تبصرة الغافل و تذکرة العاقل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
[[مرینی، محمد طیب بن مسعود]] (نویسنده) | [[مرینی، محمد طیب بن مسعود]] (نویسنده) | ||
[[ | [[سایح، احمد عبدالرحیم]] (محقق) | ||
[[وهبه، | [[وهبه، توفیق علی]] (محقق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = /م4ت2 / 289 BP | | کد کنگره = /م4ت2 / 289 BP | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر =مکتبة الثقافة | | ناشر =مکتبة الثقافة الدینیة | ||
| مکان نشر =مصر - قاهره | | مکان نشر =مصر - قاهره | ||
| سال نشر =1431ق. = 2010م. | | سال نشر =1431ق. = 2010م. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE21924AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE21924AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = چاپ | | چاپ = چاپ یکم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
باب دوم: در توبه و استغفار از گناه؛ | باب دوم: در توبه و استغفار از گناه؛ | ||
باب سوم:در تقوا و تمسک به | باب سوم:در تقوا و تمسک به محکم‌ترین ریسمان خدا؛ | ||
باب چهارم: در آداب و فضیلت نماز و | باب چهارم: در آداب و فضیلت نماز و ذکر حالات اهل آن؛ | ||
باب پنجم: در | باب پنجم: در شکر نعمت و فواید و حکمت آن؛ | ||
باب ششم: در ذکر بخشی از لطف و رحمت خداوند متعال که به‌ما داده و آنچه از توحید و علم خود که به‌ما ارزانی داشته؛ | باب ششم: در ذکر بخشی از لطف و رحمت خداوند متعال که به‌ما داده و آنچه از توحید و علم خود که به‌ما ارزانی داشته؛ | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۳۰
| تبصرة الغافل و تذکرة العاقل | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مرینی، محمد طیب بن مسعود (نویسنده)
سایح، احمد عبدالرحیم (محقق) وهبه، توفیق علی (محقق) |
| ناشر | مکتبة الثقافة الدینیة |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1431ق. = 2010م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م4ت2 / 289 BP |
تبصرة الغافل و تذکرة العاقل، تألیف محمد طیب بن مسعود مرینی (ت 1145ه-1732م )، کتابی در تصوف و اخلاق است.
مجموعه‌ای از آیات و روایات و حکمتها و گفتارهایی مفید از شنیده‌ها و یا نقل قول‌های صالحان است که مؤلف گردآوری کرده است. تا وسیله‌ای برای بصیرت غافلان و یادآوری خردمندان باشد و آن را در شانزده باب تقسیم نموده است:
باب اول: در پند و اندرز فراموشکاران و هدایت جاهلان؛
باب دوم: در توبه و استغفار از گناه؛
باب سوم:در تقوا و تمسک به محکم‌ترین ریسمان خدا؛
باب چهارم: در آداب و فضیلت نماز و ذکر حالات اهل آن؛
باب پنجم: در شکر نعمت و فواید و حکمت آن؛
باب ششم: در ذکر بخشی از لطف و رحمت خداوند متعال که به‌ما داده و آنچه از توحید و علم خود که به‌ما ارزانی داشته؛
باب هفتم: در ترک مدبریت دیگران با خدا و توکل بر دیگران؛
باب هشتم: در بیان قدر و قضا و آنچه از صبر و تسلیم و راضی بودن به‌رضای خداوند لازم است.
باب نهم: در شناخت نفس و عیوب آن و علائم صاحب آن؛
باب دهم: در تواضع و حسن خلق؛
باب یازدهم: در تحقیر دنیا و اهل آن، و ذکر آخرت و فضایل آن؛
باب دوازدهم: در معرفی پاره‌ای از شرح حال و محاسن پیامبر(ص)، و مروری بر فضایل آن حضرت؛
باب سیزدهم: در علامت سعادت و نصایح اهل منفعت؛
باب چهاردهم: در قناعت و نکوهش فریب و طمع؛
باب پانزدهم: در هشدار از معاشرت با غافلان و تشویق به شناخت نیکوکاران؛
باب شانزدهم: در ذکر و فضیلت آن و دعا و کیفیت آن؛[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه مصنف، ص23-24
منابع مقاله
مقدمه مصنف