تفسیر صوافی الصافی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بـ' به 'ب') |
جز (جایگزینی متن - 'نـ' به 'ن') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
مبنای کار مفسّر در این تفسیر تکیه بر روایات منقول از رسول خدا و دیگر معصومان(ع) است؛ ازاین‌رو متعهّد به ذکر تمام آیات شریفه قـرآنی و تفسیر کـلمه‌به‌کلمه نیست، بلکه هرآنچه را دارای تفسیر روایی است می‌نویسد. هرگاه چندین روایت بیاورد با حروف ابجد «ا ب ج د» شماره‌گذاری می‌کند. سند حدیث را هیچ‌گاه نمی‌نویسد، بلکه تنها به نام معصوم مرویّ‌عـنه اکتفا می‌کند. بیشتر در آغاز تفسیر آیه، به ذکر نام کتاب مأخذ می‌پردازد؛ مانند «صافیان» «صوافی» و جز اینها. به‌طور کلّی بنای مفسّر بر پرهیز از تطویل است. | مبنای کار مفسّر در این تفسیر تکیه بر روایات منقول از رسول خدا و دیگر معصومان(ع) است؛ ازاین‌رو متعهّد به ذکر تمام آیات شریفه قـرآنی و تفسیر کـلمه‌به‌کلمه نیست، بلکه هرآنچه را دارای تفسیر روایی است می‌نویسد. هرگاه چندین روایت بیاورد با حروف ابجد «ا ب ج د» شماره‌گذاری می‌کند. سند حدیث را هیچ‌گاه نمی‌نویسد، بلکه تنها به نام معصوم مرویّ‌عـنه اکتفا می‌کند. بیشتر در آغاز تفسیر آیه، به ذکر نام کتاب مأخذ می‌پردازد؛ مانند «صافیان» «صوافی» و جز اینها. به‌طور کلّی بنای مفسّر بر پرهیز از تطویل است. | ||
این اسـلوب فـعلی کـتاب است، امّا در حقیقت این تفسیر شریف برگرفته از تفاسیر سه‌گانه استاد اسـتادش مرحوم فـیض کاشانی بوده و مقصودش از «صافیان» دو کتاب «صافی» و «أصفی» و از «صوافی» آن دو و «مصفّی» است. پس نویسنده با این کار در نخستین قدم، جمع میان روایات موجود در سه تفسیر مرحوم فیض و گزینش بسیار عالمانه و معتبر از | این اسـلوب فـعلی کـتاب است، امّا در حقیقت این تفسیر شریف برگرفته از تفاسیر سه‌گانه استاد اسـتادش مرحوم فـیض کاشانی بوده و مقصودش از «صافیان» دو کتاب «صافی» و «أصفی» و از «صوافی» آن دو و «مصفّی» است. پس نویسنده با این کار در نخستین قدم، جمع میان روایات موجود در سه تفسیر مرحوم فیض و گزینش بسیار عالمانه و معتبر از آنها کرده است. | ||
این مفسّر، در سراسر کتابش در حواشی صفحات یا در زیر و بالای سطر، توضیحات ادبی و لغـوی و جـز اینها نوشته است و بدون استثنا همه را به کلمه «منه» ختم کرده است. ناگفته نگذاریم که یکی از امتیازات مهمّ این تفسیر، در این است که مؤلّف نسخه‌‌ای از تفسیر اخیر مرحوم فیض را که نامش «المصفّی» اسـت در دسـت داشته و در سراسر کتاب از آن نقل می‌کند. هرچند گویا نسخه‌‌ای از آن تفسیر شریف در فهرست‌ها نشان داده نشده. تفسیرهای روایی قرن 11 و 21 همگی بسیار مغتنم و عزیز هـستند؛ به‌خصوص تفاسیر سه‌گانه مرحوم فیض که از اعتبار والایی برخوردارند.<ref>ر.ک: روضاتی، سید محمدعلی، علامه حویزی و تفسیر صوافی الصافی، ص166-167</ref> | این مفسّر، در سراسر کتابش در حواشی صفحات یا در زیر و بالای سطر، توضیحات ادبی و لغـوی و جـز اینها نوشته است و بدون استثنا همه را به کلمه «منه» ختم کرده است. ناگفته نگذاریم که یکی از امتیازات مهمّ این تفسیر، در این است که مؤلّف نسخه‌‌ای از تفسیر اخیر مرحوم فیض را که نامش «المصفّی» اسـت در دسـت داشته و در سراسر کتاب از آن نقل می‌کند. هرچند گویا نسخه‌‌ای از آن تفسیر شریف در فهرست‌ها نشان داده نشده. تفسیرهای روایی قرن 11 و 21 همگی بسیار مغتنم و عزیز هـستند؛ به‌خصوص تفاسیر سه‌گانه مرحوم فیض که از اعتبار والایی برخوردارند.<ref>ر.ک: روضاتی، سید محمدعلی، علامه حویزی و تفسیر صوافی الصافی، ص166-167</ref> | ||
نسخهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۸
| تفسیر صوافی الصافی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حویزی البختیاری، یعقوب بن ابراهیم (نویسنده)
حسینی اشکوری، سید صادق (مصحح) نریمانی، محمود (مصحح) طالعی، مهدی (مصحح) |
| ناشر | رابطه اهل البیت "ع" الاسلامیة العالمیة مجمع ذخائر اسلامی |
| مکان نشر | انگلیس - لندن ایران - قم |
| سال نشر | 1393ش. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 978-964-988-570-0 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 4 |
| کد کنگره | 1393 /ح9ت7 / 97/3 BP |
تفسير صوافي الصافي، عنون اثری است 4 جلدی به زبان عربی از یعقوب بن ابراهیم حویزی بختیاری از مفسران قرن 11 هجری. حویزی در این اثر به تفسیر آیات قرآن کریم پرداخته است.
مبنای کار مفسّر در این تفسیر تکیه بر روایات منقول از رسول خدا و دیگر معصومان(ع) است؛ ازاین‌رو متعهّد به ذکر تمام آیات شریفه قـرآنی و تفسیر کـلمه‌به‌کلمه نیست، بلکه هرآنچه را دارای تفسیر روایی است می‌نویسد. هرگاه چندین روایت بیاورد با حروف ابجد «ا ب ج د» شماره‌گذاری می‌کند. سند حدیث را هیچ‌گاه نمی‌نویسد، بلکه تنها به نام معصوم مرویّ‌عـنه اکتفا می‌کند. بیشتر در آغاز تفسیر آیه، به ذکر نام کتاب مأخذ می‌پردازد؛ مانند «صافیان» «صوافی» و جز اینها. به‌طور کلّی بنای مفسّر بر پرهیز از تطویل است.
این اسـلوب فـعلی کـتاب است، امّا در حقیقت این تفسیر شریف برگرفته از تفاسیر سه‌گانه استاد اسـتادش مرحوم فـیض کاشانی بوده و مقصودش از «صافیان» دو کتاب «صافی» و «أصفی» و از «صوافی» آن دو و «مصفّی» است. پس نویسنده با این کار در نخستین قدم، جمع میان روایات موجود در سه تفسیر مرحوم فیض و گزینش بسیار عالمانه و معتبر از آنها کرده است.
این مفسّر، در سراسر کتابش در حواشی صفحات یا در زیر و بالای سطر، توضیحات ادبی و لغـوی و جـز اینها نوشته است و بدون استثنا همه را به کلمه «منه» ختم کرده است. ناگفته نگذاریم که یکی از امتیازات مهمّ این تفسیر، در این است که مؤلّف نسخه‌‌ای از تفسیر اخیر مرحوم فیض را که نامش «المصفّی» اسـت در دسـت داشته و در سراسر کتاب از آن نقل می‌کند. هرچند گویا نسخه‌‌ای از آن تفسیر شریف در فهرست‌ها نشان داده نشده. تفسیرهای روایی قرن 11 و 21 همگی بسیار مغتنم و عزیز هـستند؛ به‌خصوص تفاسیر سه‌گانه مرحوم فیض که از اعتبار والایی برخوردارند.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: روضاتی، سید محمدعلی، علامه حویزی و تفسیر صوافی الصافی، ص166-167
منابع مقاله
روضاتی، سید محمدعلی، «علامه حویزی و تفسیر صوافی الصافی»، نشریه «بینات (مؤسسه معارف اسلامی امام رضا(ع))»، زمستان 1375 -شماره 12.