شذرات المعارف: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی' به 'رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''شذرات المعارف''' از جمله آثار عرفانی میرزا [[شاهآبادی، محمدعلی|محمدعلی بیدآبادی]] مشهور به [[شاهآبادی، محمدعلی|شاهآبادی]] (متوفی 1328ش) است. این کتاب به زبان فارسی با توضیح و تقریر [[شاهآبادی، نورالله|نورالله شاهآبادی]] منتشر شده است. | '''شذرات المعارف''' از جمله آثار عرفانی میرزا [[شاهآبادی، محمدعلی|محمدعلی بیدآبادی]] مشهور به [[شاهآبادی، محمدعلی|شاهآبادی]] (متوفی 1328ش) است. این کتاب به زبان فارسی با توضیح و تقریر [[شاهآبادی، نورالله|نورالله شاهآبادی]] منتشر شده است. | ||
کتاب شذرات در پنج فصل یا پنج شذره، نگارش یافته که در شذره اول و دوم، به نکتههای مهمی در اندیشه اسلام میپردازد. نویسنده در شذره ثالث، حدیثی از [[امام علی علیهالسلام|امیرمؤمنان علی(ع)]] به نقل از رسول خدا(ص) میآورد که هر مسلمان بر گردن برادر مسلمانش سی حق دارد و باید آنها را درباره برادرش انجام دهد و تا زمانیکه آنها را ادا نکند، بخشوده نشود. در تشریح حدیث نیز نکات درخور حقوق مسلمانان در جامعه اسلامی یادآور میشود. وی در شذره چهارم شکر نعمت را از صفات ربوبی و ثناء کامل میداند. او معتقد است: چهارمین درجه انسانیت در مقام برادری، شکر نعمت است. هر کس شرک نعمت بندگان خدا را بجا نیاورد، شکر خدا را بجا نیاورده است. شکر از صفات ربوبیت است و خداوند این موهبت را به بندگانش رحمت فرموده تا متخلق به اخلاق خدایی گردند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص134-133</ref> شذره پنجم و آخرین فصل کتاب را نیز در هفده نکته به پایان میرساند که بیانی از موت، حال احتضار و عالم برزخ است.<ref>ر.ک: دانشور، مهدی، ص80-79</ref> | کتاب شذرات در پنج فصل یا پنج شذره، نگارش یافته که در شذره اول و دوم، به نکتههای مهمی در اندیشه اسلام میپردازد.اسلام سیاسی، اسلام اجتماعی، امر به معروف و نهی از منکر و وحدت از جمله مطالب مورد اشاره ایشان میباشد. نویسنده در شذره ثالث، حدیثی از [[امام علی علیهالسلام|امیرمؤمنان علی(ع)]] به نقل از رسول خدا(ص) میآورد که هر مسلمان بر گردن برادر مسلمانش سی حق دارد و باید آنها را درباره برادرش انجام دهد و تا زمانیکه آنها را ادا نکند، بخشوده نشود. در تشریح حدیث نیز نکات درخور حقوق مسلمانان در جامعه اسلامی یادآور میشود.<ref>ر.ک: دانشور، مهدی، ص80-79</ref> وی در شذره چهارم شکر نعمت را از صفات ربوبی و ثناء کامل میداند. او معتقد است: چهارمین درجه انسانیت در مقام برادری، شکر نعمت است. هر کس شرک نعمت بندگان خدا را بجا نیاورد، شکر خدا را بجا نیاورده است. شکر از صفات ربوبیت است و خداوند این موهبت را به بندگانش رحمت فرموده تا متخلق به اخلاق خدایی گردند.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص134-133</ref> شذره پنجم و آخرین فصل کتاب را نیز در هفده نکته به پایان میرساند که بیانی از موت، حال احتضار و عالم برزخ است.<ref>ر.ک: دانشور، مهدی، ص80-79</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
[[رده:مقالات تیر 01 موسوی]] | [[رده:مقالات تیر 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] |
نسخهٔ ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۲
شذرات المعارف | |
---|---|
پدیدآوران | شاهآبادی، محمدعلی (نویسنده) شاهآبادی، نورالله (مصحح) |
ناشر | پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1386ش. |
چاپ | چاپ یکم |
شابک | 978-964-2982-08-0 |
موضوع | اخلاق عرفانی
ایمان (اسلام) اخلاق اسلامی اسلام - مسایل متفرقه |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ش2ش4 / 289 BP |
شذرات المعارف از جمله آثار عرفانی میرزا محمدعلی بیدآبادی مشهور به شاهآبادی (متوفی 1328ش) است. این کتاب به زبان فارسی با توضیح و تقریر نورالله شاهآبادی منتشر شده است.
کتاب شذرات در پنج فصل یا پنج شذره، نگارش یافته که در شذره اول و دوم، به نکتههای مهمی در اندیشه اسلام میپردازد.اسلام سیاسی، اسلام اجتماعی، امر به معروف و نهی از منکر و وحدت از جمله مطالب مورد اشاره ایشان میباشد. نویسنده در شذره ثالث، حدیثی از امیرمؤمنان علی(ع) به نقل از رسول خدا(ص) میآورد که هر مسلمان بر گردن برادر مسلمانش سی حق دارد و باید آنها را درباره برادرش انجام دهد و تا زمانیکه آنها را ادا نکند، بخشوده نشود. در تشریح حدیث نیز نکات درخور حقوق مسلمانان در جامعه اسلامی یادآور میشود.[۱] وی در شذره چهارم شکر نعمت را از صفات ربوبی و ثناء کامل میداند. او معتقد است: چهارمین درجه انسانیت در مقام برادری، شکر نعمت است. هر کس شرک نعمت بندگان خدا را بجا نیاورد، شکر خدا را بجا نیاورده است. شکر از صفات ربوبیت است و خداوند این موهبت را به بندگانش رحمت فرموده تا متخلق به اخلاق خدایی گردند.[۲] شذره پنجم و آخرین فصل کتاب را نیز در هفده نکته به پایان میرساند که بیانی از موت، حال احتضار و عالم برزخ است.[۳]
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.