منازل السائرين: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' عبد الله ' به ' عبدالله ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[انصاری، | [[انصاری، عبدالله بن محمد]] (نويسنده) | ||
[[شیروانی، علی]] (گردآورنده و مقدمه نویس) | [[شیروانی، علی]] (گردآورنده و مقدمه نویس) | ||
|زبان | |زبان | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۶
| منازل السائرين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | انصاری، عبدالله بن محمد (نويسنده) شیروانی، علی (گردآورنده و مقدمه نویس) |
| سال نشر | 1417ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف8م8 1376 282/6 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منازل السائرین اثر علی شیروانی، شرحی است فارسی بر کتاب «منازل السائرین» نوشته ابو اسماعیل، عبدالله بن ابى‌منصور انصارى (398- 481ق).
«منازل السائرین» مهم‌ترین اثر خواجه عبدالله انصاری است که در موضوع تصوف، نوشته‌شده است. خواجه انصاری در این کتاب، حاصل سالیان دراز سیر و سلوک و تحقیق و تجربه و وعظ و موعظه و درس و بحث را در قالب زیباترین عبارات، در اختیار مشتاقان قرار داده است[۱]. شیخ در این کتاب، مقامات و منازل را در ده بخش قرار داده است که بیانگر اصول و امهات هستند و از بدایات آغاز می‌شود و به نهایات، پایان می‌یابد و هر یک از بخش‌ها، خود دارای ده باب است و بدین‌سان، کتاب درمجموع، مشتمل بر صد باب است. مطالب هر یک از این ابواب، به‌نوبه خود در سه درجه تنظیم‌شده است: درجه عامه، سالک و محقق[۲]. این کتاب که دریایی از معارف را در قالب عباراتی موجز و زیبا، به سلک درآورده است، متنی متین و استوار دارد که همواره موردتوجه علاقه‌مندان عرفان و سیر و سلوک بوده و به‌عنوان کتاب درسی، در این زمینه تدریس می‌شده است. یکی از نشانه‌های اهتمام بزرگان عرفان و تصوف به این کتاب، شروح متعددی است که بر آن نوشته‌شده[۳] که اثر حاضر، ازجمله آن‌ها هست.
این شرح، به زبان فارسی و به‌صورت مزجی نوشته‌شده است[۴]. اساس کار شارح در این شرح، مکتوب عبدالرزاق کاشانی بوده است و مطالب، عمدتاً از همان کتاب اخذشده است. البته شارح در کنار آن، به شرح تلمسانی نیز توجه کرده و از آن نیز در فهم کلمات شیخ، استمداد نموده است. با مقایسه اجمالی میان این دو شرح، دانسته می‌شود که کاشانی نیز در نگارش شرح خود، کمال استفاده را از شرح تلمسانی برده و بسیاری از مطالب را بعینه از شرح تلمسانی اخذ کرده است و در پاره‌ای موارد نیز میان آن دو، اختلاف‌نظر وجود دارد، علاوه بر نکات دقیق فراوانی که عبدالرزاق در شرح خود آورده و در شرح تلمسانی نیست[۵].
در پاره‌ای موارد که لازم می‌نمود، شارح متن شرح عبدالرزاق و یا تلمسانی را در پاورقی آورده تا خواننده بامطالعه متن ایشان، بتواند بهتر به مراد دست یابد و نیز نظرات خاصی که شارح در برخی از قسمت‌ها داشته، در پاورقی بیان‌شده است. درعین‌حال، سعی شده است آنچه در متن می‌آید، تمام موافق با شرح عبدالرزاق کاشانی باشد، مگر در برخی موارد و در این موارد نیز سعی شده است در پاورقی، نظر خاص عبدالرزاق بیان شود[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.