تأييد الحقيقة العلية و تشييد الطريقة الشاذلية: تفاوت میان نسخه‌ها
Alphabetit (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR23736J1.jpg | عنوان = تأييد الحقيقة العلية و تشييد ال...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تأیید الحقیقة العلیة و تشیید الطریقة الشاذلیة''' تألیف عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی (متوفی 911ق) در معرفی تصوف حقیقی و رد اتهامات وارده به طریقه شاذلیه است. در این کتاب همچنین دو رساله «المورد العذب لذوی الورود فی کشف معنی وحدة الوجود» و «صادحة الازل» نوشته مصطفی بکری (متوفی 1162ق) نیز ارائه شده است. تحقیق و تعلیقات کتاب به قلم عاصم ابراهیم کیالی شاذلی است. | |||
سیوطی در سبب نگارش این اثر می‌گوید: بدان که تصوف ذاتاً علمی شریف، گرانقدر و بلند مرتبه است که پیشوایان اسلام همواره پرچم آن را برافراشته و علمای آن را تعظیم کرده‌اند. ارباب این علم اولیاء الله و پس از انبیاء و رسولانش خاصان خلقش بوده‌اند. البته در گذشته و حال کسانی در این طریقت وارد شده و به ایشان تشبه کرده‌اند و اما از تصوف بیگانه بوده و بدون علم و تحقیق سخن گفته‌اند؛ لذا گمراه شده و گمراه کرده‌اند و این سبب شده که به همه گمان بد برده شود... پس در این کتاب بنای بر اظهار محاسن تصوف و حقائق آن و اقوال ائمه دین پیرامون آن، ذکر منشأ پیدایش آن، سبب نامگذاری، ذکر سند متسلسل آن به نبی(ص)، بیان ضوابط سماع و شرح شطحیات صوفه و مانند آن است<ref>ر.ک: مقدمه، ص4-3؛ مقدمه مؤلف، ص7</ref>. | |||
نویسنده، کتاب را به شیوه فصل- فصل نوشته است. او طایفه صوفیه را اهل رأفت، رحمت، عفو و گذشت می‌داند. شیوه این طریقه را نیز مستند به کتاب و سنت می‌داند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص13</ref> دو موضوع «اتحاد» و «حلول» و استدلال بر بطلان آنها از جمله موضوعاتی است که دو باب از کتاب را به خود اختصاص داده است. در بطلان اتحاد عبد با الله، چنین استدلال می‌کند که اتحاد بین مربوبین محال است؛ همانگونه که امکان اینکه دو مرد عین هم باشند وجود ندارد؛ چراکه ذات آن دو با هم متباین است، پس به طریق اولیت تباین بین عبد و رب وجود دارد.<ref>ر.ک: همان، ص84-80</ref>. | |||
در تکمیل مباحث کتاب دو رساله ارزشمند نیز در بیان برخی حقایق و معارف صوفیه به کتاب افزوده شده است. رساله اول همانگونه که از نامش پیداست در شرح معنای وحدت وجود است و رساله صادحة الازل (ندای بیکران) مکاشفه و محاوره نویسنده با عالم قدس است. | |||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:مقالات مرداد 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | |||
نسخهٔ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۶
| تأييد الحقيقة العلية و تشييد الطريقة الشاذلية | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر (نويسنده)
بکری، مصطفی (نويسنده) کیالی، عاصم ابراهیم ( محقق) بکری، مصطفی ( پدیدآورنده ) |
| عنوان‌های دیگر | المورد العذب لذوی الورود فی کشف معنی وحدة الوجود ** صادحة الازل |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1427ق - 2006م |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | آداب طریقت - تصوف - شاذلیه - نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س9ت2 291/81 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تأیید الحقیقة العلیة و تشیید الطریقة الشاذلیة تألیف عبدالرحمن بن ابیبکر سیوطی (متوفی 911ق) در معرفی تصوف حقیقی و رد اتهامات وارده به طریقه شاذلیه است. در این کتاب همچنین دو رساله «المورد العذب لذوی الورود فی کشف معنی وحدة الوجود» و «صادحة الازل» نوشته مصطفی بکری (متوفی 1162ق) نیز ارائه شده است. تحقیق و تعلیقات کتاب به قلم عاصم ابراهیم کیالی شاذلی است.
سیوطی در سبب نگارش این اثر می‌گوید: بدان که تصوف ذاتاً علمی شریف، گرانقدر و بلند مرتبه است که پیشوایان اسلام همواره پرچم آن را برافراشته و علمای آن را تعظیم کرده‌اند. ارباب این علم اولیاء الله و پس از انبیاء و رسولانش خاصان خلقش بوده‌اند. البته در گذشته و حال کسانی در این طریقت وارد شده و به ایشان تشبه کرده‌اند و اما از تصوف بیگانه بوده و بدون علم و تحقیق سخن گفته‌اند؛ لذا گمراه شده و گمراه کرده‌اند و این سبب شده که به همه گمان بد برده شود... پس در این کتاب بنای بر اظهار محاسن تصوف و حقائق آن و اقوال ائمه دین پیرامون آن، ذکر منشأ پیدایش آن، سبب نامگذاری، ذکر سند متسلسل آن به نبی(ص)، بیان ضوابط سماع و شرح شطحیات صوفه و مانند آن است[۱].
نویسنده، کتاب را به شیوه فصل- فصل نوشته است. او طایفه صوفیه را اهل رأفت، رحمت، عفو و گذشت می‌داند. شیوه این طریقه را نیز مستند به کتاب و سنت می‌داند.[۲] دو موضوع «اتحاد» و «حلول» و استدلال بر بطلان آنها از جمله موضوعاتی است که دو باب از کتاب را به خود اختصاص داده است. در بطلان اتحاد عبد با الله، چنین استدلال می‌کند که اتحاد بین مربوبین محال است؛ همانگونه که امکان اینکه دو مرد عین هم باشند وجود ندارد؛ چراکه ذات آن دو با هم متباین است، پس به طریق اولیت تباین بین عبد و رب وجود دارد.[۳].
در تکمیل مباحث کتاب دو رساله ارزشمند نیز در بیان برخی حقایق و معارف صوفیه به کتاب افزوده شده است. رساله اول همانگونه که از نامش پیداست در شرح معنای وحدت وجود است و رساله صادحة الازل (ندای بیکران) مکاشفه و محاوره نویسنده با عالم قدس است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.