دنباله جستجو در تصوف ایران: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR60223J1.jpg | عنوان =دنباله جستجو در تصوف ایران | عنوان...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''دنباله جستجو در تصوف ایران'''، نوشته عبدالحسین زرینکوب( | '''دنباله جستجو در تصوف ایران'''، نوشته [[زرینکوب، عبدالحسین|عبدالحسین زرینکوب]](۱۳۰۱–۱۳۷۸ش) است. در این کتاب -که متمم کتاب جستجو در تصوف ایران است- نویسنده پس از آنکه در اصل کتاب هدف از نگارش آن را بازنمایاندن ارزش و اهمیت تصوف در افق فرهنگ ایرانی میدانست، در اینجا –دنباله- به بخشهای متأخرتری از تصوف در ایران پرداخته است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص 7</ref>افراد و گروههایی که در دنباله بررسی گشتهاند، کمتر از نامهای جلد نخست (مثل بایزید و ابوسعید و [[حلاج، حسین بن منصور|حلاج]] و [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]]) شناخته شدهاند. نویسنده از گروهها و نهضتهایی مانند کبرویه -سلسلهای که بنیانگذار آن «[[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|شیخ نجمالدین کبری]]» است- و یا سلسله سهروردیه -که به شیخ [[سهروردی، عبدالقاهر بن عبدالله|ابونجیب عبدالقادر سهروردی]]، یا به برادرزادهاش شیخ [[سهروردی، عمر بن محمد|شهابالدین عمر بن محمد سهروردی]] (۶۳۲ق)» منتسب است- یاد میکند همچنین، مکتب ابن عربی، نوربخشیه، مکتب اصفهان، ذهبیه، نعمتاللهیه، نقشبندیه و مانند آنها را -که پیش از این در کتاب اصلی کمتر یاد شدهاند- توضیح میدهد.<ref>ر.ک: زرینکوب، ص 6</ref> دنباله جستجو به نقد صوفی و نهضتهای صوفیه و تصوف و فلسفه و... میپردازد. غالب اینان متأخرتر از صوفیان و فرقهها در کتاب جستجو هستند. در دنباله هدف جستجو، رد و قبول نیست بلکه مقصود بررسی ویژگیهایی است که پدیده تصوف را از سایر پدیدههای فکری و شناختی مشابه متمایز میدارد.<ref>ر.ک: زرینکوب، ص 14</ref> | ||
گذشته از معرفی افراد و فرقهها و آرائشان، چند فصلی از کتاب به پژوهش در موضوعات مربوط به تصوف پرداخته است: یک فصل ناظر به نقدهای واردشده بر صوفیان است؛ نقدهایی از علماء و متشرعه، متجددان و حتی خود صوفیان؛ فصل دیگر ناظر به نهضتهای تصوف است؛ نهضتهایی مثل سربداران، حروفیه و صفویه که نشان میدهد برخلاف ادعاها، صوفیان خیلی هم از اتفاقات جامعه فاصله نداشته و همواره غرق خلوت و عزلت نبودهاند. فصلی هم به رابطهٔ متقابل تصوف و فلسفه پرداخته است؛ به ویژه آراء نوافلاطونیان که هم در فلسفهٔ اسلامی و هم در تصوف ایران مؤثر افتاده است.<ref>ر.ک: زرینکوب، ص 267</ref>در بارۀ ابن عربی چون آراء وی در تصوف ایران تأثیر داشته و موافق و مخالف زیادی را برانگیخته است، یک فصل نیز به معرفی او، آراء و افکار وی و شارحانش اختصاص یافته است.<ref>ر.ک: زرینکوب، ص 119</ref> | گذشته از معرفی افراد و فرقهها و آرائشان، چند فصلی از کتاب به پژوهش در موضوعات مربوط به تصوف پرداخته است: یک فصل ناظر به نقدهای واردشده بر صوفیان است؛ نقدهایی از علماء و متشرعه، متجددان و حتی خود صوفیان؛ فصل دیگر ناظر به نهضتهای تصوف است؛ نهضتهایی مثل سربداران، حروفیه و صفویه که نشان میدهد برخلاف ادعاها، صوفیان خیلی هم از اتفاقات جامعه فاصله نداشته و همواره غرق خلوت و عزلت نبودهاند. فصلی هم به رابطهٔ متقابل تصوف و فلسفه پرداخته است؛ به ویژه آراء نوافلاطونیان که هم در فلسفهٔ اسلامی و هم در تصوف ایران مؤثر افتاده است.<ref>ر.ک: زرینکوب، ص 267</ref>در بارۀ ابن عربی چون آراء وی در تصوف ایران تأثیر داشته و موافق و مخالف زیادی را برانگیخته است، یک فصل نیز به معرفی او، آراء و افکار وی و شارحانش اختصاص یافته است.<ref>ر.ک: زرینکوب، ص 119</ref> | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== |
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۹
دنباله جستجو در تصوف ایران | |
---|---|
پدیدآوران | زرینکوب، عبدالحسین (نویسنده) |
ناشر | امير کبیر |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1376ش. |
چاپ | چاپ چهارم |
شابک | 964-00-0240-2 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | الف9ز4 / 277 BP |
دنباله جستجو در تصوف ایران، نوشته عبدالحسین زرینکوب(۱۳۰۱–۱۳۷۸ش) است. در این کتاب -که متمم کتاب جستجو در تصوف ایران است- نویسنده پس از آنکه در اصل کتاب هدف از نگارش آن را بازنمایاندن ارزش و اهمیت تصوف در افق فرهنگ ایرانی میدانست، در اینجا –دنباله- به بخشهای متأخرتری از تصوف در ایران پرداخته است.[۱]افراد و گروههایی که در دنباله بررسی گشتهاند، کمتر از نامهای جلد نخست (مثل بایزید و ابوسعید و حلاج و مولوی) شناخته شدهاند. نویسنده از گروهها و نهضتهایی مانند کبرویه -سلسلهای که بنیانگذار آن «شیخ نجمالدین کبری» است- و یا سلسله سهروردیه -که به شیخ ابونجیب عبدالقادر سهروردی، یا به برادرزادهاش شیخ شهابالدین عمر بن محمد سهروردی (۶۳۲ق)» منتسب است- یاد میکند همچنین، مکتب ابن عربی، نوربخشیه، مکتب اصفهان، ذهبیه، نعمتاللهیه، نقشبندیه و مانند آنها را -که پیش از این در کتاب اصلی کمتر یاد شدهاند- توضیح میدهد.[۲] دنباله جستجو به نقد صوفی و نهضتهای صوفیه و تصوف و فلسفه و... میپردازد. غالب اینان متأخرتر از صوفیان و فرقهها در کتاب جستجو هستند. در دنباله هدف جستجو، رد و قبول نیست بلکه مقصود بررسی ویژگیهایی است که پدیده تصوف را از سایر پدیدههای فکری و شناختی مشابه متمایز میدارد.[۳]
گذشته از معرفی افراد و فرقهها و آرائشان، چند فصلی از کتاب به پژوهش در موضوعات مربوط به تصوف پرداخته است: یک فصل ناظر به نقدهای واردشده بر صوفیان است؛ نقدهایی از علماء و متشرعه، متجددان و حتی خود صوفیان؛ فصل دیگر ناظر به نهضتهای تصوف است؛ نهضتهایی مثل سربداران، حروفیه و صفویه که نشان میدهد برخلاف ادعاها، صوفیان خیلی هم از اتفاقات جامعه فاصله نداشته و همواره غرق خلوت و عزلت نبودهاند. فصلی هم به رابطهٔ متقابل تصوف و فلسفه پرداخته است؛ به ویژه آراء نوافلاطونیان که هم در فلسفهٔ اسلامی و هم در تصوف ایران مؤثر افتاده است.[۴]در بارۀ ابن عربی چون آراء وی در تصوف ایران تأثیر داشته و موافق و مخالف زیادی را برانگیخته است، یک فصل نیز به معرفی او، آراء و افکار وی و شارحانش اختصاص یافته است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب
- مقدمه