رشف الالحاظ في کشف الالفاظ: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '==منبع مقاله==' به '==منابع مقاله==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
اصطلاحات غیر استعاری بیشتر در کتب و مؤلفات منثور صوفیه استعمال داشته، و باید که مفاهیم دقیق و سیر تاریخی آنها را از متون معتبر مزبور استخراج و استنباط کرد و اصطلاحات استعاری صوفیه بیشتر در آثار منظوم آنان آمده، و نیز بایسته است که بر اساس همین متون بررسی و تتبع شود.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص20</ref> | اصطلاحات غیر استعاری بیشتر در کتب و مؤلفات منثور صوفیه استعمال داشته، و باید که مفاهیم دقیق و سیر تاریخی آنها را از متون معتبر مزبور استخراج و استنباط کرد و اصطلاحات استعاری صوفیه بیشتر در آثار منظوم آنان آمده، و نیز بایسته است که بر اساس همین متون بررسی و تتبع شود.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص20</ref> | ||
پیش از الفتی نیز | پیش از الفتی نیز کتابهای دیگری مانند «اوراد الاحباب و فصوص الآداب» یا «گلشن راز» درباره اصطلاحات صوفیه نگاشته شده است و [[الفتي تبريزي، حسين بن احمد|شرف الدین حسین بن احمد الفتی تبریزی]] در قرن هشتم، رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ را تألیف کرده و تعریف و تفسیر سیصد اصطلاح استعاری صوفیه را به اختصار بیان داشته است.<ref>ر.ک: همان، ص 24</ref> | ||
نام این کتاب مورد اختلاف نسّاخ و کتّاب بوده است. در نسخههای موجود از این رساله، نام آن به | نام این کتاب مورد اختلاف نسّاخ و کتّاب بوده است. در نسخههای موجود از این رساله، نام آن به صورتهای شرح الالفاظ، اصطلاحات صوفیه، ریف الالحاظ و شرح الالفاظ آمده است ولی در دیباچه نسخههای کهنتر و در ایضاح المکنون نام این رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ ذکر شده است.<ref>ر.ک: همان، ص 27</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== |
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۲۷
رشف الالحاظ في کشف الالفاظ | |
---|---|
پدیدآوران | الفتي تبريزي، حسين بن احمد (نویسنده) مایل هروی، نجیب (مصحح) |
عنوانهای دیگر | رشف الالحاظ في کشف الالفاظ: فرهنگ نمادهاي عرفاني در زبان فارسی فرهنگ اصطلاحات استعاري صوفيه |
ناشر | مولي |
مکان نشر | ايران - تهران |
سال نشر | 1404ق. = 1362ش. |
چاپ | چاپ يکم |
شابک | 964-5996-30-9 |
موضوع | تصوف - واژه نامهها تصوف - اصطلاحها و تعبيرها |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /الف7ر5 / 274/3 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ با عنوان فرعی «فرهنگ اصطلاحات استعاري صوفيه» و عنوان کامل «رشف الالحاظ في کشف الالفاظ: فرهنگ نمادهاي عرفاني در زبان فارسی» اثری است یک جلدی به زبان فارسی از شرف الدين حسين بن الفتي تبريزي با موضوعات تصوف و واژهنامهها. نویسنده در این اثر اصطلاحات و تعبیرات صوفیه را در قالب فرهنگلغتی حاوی اصطلاحات استعاری آنان گرد آورده است. اثر با تصحیح و توضیحات نجیب مایل هروی به چاپ رسیده.
واژهنامه اصطلاحات صوفیه شامل دو بخش و دو گونه اصطلاحی تواند بود:
الف: واژهنامه اصطلاحات غیر استعاری(غیر سمبولیک)
ب: واژهنامه اصطالاحات استعاری(سمبولیک)
اصطلاحات غیر استعاری بیشتر در کتب و مؤلفات منثور صوفیه استعمال داشته، و باید که مفاهیم دقیق و سیر تاریخی آنها را از متون معتبر مزبور استخراج و استنباط کرد و اصطلاحات استعاری صوفیه بیشتر در آثار منظوم آنان آمده، و نیز بایسته است که بر اساس همین متون بررسی و تتبع شود.[۱]
پیش از الفتی نیز کتابهای دیگری مانند «اوراد الاحباب و فصوص الآداب» یا «گلشن راز» درباره اصطلاحات صوفیه نگاشته شده است و شرف الدین حسین بن احمد الفتی تبریزی در قرن هشتم، رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ را تألیف کرده و تعریف و تفسیر سیصد اصطلاح استعاری صوفیه را به اختصار بیان داشته است.[۲]
نام این کتاب مورد اختلاف نسّاخ و کتّاب بوده است. در نسخههای موجود از این رساله، نام آن به صورتهای شرح الالفاظ، اصطلاحات صوفیه، ریف الالحاظ و شرح الالفاظ آمده است ولی در دیباچه نسخههای کهنتر و در ایضاح المکنون نام این رساله رشف الالحاظ فی کشف الالفاظ ذکر شده است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.