پرش به محتوا

بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۷ نوامبر ۲۰۱۶
جز
جایگزینی متن - 'كرمان' به 'کرمان'
جز (جایگزینی متن - 'الذريعة الى تصانيف الشيعة' به 'الذريعة الى تصانيف الشيعة')
جز (جایگزینی متن - 'كرمان' به 'کرمان')
خط ۵۴: خط ۵۴:
از مطالب خواندمير (تاريخ حبيب السير، ج 4، ص 612) سفرهايى را كه بهاء الدوله در طول زندگى‌اش انجام داده مى‌توان مشخص كرد. خود او نيز در جاهاى مختلف «خلاصة التجارب» از كاشان، نطنز، اصفهان، هرات و استرآباد ياد مى‌كند. از معلمان و استادان بهاء الدوله اطلاعى نداريم، جز اينكه او به بعضى كارهاى درمانى پدرش (رجوع كنيد به «خلاصة التجارب»، باب دوم) اشاره مى‌كند.
از مطالب خواندمير (تاريخ حبيب السير، ج 4، ص 612) سفرهايى را كه بهاء الدوله در طول زندگى‌اش انجام داده مى‌توان مشخص كرد. خود او نيز در جاهاى مختلف «خلاصة التجارب» از كاشان، نطنز، اصفهان، هرات و استرآباد ياد مى‌كند. از معلمان و استادان بهاء الدوله اطلاعى نداريم، جز اينكه او به بعضى كارهاى درمانى پدرش (رجوع كنيد به «خلاصة التجارب»، باب دوم) اشاره مى‌كند.


بهاء الدوله رازى، روش نيا و پدر خويش را در تصوف دنبال كرد و از مشايخ طريقه نوربخشيه بود. به نوشته خواندمير (تاريخ حبيب السير، ج 4، ص 612)، وى در اواخر زندگى سلطان حسين بايقرا (842ق - 911ق) به هرات رفت و در خانقاه خواجه افضل الدين كرمانى اقامت گزيد و مورد توجه بايقرا بود. پس از مرگ بايقرا، بهاء الدوله به رى بازگشت و سپس به آذربايجان رفت و به شاه اسماعيل صفوى پيوست و پس از دو سه سال اقامت در آنجا، به گفته رازى حَسب اقتضاء قضا مؤاخذه شده، درگذشت (هفت اقليم، ج 3، ص 43)؛ اين تعبير، ممكن است اشاره به كشته شدن او باشد.
بهاء الدوله رازى، روش نيا و پدر خويش را در تصوف دنبال كرد و از مشايخ طريقه نوربخشيه بود. به نوشته خواندمير (تاريخ حبيب السير، ج 4، ص 612)، وى در اواخر زندگى سلطان حسين بايقرا (842ق - 911ق) به هرات رفت و در خانقاه خواجه افضل الدين کرمانى اقامت گزيد و مورد توجه بايقرا بود. پس از مرگ بايقرا، بهاء الدوله به رى بازگشت و سپس به آذربايجان رفت و به شاه اسماعيل صفوى پيوست و پس از دو سه سال اقامت در آنجا، به گفته رازى حَسب اقتضاء قضا مؤاخذه شده، درگذشت (هفت اقليم، ج 3، ص 43)؛ اين تعبير، ممكن است اشاره به كشته شدن او باشد.


درگذشت بهاء الدوله، با توجه به سال فوت سلطان حسين بايقرا، در حدود سال 915ق اتفاق افتاده است و نوشته الگود (طب در دوره صفويه، ص 398) و نصر (علم و تمدن در اسلام، ص 205) كه سال 913ق را زمان مرگ او مى‌دانند، صحيح به نظر نمى‌رسد. سال 926ق (فهرست نسخه‌هاى خطى فارسى، ج 1، ص 527) نيز درست نيست.
درگذشت بهاء الدوله، با توجه به سال فوت سلطان حسين بايقرا، در حدود سال 915ق اتفاق افتاده است و نوشته الگود (طب در دوره صفويه، ص 398) و نصر (علم و تمدن در اسلام، ص 205) كه سال 913ق را زمان مرگ او مى‌دانند، صحيح به نظر نمى‌رسد. سال 926ق (فهرست نسخه‌هاى خطى فارسى، ج 1، ص 527) نيز درست نيست.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش