مصری، أبذی

نام	مصری، أبذی
نام‎های دیگر
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE13040AUTHORCODE

شهاب‌الدین احمد بن محمد ابذی (حدود 800-860ق)، از فقهای مالکی‌مذهب و علمای نحو و منطق و دارای آثاری در این زمینه.

نام و نسب

نام کاملش شهاب‌الدین احمد بن محمد بن محمد بن عبدالرحمن بن علی بجایی اُبَّذی مصری است و سه لقب اخیر در نامش نسبت او به موطن اصلی‌اش، «بجایه» (از شهرهای الجزایر) و به ابذه (شهری در اندلس) و سپس به مصر که محل استقرارش بوده است را نشان می‌دهد. او مانند اکثر مغربیان، مالکی‌مذهب بود.

ولادت

هیچ‌یک از تراجم‌نویسان - در عین کم بودنشان - سال تولد او را ذکر نکرده‌اند؛ هرچند استنباط آن با استفاده از کلام سخاوی که درباره او گفته: «و لم یزل علی وجاهته فی العلم و... مات فی رمضان سنة ستین و ثمانمائة بالقاهرة» که سال وفاتش را 860 دانسته و افزودن این کلام به کلام دیگرش در جای دیگر که سن او را حدود 60 سال دانسته و گفته: «و قد جاوز الستین ظنّا»، می‌توان سال تولد او را حدود 800 یا کمی قبل از آن دانست.

اساتید

1. ابوعبدالله محمد بن یحیی بن عبدالله بیوسقی بجایی؛
2. ابن حجر عسقلانی؛
3. ابن خَضِر صالحی؛
4. ابوالبرکات عبدالعزیز قاضی الاقالیم؛
5. شمس قایاتی؛
6. ابن قدید؛
7. قمّاح اندلسی؛
8. جمال کازرونی.

شاگردان

1. سخاوی؛
2. ابن تنسی مالکی؛
3. ابن صیرفی؛
4. زکریای انصاری؛
5. سدرشی قاهری حنبلی سعدنی؛
6. ابن مزهر؛
7. مکینی.

وفات

وی در سال 860ق، از دنیا رفت.

آثار

1. بیان کشف الألفاظ التی لابد للفقیه من معرفتها؛
2. حدود النحو؛
3. شرح إیساغوجی (در منطق).

منابع مقاله

فهمی خالد، مقدمه کتاب «الحدود النحویة»، اثر ابذی مصری، مکتبة الآداب، قاهره، 1428ق/2007م.