شرح عرفانی غزلهای حافظ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
[[مطیعی امین، حسین]] (مصحح و معلق) | [[مطیعی امین، حسین]] (مصحح و معلق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =/خ2ش4 / 5435 PIR | | کد کنگره =/خ2ش4 / 5435 PIR | ||
| موضوع =حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. دیوان - نقد و تفسیر | | موضوع =حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. دیوان - نقد و تفسیر | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| ناشر = نشر قطره | | ناشر = نشر قطره | ||
| مکان نشر =ایران - تهران | | مکان نشر =ایران - تهران | ||
| سال نشر = 1381ش. | | سال نشر = 1381ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01643AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01643AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =چاپ | | چاپ =چاپ چهارم | ||
| شابک =964-5958-33-4 | | شابک =964-5958-33-4 | ||
| تعداد جلد =4 | | تعداد جلد =4 | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[رده:مقالات تیر 01 یقموری]] | [[رده:مقالات تیر 01 یقموری]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده مرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۱
| شرح عرفانی غزلهای حافظ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ختمی لاهوری، عبد الرحمان بن سلیمان (شارح)
حافظ، شمس‌الدین محمد (سراینده) خرمشاهی، بهاءالدین (مصحح و معلق) منصوری، کوروش (مصحح و معلق) مطیعی امین، حسین (مصحح و معلق) |
| ناشر | نشر قطره |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1381ش. |
| چاپ | چاپ چهارم |
| شابک | 964-5958-33-4 |
| موضوع | حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. دیوان - نقد و تفسیر
شعر فارسی - قرن 8ق. - تاریخ و نقد حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. - عرفان |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 4 |
| کد کنگره | /خ2ش4 / 5435 PIR |
شرح عرفانی غزلهای حافظ، عنوان اثری است 4 جلدی به زبان فارسی از ابوالحسن عبدالرحمان بن سلیمان ختمی لاهوری در شرح، نقد و تفسیر غزلهای لسان‌الغیب، خواجه حافظ شیرازی، با تصحیح و تعلیق بهاءالدین خرمشاهی، کورش منصوری و حسین مطیعی امین.
شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار حافظ و کمتر به جنبه‌های زبانی - ادبی شعر حافظ می‌پردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست؛ هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزه‌ای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از «كشف المحجوب» هجویری و «تمهیدات» عین‌القضات همدانی گرفته تا آثار ابن عربی، مخصوصا فتوحات و بیش از آن از «فصوص الحكم» و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانی‌تر شعر حافظ سود می‌جوید. اساسی‌ترین متون مورد نظر و منقول‌عنه او یکی «مثنوی مولوی» و دیگری «گلشن راز» شیخ محمود شبستری است که بسیار از آنها نقل می‌کند. تأمل در منابع مورد استفاده مؤلف، وسعت دامنه تحقیق و استقصای او را نشان می‌دهد. گفتنی است که این شرح، 463 غزل را در بر دارد و یکایک ابیات هر غزل را به‌تفصیل توضیح می‌دهد و تفسیر می‌نماید.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه مصححان، ج1، ص4
منابع مقاله
مقدمه مصححان.