المفسرون بين التأويل والإثبات في آيات الصفات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 تیر 1401]] | ||
نسخهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۰۸
| المفسرون بين التأويل والإثبات في آيات الصفات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مغراوي، محمد بن عبدالرحمن (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسة الرسالة |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1420ق. = 2000م. |
| چاپ | چاپ يکم |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 4 |
| کد کنگره | |
المفسرون بین التاویل و الاثبات فی آیات الصفات نوشته محمد بن عبد الرحمن مغراوی (معاصر) است. این اثر درحوزه علوم قرآن و تفسیر به نگارش درآمده و روشی سلفی دارد.
اثریاد شده به بررسی دیدگاه‌های تفسیری دو رویکرد تفسیری تاویل‌گرا و ظاهرگرا در خصوص آیات صفات خداوند پرداخته است. [۱] نویسنده هدف خود را از نگارش این کتاب نقد رویکرد تاویل‌گرایانه برخی از مذاهب کلامی در تبیین صفات خداوند و همچنین دفاع از رویکرد ظاهرگرایانه سلفیه و ترجیح آن بر سایر رویکردها دانسته است. وی در این راستا نخست به معرفی جریان سلفیه و واکاوی اصول فکری آنان پرداخته و در ادامه روش این جریان را در تفسیر و تبیین اسماء و صفات الهی مورد توجه قرار داده است. [۲]
نویسنده در فراینده معرفی رویکرد تاویل‌گرای صفات الهی دیدگاه جریانهای فکری غیر سلفی را مورد بررسی قرار داده است. او پس از برشمردن ویژگی‌های علمی مفسران برخی از جریانهای فکری روش تاویل‌گرایانه آنان را در تفسیر و تبیین اسماء و صفات خداوند مورد نقد قرار داده است. تکیه این اثر در نقد رویکرد تاویلی صفات الهی بیشتر بر ابن قیم است. این اثر تفسیر قرطبی را عنوان نمونه‌ای از تفسیرهای تاویل‌گرا در تبیین صفات الهی مورد بررسی جامع قرار داده و به نقد کشیده است. در مواردی نیز به کتاب دیگر او شرح الاسماء الحسنی فی الصفات العلا استناد کرده است . [۳]
نظم و هماهنگی موجود میان مطالب و مباحث مطرح شده در بخش‌های مختلف کتاب و همچنین وجود مطالب ارزشمند پیرامون باورهای کلامی مذاهب مختلف را می توان از ویژگی‌های این اثر به شمار آورد[۴].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.