عرفان شیعی به روایت سید حیدر آملی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR15871J1.jpg | عنوان =عرفان شیعی به روایت سید حیدر آملی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = [[کریمی زنجانیاصل، محمد]] (نویسنده) | | پدیدآوران = [[کریمی زنجانیاصل، محمد]] (نویسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =/ک4ع4 / 283/2 BP | | کد کنگره =/ک4ع4 / 283/2 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = آملی، حیدر بن علی، 720 - 782؟ق. - نقد و تفسیر | ||
عرفان | عرفان | ||
فلسفه | فلسفه اسلامی | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = اطلاعات | | ناشر = اطلاعات | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر =ایران - تهران | ||
| سال نشر = 1386ش. | | سال نشر = 1386ش. | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۵
عرفان شیعی به روایت سید حیدر آملی | |
---|---|
پدیدآوران | کریمی زنجانیاصل، محمد (نویسنده) |
ناشر | اطلاعات |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1386ش. |
چاپ | چاپ دوم |
شابک | 978-964-423-625-9 |
موضوع | آملی، حیدر بن علی، 720 - 782؟ق. - نقد و تفسیر
عرفان فلسفه اسلامی |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ک4ع4 / 283/2 BP |
عرفان شیعی به روایت سید حیدر آملی اثر محمد کریمی زنجانی اصل، مجموعهای متشکل از پنج مقاله پیرامون عرفان سید حیدر آملی.
اثر حاضر، محصولی است از تلاش افرادی که همسخنی با سید حیدر آملی، برای آنان بهانه و مجالی بوده است برای حضور در ضیافت معنوی ایران شیعی. این افراد و عنوان مقالات گردآوری شده از ایشان در این اثر، به ترتیب عبارتند از:
- شهرام پازوکی: «جامع الاسرار سید حیدر آملی؛ جامع تصوف و تشیع»؛
- حسین ابوالحسن تنهایی: «نظریه شیخ سید حیدر آملی در منزلت تصوف و صوفی»؛
- محمد خواجوی: «درآمدی بر اسرار الشریعة و فروع سهگانه آن»؛
- هانری کربن: «سید حیدر آملی: متأله شیعی عالم تصوف» ترجمه عبدالمحمد روحبخشان؛
- محمد کریمی زنجانی اصل: «انواع معرفت و سنجههای تقسیمبندی علوم در جامعالاسرار آملی».
در دیباچهای که در ابتدای کتاب آمده، در معرفی سید حیدر آملی، به این نکته اشاره شده است که وی از جمله کسانی است که دغدغه مردمانی را دارد که با دریافت درست و به هنگامشان از ناتوانی ادراکات حسی از دریافت عالم معنوی، میکوشند به این عالم، صورت و پیکری بخشند که قابل فهمش میکند؛ مردمانی که وجود طبقات عالیتر عالم را انکار نمیکنند و وظیفه روح را ادراک صورتهای معنوی میدانند[۱].
پانویس
- ↑ دیباچه، ص13
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.