مجتهد تبریزی، صادق بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'آقابزرگ طهرانى' به 'آقابزرگ طهرانى') |
جز (جایگزینی متن - 'علامه حلّى' به 'علامه حلّى') |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
4. رسالة في الربا؛ | 4. رسالة في الربا؛ | ||
5. شرح تبصرة المتعلّمين علامه | 5. شرح تبصرة المتعلّمين [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]]؛ | ||
6. الفوائد (شرح يازده قاعده از مشكلات مسائل فقه و اصول)؛ | 6. الفوائد (شرح يازده قاعده از مشكلات مسائل فقه و اصول)؛ | ||
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۱:۲۸
| نام | مجتهد تبریزی، صادق بن محمد |
|---|---|
| نام های دیگر | قراچه‌داغی تبریزی، محمدصادق
مجتهد قراچه‌داغی، صادق قراچه‌داغی، صادق |
| نام پدر | |
| متولد | 1236 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1311 هـ.ش یا 1351 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE2505AUTHORCODE |
«ميرزا صادق‌آقا تبريزى»، در سال 1274ق برابر با 1237ش در تبريز به دنيا آمد. پدرش ميرزا محمد بن محمدعلى قره‌داغى (قراچه‌داغى) از اهل علم آن ديار بود.
اين فقيه امامى، اصولى و اديبِ مبارز آذربايجان، در زادگاهش به فراگيرى مقدمات فقه و اصول پرداخت، سپس براى ادامه تحصيل همراه برادر خود، حاج ميرزا محسن، به نجف رفت. اين سفر را در سال 1288ق و در 1291ق نوشته‌اند. از فرزندان تبريزى، ميرزا جواد و ميرزا رضا از اهل علم بشمار مى‌آيند و آثارى نيز دارند.
اساتيد
او در نجف نزد استادانى چون فاضل ايروانى، محمدحسن مامقانى و محمدفاضل شربيانى به تحصيل پرداخت. معروف‌ترين استادش شيخ هادى تهرانى بود كه تبريزى در نظريات اصولى خاص خود، از او پيروى مى‌كرد. وى در كربلا در مجلس درس ملاحسين اردكانى حاضر مى‌شد.
شاگردان
وى بعد از فراگيرى علوم گوناگون، در فقه و اصول به درجه اجتهاد رسيد و حلقه درسى تشكيل داد. در درس وى شاگردان بسيارى حاضر مى‌شدند. از جمله شاگردان وى محمدعلى مدرّس (مؤلف ريحانة الأدب) و ميرزا قاسم گَرگَرى بودند.
تبريزى، پس از حدود 24 سال اقامت در نجف، به زادگاهش بازگشت و مرجعيت آذربايجان را برعهده گرفت. وى به مشكلات مردم توجه داشت و درصدد رفع آنها برمى‌آمد. در جريان مهاجرت ارمنيان به تبريز در وضعى رقت‌بار (زمستان 1299ش)، تبريزى با موعظه و يادآورى وظايف مسلمانان سبب شد تا مردم تبريز ضمن استقبال گرم از مهاجران، مبلغ بسيارى نيز به ايشان كمك كنند. اين امر نفوذ او در مردم و محبوبيتش را نشان مى‌دهد.
در منابع، شرح حالِ تبريزى و مبارزات وى در دوره قاجار و پهلوى به‌اختصار آمده و گاه در گزارشِ احوال وى رعايت بى‌طرفى نشده است. وى از مخالفان مشروطه و پيامدهاى آن بود و در 1292ش با برخى علما به محمدعلى شاه تلگرام فرستاد و خواستار لغو مشروطيت شد.
تبريزى در دوره پهلوى از دستگاه حاكم دورى مى‌جست. در جريان مهاجرت علما به قم در 1306ش و در اعتراض به قانون نظام وظيفه، وى در نامه‌اى حمايت خود را از رهبر اين حركت، آقا نورالله اصفهانى، اعلام كرد و عازم قم شد؛ اما هنگامى كه به آنجا رسيد، اصفهانى از دنيا رفته بود.
در ادامه مخالفت با قانون نظام وظيفه، مردم تبريز در 1307ش، قيام كردند كه تا اوايل 1308ش ادامه يافت و تبريزى به‌همراهى ديگر علما رهبرى مردم را برعهده گرفت. حكومت، او را دستگير و به همدان (يا سنندج) تبعيد كرد، اما پس از چند روز رضاشاه ناگزير دستور آزادى وى را صادر كرد. وى پس از آزادى به قم رفت و در همان جا اقامت گزيد.
ايشان در سال 1311ش برابر با 1351ق درگذشت و در حرم حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد و در شهرهاى گوناگون، به‌ويژه در آذربايجان و نجف از وى تجليل شد.
آثار
برخى از آثار تبريزى كه بيشتر در فقه و اصول است عبارتند از:
1. المقالات الغرية در اصول فقه كه آقابزرگ طهرانى و حرزالدين، نام آن را المقالات الغروية ذكر كرده اند. موسى جوان با استفاده از اين كتاب، برخى آراى اصولى او را گزارش كرده است.
2. رسالة في المشتقات؛
3. رسالة في شرائط العوضين؛
4. رسالة في الربا؛
5. شرح تبصرة المتعلّمين علامه حلّى؛
6. الفوائد (شرح يازده قاعده از مشكلات مسائل فقه و اصول)؛
7. رساله عمليه به زبان فارسى.
منابع مقاله
صفحه اينترنتى مؤلف در دانشنامه مجازى مكتب اهل‌بيت (ويكى شيعه) در 25 مردادماه 1394ش، به آدرس:
وابسته‌ها
المقالات الغریة في تحقیق المباحث الأصولیة / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده