تفسیر ابن أبي‌زمنین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
'''تفسير ابن أبي‌زمنين،''' از تفاسیر ارزشمند قرن چهارم هجری، مختصر تفسیر یحیی بن سلام تیمی مغربی (متوفی 200ق) به قلم مفسر اندلسی محمد بن عبدالله مری مشهور به ابن ابی‌زمنین (متوفی 399ق) است. این کتاب با تحقیق محمد حسن اسماعیل و احمد فرید مزیدی منتشر شده است. | '''تفسير ابن أبي‌زمنين،''' از تفاسیر ارزشمند قرن چهارم هجری، مختصر تفسیر یحیی بن سلام تیمی مغربی (متوفی 200ق) به قلم مفسر اندلسی محمد بن عبدالله مری مشهور به ابن ابی‌زمنین (متوفی 399ق) است. این کتاب با تحقیق محمد حسن اسماعیل و احمد فرید مزیدی منتشر شده است. | ||
نویسنده در مقدمه، سبب نگارش کتاب را تکرار فراوان مطالب و احادیث در تفسیر یحیی بن سلام دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص9</ref>. | نویسنده در مقدمه، سبب نگارش کتاب را تکرار فراوان مطالب و احادیث در تفسیر یحیی بن سلام دانسته است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص9</ref>. بنابراین ابن ابی‌زمنین در این کتاب، تفسیر یحیی بن سلام را تهذیب کرده و هر جا که یحیی بن سلام آیه‌ای را تفسیر نکرده، وی به تفسیر آن پرداخته و قرائات، لغات و اعراب کلمات قرآن را نیز بـحث و بـررسی کرده اسـت. بنابراین ابن ابی‌زمنین بین تفسیر مسند و ذکر قرائات، اعراب و معنای لغات جمع کرده است؛ زیرا در تـفسیر مسند فقط به ذکر روایات بسنده می‌شود. | ||
مفسر در این کتاب، گـفته‌های یـحیی بـن سلام را از مطالب خود، با آوردن «قال یحیی» یا «یحیی:» جدا کرده است. این تفسیر به شیوه‌ای ساده و خـالی از اغـلاق و اطناب نوشته شده و درعین‌حال دارای عمق و استدلال است. قرطبی در تفسیر خود از این تـفسیر بـا ذکـر نام مطلب نقل کرده است. از‌آنجا‌که ابن ابی‌زمنین مغربی است (یعنی متعلق بـه غرب عالم اسلامی است)، بنابراین بیشتر قرآن را با قرائت نافع می‌خوانده است و در تـفسیر نیز قرائت نافع را آورده، مـگر در برخی موارد که از آن عدول کرده است. احادیث نبوی و شواهد شعری و نثری از فصیحان عرب در این تفسیر به چشم می‌خورد. | مفسر در این کتاب، گـفته‌های یـحیی بـن سلام را از مطالب خود، با آوردن «قال یحیی» یا «یحیی:» جدا کرده است. این تفسیر به شیوه‌ای ساده و خـالی از اغـلاق و اطناب نوشته شده و درعین‌حال دارای عمق و استدلال است. قرطبی در تفسیر خود از این تـفسیر بـا ذکـر نام مطلب نقل کرده است. از‌آنجا‌که ابن ابی‌زمنین مغربی است (یعنی متعلق بـه غرب عالم اسلامی است)، بنابراین بیشتر قرآن را با قرائت نافع می‌خوانده است و در تـفسیر نیز قرائت نافع را آورده، مـگر در برخی موارد که از آن عدول کرده است. احادیث نبوی و شواهد شعری و نثری از فصیحان عرب در این تفسیر به چشم می‌خورد. | ||
محققان کتاب به ضـبط اسانید، تخریج احادیث و نقل و تکمیل طرق وعلل آنها و ارائه فهارس دقیق و علمی همت نهاده‌اند<ref>ر.ک: بی‌نام، ص52-51</ref>. | محققان کتاب به ضـبط اسانید، تخریج احادیث و نقل و تکمیل طرق وعلل آنها و ارائه فهارس دقیق و علمی همت نهاده‌اند<ref>ر.ک: بی‌نام، ص52-51</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[رده:مقالات فاقد جدول]] | [[رده:مقالات فاقد جدول]] | ||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||
نسخهٔ ۱۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۳
| تفسیر ابن أبي‌زمنین | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | [[]] (نویسنده)
[[]] (محقق) [[]] (مترجم) |
| کد کنگره | |
تفسير ابن أبي‌زمنين، از تفاسیر ارزشمند قرن چهارم هجری، مختصر تفسیر یحیی بن سلام تیمی مغربی (متوفی 200ق) به قلم مفسر اندلسی محمد بن عبدالله مری مشهور به ابن ابی‌زمنین (متوفی 399ق) است. این کتاب با تحقیق محمد حسن اسماعیل و احمد فرید مزیدی منتشر شده است.
نویسنده در مقدمه، سبب نگارش کتاب را تکرار فراوان مطالب و احادیث در تفسیر یحیی بن سلام دانسته است[۱]. بنابراین ابن ابی‌زمنین در این کتاب، تفسیر یحیی بن سلام را تهذیب کرده و هر جا که یحیی بن سلام آیه‌ای را تفسیر نکرده، وی به تفسیر آن پرداخته و قرائات، لغات و اعراب کلمات قرآن را نیز بـحث و بـررسی کرده اسـت. بنابراین ابن ابی‌زمنین بین تفسیر مسند و ذکر قرائات، اعراب و معنای لغات جمع کرده است؛ زیرا در تـفسیر مسند فقط به ذکر روایات بسنده می‌شود.
مفسر در این کتاب، گـفته‌های یـحیی بـن سلام را از مطالب خود، با آوردن «قال یحیی» یا «یحیی:» جدا کرده است. این تفسیر به شیوه‌ای ساده و خـالی از اغـلاق و اطناب نوشته شده و درعین‌حال دارای عمق و استدلال است. قرطبی در تفسیر خود از این تـفسیر بـا ذکـر نام مطلب نقل کرده است. از‌آنجا‌که ابن ابی‌زمنین مغربی است (یعنی متعلق بـه غرب عالم اسلامی است)، بنابراین بیشتر قرآن را با قرائت نافع می‌خوانده است و در تـفسیر نیز قرائت نافع را آورده، مـگر در برخی موارد که از آن عدول کرده است. احادیث نبوی و شواهد شعری و نثری از فصیحان عرب در این تفسیر به چشم می‌خورد.
محققان کتاب به ضـبط اسانید، تخریج احادیث و نقل و تکمیل طرق وعلل آنها و ارائه فهارس دقیق و علمی همت نهاده‌اند[۲].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- بی‌نام، «معرفی کتاب‌های عربی، معرفی و نقد»، گلستان قرآن، ارديبهشت 1381، شماره 115، ص33 تا 52، به آدرس اینترنتی:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/63883