أخبار الأخيار في أسرار الأبرار: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''أخبار الأخيار في أسرار الأبرار،''' اثر عبدالحق محدث | '''أخبار الأخيار في أسرار الأبرار،''' اثر [[محدث دهلوی، عبدالحق|عبدالحق محدث دهلوی]]، به زبان فارسی، یکی از معتبرترین تذکرههای صوفیانه در هند است که با تصحیح و توضیح علیم اشرف خان به چاپ رسیده است. | ||
نکته قابل ذکری که در مورد این کتاب میتوان اظهار داشت، این است که این اثر، دارای ویژگیهای سبکی و دستوری خاصی به قرار ذیل است: | نکته قابل ذکری که در مورد این کتاب میتوان اظهار داشت، این است که این اثر، دارای ویژگیهای سبکی و دستوری خاصی به قرار ذیل است: |
نسخهٔ ۸ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۷
أخبار الأخیار فی أسرار الأبرار | |
---|---|
پدیدآوران | محدث دهلوی، عبدالحق (نویسنده) |
ناشر | انجمن آثار و مفاخر فرهنگی |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1383ش. |
چاپ | چاپ یکم |
شابک | 964-787-71-5 |
موضوع | سرگذشتنامه
عرفان تصوف |
زبان | فارسی |
کد کنگره | /م3الف3 / 278 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
أخبار الأخيار في أسرار الأبرار، اثر عبدالحق محدث دهلوی، به زبان فارسی، یکی از معتبرترین تذکرههای صوفیانه در هند است که با تصحیح و توضیح علیم اشرف خان به چاپ رسیده است.
نکته قابل ذکری که در مورد این کتاب میتوان اظهار داشت، این است که این اثر، دارای ویژگیهای سبکی و دستوری خاصی به قرار ذیل است:
- سبک آن به شیوه گلستان سعدی است؛ گرچه ممکن است همه کتاب به این شیوه نباشد، اما با مطالعه صفحات آغازین آن، میتوان این شیوه را کاملا احساس کرد؛ نظیر: «اول نعمتها، نعمت وجود است و سایر نعم بعد از وی مشهود و نعمت وجود دایم و دوام نعمت را دوام شکر لازم.» با مطالعه همین سطر میتوان نتیجه گرفت که نویسنده تا چه حد از سعدی پیروی کرده است و حتی کوشیده تا آخر عبارات را همچون گلستان بهصورت مسجع و آهنگین بیاورد. بنابراین کاملا مشهود است که این کتاب، به سبک عراقی میباشد و آن هم به سبک پیچیده نه معتدل؛
- املای کتاب به طرز و روش نثر متداول عهد میانه هند است و نگارش آن هم با املای معاصر تفاوت دارد و خطاهایی در آن راه یافته است؛ به عنوان مثال: «خورمی بهجای خرمی، توریت بهجای تورات، جماعه بهجای جماعت، بلک بهجای بلکه، سیوم بهجای سوم و هبوت بهجای هبوط»؛
- یکی از ویژگیها آن است که در بیشتر موارد فعل در وسط جمله میآید؛ مانند: «خواجه را بقالی بود همسایه»و...[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه، صفحه سیوسه
منابع مقاله
مقدمه.