دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| مکان نشر =ايران - تهران | | مکان نشر =ايران - تهران | ||
| سال نشر = 1383ش. | | سال نشر = 1383ش. | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28381AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE28381AUTOMATIONCODE | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا''' یا «ذخيرة السالكين»، مشتمل بر اشعار صوفی سالک آخوند [[ملاعلی بن مؤمن|ملا علی بن مؤمن]] (درگذشته 1344ق) ملقب به مولاناست. این اثر با مقدمه و تصحیح [[مولانا، مرتضی|مرتضی مولانا]] منتشر شده است. | '''دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا''' یا «ذخيرة السالكين»، مشتمل بر اشعار صوفی سالک آخوند [[ملاعلی بن مؤمن|ملا علی بن مؤمن]] (درگذشته 1344ق) ملقب به مولاناست. این اثر با مقدمه و تصحیح [[مولانا، مرتضی|مرتضی مولانا]] منتشر شده است. | ||
اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل به‌عنوان «مضطر» و بعد به‌عنوان «مقصود» و گاهی «مقصودعلی» تخلص می‌کرده است. قسمتی از اشعار عرفانی را اوایل با تخلص «مضطر» سروده، نظیر نسب‌نامه سلاسل صوفیه که بسیار مطول است و یا مناظرات عرفانی که با امام جمعه داشته است و به سال‌های اولیه دوران تصوف مرحوم مولانا مربوط است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص20</ref> | اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل به‌عنوان «مضطر» و بعد به‌عنوان «مقصود» و گاهی «مقصودعلی» تخلص می‌کرده است. قسمتی از اشعار عرفانی را اوایل با تخلص «مضطر» سروده، نظیر نسب‌نامه سلاسل صوفیه که بسیار مطول است و یا مناظرات عرفانی که با امام جمعه داشته است و به سال‌های اولیه دوران تصوف مرحوم مولانا مربوط است.<ref>ر.ک: مقدمه، ص20</ref> | ||
او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است: | او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است: | ||
'''صوفیان مصداق اضدادند و جان''' | '''صوفیان مصداق اضدادند و جان''' | ||
'''ساری اندر جسم و جان | '''ساری اندر جسم و جان خاکیان''' | ||
'''گه نفیر فقرُ فخری می‌زنند''' | '''گه نفیر فقرُ فخری می‌زنند''' | ||
'''گه صفیر شرح صدری می‌زنند'''.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص122</ref> | '''گه صفیر شرح صدری می‌زنند'''.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص122</ref> | ||
مولانا با وجود تنگدستی و ضیق معیشت، برای امرار معاش و کسب مال، نسبت به ارباب مال و جاه مطلقا بی‌اعتنا بوده و مدح انبیا و به‌خصوص حضرت صاحب‌الامر اغلب سروده‌هایش را در بر می‌گیرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص21</ref> وی در طرق مختلف صوفیه سلوک کرده و آخرین مرحله سلوکش منتهی به طریقه‌ای خاص برای ارتباط با حضرت بقیة‌الله می‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref> | مولانا با وجود تنگدستی و ضیق معیشت، برای امرار معاش و کسب مال، نسبت به ارباب مال و جاه مطلقا بی‌اعتنا بوده و مدح انبیا و به‌خصوص حضرت صاحب‌الامر اغلب سروده‌هایش را در بر می‌گیرد.<ref>ر.ک: مقدمه، ص21</ref> وی در طرق مختلف صوفیه سلوک کرده و آخرین مرحله سلوکش منتهی به طریقه‌ای خاص برای ارتباط با حضرت بقیة‌الله می‌شود.<ref>ر.ک: همان، ص13</ref> او در استکانت و خضوع در پیشگاه مهدی موعود(عج) مثنوی زیبایی سروده که با این ابیات آغاز می‌شود: | ||
'''صاحب‌الامر ای شه صاحب‌کلاه''' | '''صاحب‌الامر ای شه صاحب‌کلاه''' | ||
'''بر جنابت جمع اوصاف اله''' | '''بر جنابت جمع اوصاف اله''' | ||
'''تو شهی شاهان گدای کوی تو''' | '''تو شهی شاهان گدای کوی تو''' | ||
'''نور مهر و مه ز نور روی تو'''.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27</ref> | '''نور مهر و مه ز نور روی تو'''.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص27</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۳
| دیوان اشعار ملا علی آقا مولانا | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مولانا، علی بن مؤمن (نویسنده) مولانا، مرتضی (مصحح) |
| عنوان‌های دیگر | ذخیرة السالکین |
| ناشر | پایا |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1383ش. |
| چاپ | اول |
| شابک | 964-6748-44-9 |
| موضوع | شعر فارسي - قرن 13ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م8د9 / 7419 PIR |
دیوان اشعار ملا علی‌آقا مولانا یا «ذخيرة السالكين»، مشتمل بر اشعار صوفی سالک آخوند ملا علی بن مؤمن (درگذشته 1344ق) ملقب به مولاناست. این اثر با مقدمه و تصحیح مرتضی مولانا منتشر شده است.
اشعار مولانا مشتمل بر مثنویات، قصاید و رباعیات عرفانی است. مولانا اوایل به‌عنوان «مضطر» و بعد به‌عنوان «مقصود» و گاهی «مقصودعلی» تخلص می‌کرده است. قسمتی از اشعار عرفانی را اوایل با تخلص «مضطر» سروده، نظیر نسب‌نامه سلاسل صوفیه که بسیار مطول است و یا مناظرات عرفانی که با امام جمعه داشته است و به سال‌های اولیه دوران تصوف مرحوم مولانا مربوط است.[۱]
او در بسیاری از اشعار به تبیین افکار و اعتقادات صوفیه پرداخته است:
صوفیان مصداق اضدادند و جان
ساری اندر جسم و جان خاکیان
گه نفیر فقرُ فخری می‌زنند
گه صفیر شرح صدری می‌زنند.[۲]
مولانا با وجود تنگدستی و ضیق معیشت، برای امرار معاش و کسب مال، نسبت به ارباب مال و جاه مطلقا بی‌اعتنا بوده و مدح انبیا و به‌خصوص حضرت صاحب‌الامر اغلب سروده‌هایش را در بر می‌گیرد.[۳] وی در طرق مختلف صوفیه سلوک کرده و آخرین مرحله سلوکش منتهی به طریقه‌ای خاص برای ارتباط با حضرت بقیة‌الله می‌شود.[۴] او در استکانت و خضوع در پیشگاه مهدی موعود(عج) مثنوی زیبایی سروده که با این ابیات آغاز می‌شود:
صاحب‌الامر ای شه صاحب‌کلاه
بر جنابت جمع اوصاف اله
تو شهی شاهان گدای کوی تو
نور مهر و مه ز نور روی تو.[۵]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.