تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس''' اثر [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|عبداللّه بن عباس بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف]] معروف به [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] (۳ پ ه- ۶۸ق) از کبار صحابه است. | '''تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس''' اثر [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|عبداللّه بن عباس بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف]] معروف به [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] (۳ پ ه- ۶۸ق) از کبار صحابه است. | ||
این تفسیر را به [[محمد بن سائب کلبی]] و [[دینوری، عبدالله بن محمد|ابومحمد عبداللّه بن وهب دینوری]] (متوفی 308ق) و [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|محمد بن یعقوب فیروزآبادی]] (متوفی 817ق) نسبت داده‌اند. انتساب این تفسیر به [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|فیروزآبادی]] شهرت بیشتری دارد و در اغلب منابع به وی نسبت داده شده است. تحلیل ادبی این متن مؤید آن است که حداقل در اواخر قرن سوم تدوین شده است<ref> | این تفسیر را به [[محمد بن سائب کلبی]] و [[دینوری، عبدالله بن محمد|ابومحمد عبداللّه بن وهب دینوری]] (متوفی 308ق) و [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|محمد بن یعقوب فیروزآبادی]] (متوفی 817ق) نسبت داده‌اند. انتساب این تفسیر به [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|فیروزآبادی]] شهرت بیشتری دارد و در اغلب منابع به وی نسبت داده شده است. تحلیل ادبی این متن مؤید آن است که حداقل در اواخر قرن سوم تدوین شده است<ref>رحمتی، محمد کاظم ص674</ref>. | ||
ویژگی تنویرالمقباس این است که متن آن کامل و در تفسیر آیات تنها به بیان معنای آیه و گاه نقل روایتی بسنده شده و در تفسیر حروف مقطعه، هریک از حروف، نمادی از اسامی باری تعالی یا دال بر واقعه‌ای دانسته شده است. در تفسیر آیات متشابه مانند آیه پنجم سوره طه، تفسیری تشبیهی از آیه ارائه شده است. مؤلف تنویرالمقباس در مسئله رؤیت خدا، ذیل آیه 143 سوره اعراف، به صراحت گفته که این دیدار تنها در آخرت صورت می‌گیرد. شأن نزول برخی آیات در مورد اهل‌بیت(ع)، درباره افراد دیگری ذکر شده است<ref>همان</ref>. | ویژگی تنویرالمقباس این است که متن آن کامل و در تفسیر آیات تنها به بیان معنای آیه و گاه نقل روایتی بسنده شده و در تفسیر حروف مقطعه، هریک از حروف، نمادی از اسامی باری تعالی یا دال بر واقعه‌ای دانسته شده است. در تفسیر آیات متشابه مانند آیه پنجم سوره طه، تفسیری تشبیهی از آیه ارائه شده است. مؤلف تنویرالمقباس در مسئله رؤیت خدا، ذیل آیه 143 سوره اعراف، به صراحت گفته که این دیدار تنها در آخرت صورت می‌گیرد. شأن نزول برخی آیات در مورد اهل‌بیت(ع)، درباره افراد دیگری ذکر شده است<ref>همان ص 675</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده: مقالات برگشتی مرداد 01]] | [[رده: مقالات برگشتی مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۸
| تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن عباس، عبدالله بن عباس (نویسنده) نامشخص (گردآورنده) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1425ق. |
| چاپ | چاپ دوم |
| موضوع | تفاسير شيعه - قرن 1ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2ت9 / 93 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تنویر المقباس من تفسیر ابن عباس اثر عبداللّه بن عباس بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف معروف به ابن عباس (۳ پ ه- ۶۸ق) از کبار صحابه است.
این تفسیر را به محمد بن سائب کلبی و ابومحمد عبداللّه بن وهب دینوری (متوفی 308ق) و محمد بن یعقوب فیروزآبادی (متوفی 817ق) نسبت داده‌اند. انتساب این تفسیر به فیروزآبادی شهرت بیشتری دارد و در اغلب منابع به وی نسبت داده شده است. تحلیل ادبی این متن مؤید آن است که حداقل در اواخر قرن سوم تدوین شده است[۱].
ویژگی تنویرالمقباس این است که متن آن کامل و در تفسیر آیات تنها به بیان معنای آیه و گاه نقل روایتی بسنده شده و در تفسیر حروف مقطعه، هریک از حروف، نمادی از اسامی باری تعالی یا دال بر واقعه‌ای دانسته شده است. در تفسیر آیات متشابه مانند آیه پنجم سوره طه، تفسیری تشبیهی از آیه ارائه شده است. مؤلف تنویرالمقباس در مسئله رؤیت خدا، ذیل آیه 143 سوره اعراف، به صراحت گفته که این دیدار تنها در آخرت صورت می‌گیرد. شأن نزول برخی آیات در مورد اهل‌بیت(ع)، درباره افراد دیگری ذکر شده است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب. رحمتی، محمد کاظم، «دانشنامه جهان اسلام»، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «تفسیر ابن عباس»، شماره۳۶۹۹