دیوان فروغی بسطامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان فروغی بسطامی،''' مشتمل بر غزلیات [[فروغی، عباس بن موسی|میرزا عباس فروغی بسطامی]] (متوفی 1213ق) است. این اثر با مقدمه و شرح [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] و حواشی وتعلیقات [[م. درویش]] منتشر شده است. | '''دیوان فروغی بسطامی،''' مشتمل بر غزلیات [[فروغی، عباس بن موسی|میرزا عباس فروغی بسطامی]] (متوفی 1213ق) است. این اثر با مقدمه و شرح [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] و حواشی وتعلیقات [[م. درویش]] منتشر شده است. | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۰: | ||
برخی از غزلیاتی که در دیوان او چاپ شده، مطلع ندارد و معلوم نیست که مطلع آنها را وی خود ترک کرده یا اسدالله‌میرزا قاجار آنها را حذف کرده است. <ref>ر.ک: همان، صفحه هیجده</ref> | برخی از غزلیاتی که در دیوان او چاپ شده، مطلع ندارد و معلوم نیست که مطلع آنها را وی خود ترک کرده یا اسدالله‌میرزا قاجار آنها را حذف کرده است. <ref>ر.ک: همان، صفحه هیجده</ref> | ||
اساس کار فروغی بسطامی گاه بر تقلید استوار است، اما اهمیت کار او به دلیل یادآوری اسلوب شاعران سرآمد گذشته و نیز رهانیدن شعر از بند مضمون‌پردازی‌های سبک هندی، کاری ارزشمند و درخور توجه است.<ref>ر.ک: کیاهی، معصومه، ص56</ref> | اساس کار [[فروغی، عباس بن موسی|فروغی بسطامی]] گاه بر تقلید استوار است، اما اهمیت کار او به دلیل یادآوری اسلوب شاعران سرآمد گذشته و نیز رهانیدن شعر از بند مضمون‌پردازی‌های سبک هندی، کاری ارزشمند و درخور توجه است.<ref>ر.ک: کیاهی، معصومه، ص56</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۳
| دیوان کامل فروغی بسطامی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فروغی، عباس بن موسی (نویسنده)
نفیسی، سعید (مقدمه نویس) درویش، م. (محشی) |
| ناشر | جاويدان |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1342ش. |
| چاپ | اول |
| موضوع | شعر فارسي - قرن 13ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 7275 PIR |
دیوان فروغی بسطامی، مشتمل بر غزلیات میرزا عباس فروغی بسطامی (متوفی 1213ق) است. این اثر با مقدمه و شرح سعید نفیسی و حواشی وتعلیقات م. درویش منتشر شده است.
تردیدی نیست که بیشتر اشعار فروغی آهنگ عاشقانه غزلیات سعدی را دارد و در آن میان چند غزل هست که روش خاص حافظ در آنها آشکارترست و می‌توان آنها را با غزلیات عارفانه شاعران عارف‌مشرب ایران برابر دانست و این قهراً نماینده جذبه و تحولی است که در وی روی داده است. بهترین نماینده این اشعار عارفانه وی یکی غزل بلندی است با این مطلع:
مردان خدا پرده پندار دریدند
یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند[۱]
از مطالعه غزلیات فروغی نکته‌ای که رضاقلی خان هدایت در «مجمع الفصحاء» گفته است که وی درویش‌مشرب و از مریدان میرزا امین شیرازی از مشایخ طریقه چشتی بوده است، ثابت می‌شود[۲]
برخی از غزلیاتی که در دیوان او چاپ شده، مطلع ندارد و معلوم نیست که مطلع آنها را وی خود ترک کرده یا اسدالله‌میرزا قاجار آنها را حذف کرده است. [۳]
اساس کار فروغی بسطامی گاه بر تقلید استوار است، اما اهمیت کار او به دلیل یادآوری اسلوب شاعران سرآمد گذشته و نیز رهانیدن شعر از بند مضمون‌پردازی‌های سبک هندی، کاری ارزشمند و درخور توجه است.[۴]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- کیاهی، معصومه، «تجلّی عرفان در غزلیات فروغی بسطامی»، عرفانیات در ادب فارسی، زمستان 1395، شماره 29، ص 54 تا 73؛ به آدرس اینترنتی:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1234556