تفسیر البکري: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR21798J1.jpg | عنوان = | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۸: خط ۲۸:
    }}
    }}
       
       
    '''تفسیر البکری''' اثر ابوالحسن حمد بن محمد بن عبدالرحمن صدیقی بکری (متوفی 952ق) است که با تحقیق احمد فرید مزیدی منتشر شده است.
    '''تفسير البكري،''' اثر ابوالحسن محمد بن محمد بن عبدالرحمن صدیقی بکری (متوفی 952ق) است که با تحقیق احمد فرید مزیدی منتشر شده است.


    نویسنده دارای سه کتاب تفسیری بزرگ، متوسط و کوچک می‌باشد که اثر حاضر، تفسیر متوسط اوست که نامی برای آن، یافت نشده و به نام نویسنده آن، یعنی «تفسیر البکری» معروف شده است<ref>مقدمه، ص15</ref>.
    نویسنده دارای سه کتاب تفسیری بزرگ، متوسط و کوچک می‌باشد که اثر حاضر، تفسیر متوسط اوست که نامی برای آن، یافت نشده و به نام نویسنده آن، یعنی «تفسیر البکری» معروف شده است<ref>مقدمه، ص15</ref>.


    از جمله ویژگی‌های اثر حاضر آن است که تفسیر تمام سوره‌های قرآن را در سه جلد، در خود جای داده است؛ ترتیب تفسیر سوره‌ها نیز بر اساس ترتیب قرآن کریم می‌باشد، به گونه‌ای که جلد نخست تفسیر سوره‌های حمد تا انفال را در خود جای داده است و جلد دوم، به تفسیر سوره توبه تا قصص اختصاص یافته است. جلد سوم نیز مشتمل بر تفسیر سوره عنکبوت تا انتهای قرآن کریم می‌باشد.
    این تفسیر در سه جلد، تفسیر تمام سور قرآن را از آغاز  تا پایان به‌صورت ترتیبی در خود جای داده است.  


    نویسنده در مقدمه کوتاهی که در ابتدای کتاب آمده است، به این نکته اشاره دارد که وی پیش از این، کتاب تفسیر کوچکتری، تحت عنوان «تسهیل السبیل فی فهم معانی التنزیل» را به رشته تحریر درآورده و در آن، به توضیح وجوه قرائات، پرداخته است و در این کتاب، برخی مطالب و مسائل را به آن، احاله داده است<ref>مقدمه مؤلف، ص27</ref>.
    بکری در آغاز هر سوره، مکی یا مدنی بودن آن را مشخص می‌کند، گاه از نام یا نام‌های سوره یاد می‌نماید، تعداد آیات آن را بیان کرده و به آیه مورد اختلاف از نظر شمارش اشاره می‌کند، آنگاه آیه‌به‌آیه به توضیح کلمات و عبارات می‌پردازد و در این راه از روایات و نقل قول دیگران بسیار اندک بهره می‌برد، از اختلاف قرائات معمولا با ذکر نام قاریان سخن می‌گوید؛ البته گاه در این‌باره اصطلاحات زبر را به‌کار می‌برد:
     
    - بصریین: مقصود وی ابوعمرو و یعقوب است.
     
    - مدنیین: مقصود نافع و ابوجعفر است.
     
    - کوفیین: مراد عاصم، حمزه، کسایی و خلف است.
     
    بکری در توضیح عبارات هر آیه، نه راه درازگویی را در پیش گرفته و نه آن‌چنان موجز و فشرده سخن گفته که خود نیاز به شرح داشته باشد، بلکه راه میانه را برگزیده است.
     
    نویسنده گاه خواننده را به کتاب دیگرش به نام «تسهیل السبیل فی فهم معانی التنزیل» حواله می‌دهد؛ البته نام کتاب را ذکر نمی‌کند، بلکه با واژه اصل به آن اشاره می‌نماید<ref>مقدمه مؤلف، ص27</ref>.


    ==پانویس ==
    ==پانویس ==
    خط ۴۰: خط ۵۰:


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    مقدمه و متن کتاب.
    مقدمه‌های کتاب.





    نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۵

    تفسیر البکري
    تفسیر البکري
    پدیدآوران[[]] (نویسنده)

    [[]] (محقق)

    [[]] (مترجم)
    کد کنگره

    تفسير البكري، اثر ابوالحسن محمد بن محمد بن عبدالرحمن صدیقی بکری (متوفی 952ق) است که با تحقیق احمد فرید مزیدی منتشر شده است.

    نویسنده دارای سه کتاب تفسیری بزرگ، متوسط و کوچک می‌باشد که اثر حاضر، تفسیر متوسط اوست که نامی برای آن، یافت نشده و به نام نویسنده آن، یعنی «تفسیر البکری» معروف شده است[۱].

    این تفسیر در سه جلد، تفسیر تمام سور قرآن را از آغاز تا پایان به‌صورت ترتیبی در خود جای داده است.

    بکری در آغاز هر سوره، مکی یا مدنی بودن آن را مشخص می‌کند، گاه از نام یا نام‌های سوره یاد می‌نماید، تعداد آیات آن را بیان کرده و به آیه مورد اختلاف از نظر شمارش اشاره می‌کند، آنگاه آیه‌به‌آیه به توضیح کلمات و عبارات می‌پردازد و در این راه از روایات و نقل قول دیگران بسیار اندک بهره می‌برد، از اختلاف قرائات معمولا با ذکر نام قاریان سخن می‌گوید؛ البته گاه در این‌باره اصطلاحات زبر را به‌کار می‌برد:

    - بصریین: مقصود وی ابوعمرو و یعقوب است.

    - مدنیین: مقصود نافع و ابوجعفر است.

    - کوفیین: مراد عاصم، حمزه، کسایی و خلف است.

    بکری در توضیح عبارات هر آیه، نه راه درازگویی را در پیش گرفته و نه آن‌چنان موجز و فشرده سخن گفته که خود نیاز به شرح داشته باشد، بلکه راه میانه را برگزیده است.

    نویسنده گاه خواننده را به کتاب دیگرش به نام «تسهیل السبیل فی فهم معانی التنزیل» حواله می‌دهد؛ البته نام کتاب را ذکر نمی‌کند، بلکه با واژه اصل به آن اشاره می‌نماید[۲].

    پانویس

    1. مقدمه، ص15
    2. مقدمه مؤلف، ص27

    منابع مقاله

    مقدمه‌های کتاب.


    وابسته‌ها