دیوان ابومنصور محمد بن احمد دقیقی طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR29227J1.jpg | | تصویر =NUR29227J1.jpg | ||
| عنوان = | | عنوان =دیوان ابومنصور محمد بن احمد دقیقی طوسی | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر =ديوان | ||
فرهنگ بسامدي آن | |||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = [[دقیقی، محمد بن احمد]] (نویسنده) | ||
[[]] (نویسنده) | |||
[[شریعت، محمدجواد]] (اهتمام) | |||
[[]] ( | |||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | | زبان = فارسي | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره =/ 4438 PIR | ||
| موضوع = | | موضوع =شعر فارسي - قرن 4ق. | ||
دقيقي، محمد بن احمد، - 370؟ق. | |||
فارسي - واژه نامههاي بسامدي | |||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = | | ناشر = اساطير | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر =ايران - تهران | ||
| سال نشر = | | سال نشر = 1373ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE29227AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE29227AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ = | | چاپ =چاپ دوم | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور = | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور =18873-04869 | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۱
| دیوان ابومنصور محمد بن احمد دقیقی طوسی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دقیقی، محمد بن احمد (نویسنده) شریعت، محمدجواد (اهتمام) |
| عنوان‌های دیگر | ديوان فرهنگ بسامدي آن |
| ناشر | اساطير |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1373ش. |
| چاپ | چاپ دوم |
| موضوع | شعر فارسي - قرن 4ق.
دقيقي، محمد بن احمد، - 370؟ق. فارسي - واژه نامههاي بسامدي |
| زبان | فارسي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | / 4438 PIR |
دیوان ابومنصور محمد بن احمد دقیقی طوسی، مجموعه اشعار محمد بن احمد دقیقی طوسی، به‌انضمام فرهنگ بسامدی آن است که با همت دکتر محمدجواد شریعت، به چاپ رسیده است.
این اثر شامل بخش حماسی در اشعار گشتاسب‌نامه، رزم ایرانیان و تورانیان و ماجراهای اسفندیار و گشتاسب و... است و سپس ابیات پراکنده دقیقی ذکر شده و پس از آن قصاید، غزلیات، قطعات، رباعیات و مثنوی‌های وی در بحرهای رمل، قریب، خفیف و متقارب.
طبع دقیقی بیشتر به شعر بزمی و غنایی گرایش دارد و شاید علاوه بر کوتاه‌پروازی تخیّل وی در حماسه‌سرایی این نکته نیز از موجبات ناکامی او در شعر رزمی می‌باشد؛ همان چیزی که به تغزل‌ها و طبیعت‌نگاری‌هایش لطف و فروغ بخشیده است. دقیقی شاعری بوده است نگارگر طبیعت، سرودگوی عشق و ستاینده شهریاران و در این زمینه شعرهایی به‌جا نهاده لطیف و هنرمندانه. زبان شعری او نیز مواد و ترکیب و پیوندش بیشتر بزمی است و با صلابت و کوبندگی سخن گفتن پهلوانی و رزمی تجانس ندارد.[۱]
بیشتر اشعار پراکنده‌ای که از دقیقی در دست است ابیاتی است که در فرهنگ‌ها و به‌عنوان شاهد لغات مهجور آمده است. در ابتدا ممکن است به نظر رسد که شاعر عالما و عامدا این لغات را از جهت اظهار فضل آورده است اما این‌گونه نیست.[۲]
بحوری که شاعر برای خویش انتخاب کرده، اکثرا بحور مطبوع است. اگر قطعاتی به بحور نامطبوع سروده باشد که شاید سیره عصر وی بوده است، باز آن‌قدر استادانه است که می‌توان نام مطبوع به آن داد و از خواندن آن لذت برد.[۳]
سبک شعر دقیقی همان سبک خراسانی و دارای خصوصیات شعر قرن چهارم هجری قمری و دوران سامانی است؛ یعنی از جهت موضوع توجه به طبیعت و وصف محسوسات و تغزّل و مدح، بدون اغراق و مبالغه و تکلف است. در اکثر اشعار آن دوره، وصف می، گل، باغ و بهار و از معنویات، بیشتر دانش و خرد و مقایسه دانش و مال و وصف رخسار یار و زلف و عارض، دیده می‌شود.[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.