دیوان فرخی یزدی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'فارسي ' به 'فارسی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | | تصویر =NUR28477.J1.jpg | ||
| عنوان = دیوان فرخی یزدی | | عنوان = دیوان فرخی یزدی | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| سال نشر = 1357 | | سال نشر = 1357 | ||
| کد اتوماسیون = | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28477AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = هشتم | | چاپ = هشتم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور = 28477 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = 02567 | | کد پدیدآور = 02567 | ||
نسخهٔ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۱
| دیوان فرخی یزدی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فرخی یزدی، محمد (نویسنده) مکی، حسین (مصحح) |
| ناشر | امیرکبیر |
| مکان نشر | ایران- تهران |
| سال نشر | 1357 |
| چاپ | هشتم |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 14 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 7797 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان فرخی یزدی، مجموعه اشعار میرزا محمد فرخی یزدی (1268-25 مهر 1318ش) است که با تصحیح و مقدمه در شرح احوال شاعر به قلم حسین مکی به چاپ رسیده است.
آنچه باعث اهمیت این دیوان می‌شود، این است که شاعر آن، از جمله نویسندگان و شعرای نادر دوره مشروطه است که متفاوت از جریان حاکم دین‌ستیزی و تجددگرایی اغلب شاعران و روشنفکران، دارای بنیان فکری مذهبی و ایدئولوژیک است و با دیده احترام به مذهب می‌نگرد و مضامین و بن‌مایه‌های مذهبی و دینی فراوانی را در شعر خود به‌کار گرفته و از این مضامین، در آگاهی‌بخشی و بیدار کردن جامعه و اهداف ظلم‌ستیزی و عدالت‌پروری، بهره برده است[۱].
استفاده از مضامین دینی و مذهبی - به‌ویژه تشیع - در اشعار فرخی، بیانگر انس او با فرهنگ دینی است و این مضامین از بسامد نسبتا قابل توجهی نیز برخوردار است؛ به‌گونه‌ای که آثار آن در ابیات و عبارات وی نمایان است؛ ضمن اینکه این مضامین دینی در خدمت تشویق و ترغیب به مبارزه و بیداری جامعه قرار گرفته‌‌اند؛ با وجود آنکه وی مدعی تعهد به ارزش‌های مذهبی هم نیست[۲].
از جمله ویژگی‌های شعر فرخی، آن است که آن را هم از سویه شکل و فرم (زبان) و هم از سویه محتوا می‌توان بررسی کرد. زبان فرخی در واقع همان زبان ویژه دوره اعتراض است به‌دور از هرگونه آرایه‌های لفظی و معنوی در کمال سادگی که شاعر بنا به نیازهای زمان خود، برای رخدادهای اجتماعی - سیاسی، به تصویرپردازی‌های شاعرانه نپرداخته و زبان او به زبان عامه و کوچه و بازاری نزدیک‌تر شده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- سلطانی، منظر، «بن‌مایه‌های دینی در دیوان فرخی یزدی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)، پاییز 1391- شماره 17.
- مشتاق مهر، رحمان، «جایگاه فرخی یزدی در ادبیات معاصر ایران»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ایران‌شناخت، پاییز و زمستان 1379- شماره 18 و 19.