عارفی]] است.<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه سیزده</ref> چون مؤلف در 945ق در مصر بوده و در همانجا [[مناقب العارفین]] را دیده بود، احتمالاً ثواقب المناقب را در همان سامان به رشته تحریر درآورده است. این اثر تحریری ویراسته و پیراسته مناقب العارفین افلاکی است. مشتمل بودن مناقب العارفین بر انواع رذایل حکایات و ابیات مکرر غیرمفید و همچنین مرتب نبودن بر ابواب و فصول که بتوان به سهولت حکایت یا عبارتی موردنظر را در آن یافت، سبب تنظیم جدید و تجدیدنظر در آن از سوی عبدالوهاب شده است.<ref>ر.ک: همان، صفحه بیستویک و بیستودو</ref> بنابراین همدانی ثـواقب المناقب را در یک مقدمه و نه ذکر و خاتمه مرتّب کرده است. مقدمه در سبب تألیف کتاب است. سپس اذکار نهگانه کتاب به ترتیب در ذکر سلطان العلما محمد بن حسین بن احمد خطیبی بلخی (درگذشته 618ق)، سید برهانالدین محقق ترمذی (درگذشته حدود 638ق)، مولانا جلالالدین محمد بلخی (درگذشته 672ق)، شمسالدین تبریزی (درگذشته 643ق) و... است. خاتمه نیز در معرفی کتاب و تاریخ اتمام آن و... است.<ref>ر.ک: همان، صفحه بیستوسه و بیستوچهار</ref> | ||
باآنکه مؤلف کتاب ایرانی و تألیفش به فارسی است، خودش و کارش در حوزه فرهنگی ایران چندان متعارف نیست و بیشتر در حوزه فرهنگی آسیای صغیر/ ترکیه و حلقه مولویه به کار او توجه شده است. علت ناشناخته ماند مؤلف و کتاب او در ایران بهجز این نمیتواند بوده باشد که او غریب الوطن بود و کار خود را در خارج از ایران عرضه کرد<ref>ر.ک: همان، صفحه پانزده و شانزده</ref>. | باآنکه مؤلف کتاب ایرانی و تألیفش به فارسی است، خودش و کارش در حوزه فرهنگی ایران چندان متعارف نیست و بیشتر در حوزه فرهنگی آسیای صغیر/ ترکیه و حلقه مولویه به کار او توجه شده است. علت ناشناخته ماند مؤلف و کتاب او در ایران بهجز این نمیتواند بوده باشد که او غریب الوطن بود و کار خود را در خارج از ایران عرضه کرد<ref>ر.ک: همان، صفحه پانزده و شانزده</ref>. | ||
ویرایش