دیوان فروغی بسطامی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱۴: خط ۱۴:
    |ناشر  
    |ناشر  
    | ناشر = جاويدان  
    | ناشر = جاويدان  
    | مکان نشر =ايران - تهران
    | مکان نشر =ايران - تهران  
    | سال نشر = 1342ش.
    | سال نشر = 1342ش.  


    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE23298AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE23298AUTOMATIONCODE
    خط ۳۱: خط ۳۱:
    '''دیوان فروغی بسطامی،''' مشتمل بر غزلیات [[فروغی، عباس بن موسی|میرزا عباس فروغی بسطامی]] (متوفی 1213ق) است. این اثر با مقدمه و شرح [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] و حواشی وتعلیقات [[م. درویش]] منتشر شده است.  
    '''دیوان فروغی بسطامی،''' مشتمل بر غزلیات [[فروغی، عباس بن موسی|میرزا عباس فروغی بسطامی]] (متوفی 1213ق) است. این اثر با مقدمه و شرح [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] و حواشی وتعلیقات [[م. درویش]] منتشر شده است.  


    تردیدی نیست که بیشتر اشعار فروغی آهنگ عاشقانه غزلیات سعدی را دارد و در آن میان چند غزل هست که روش خاص حافظ در آنها آشکارترست و می‌توان آنها را با غزلیات عارفانه شاعران عارف‌مشرب ایران برابر دانست و این قهراً نماینده جذبه و تحولی است که در وی روی داده است. بهترین نماینده این اشعار عارفانه وی یکی غزل بلندی است با این مطلع:
    تردیدی نیست که بیشتر اشعار فروغی آهنگ عاشقانه غزلیات سعدی را دارد و در آن میان چند غزل هست که روش خاص حافظ در آنها آشکارترست و می‌توان آنها را با غزلیات عارفانه شاعران عارف‌مشرب ایران برابر دانست و این قهراً نماینده جذبه و تحولی است که در وی روی داده است. بهترین نماینده این اشعار عارفانه وی یکی غزل بلندی است با این مطلع:  


    '''مردان خدا پرده پندار دریدند'''
    '''مردان خدا پرده پندار دریدند'''  


    '''یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند'''<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه هفده</ref>‏
    '''یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند'''<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه هفده</ref>‏  


    از مطالعه غزلیات فروغی نکته‌ای که [[هدایت، رضاقلی|رضاقلی خان هدایت]] در «[[مجمع الفصحا|مجمع الفصحاء»]] گفته است که وی درویش‌مشرب و از مریدان میرزا امین شیرازی از مشایخ طریقه چشتی بوده است، ثابت می‌شود<ref>ر.ک: همان</ref>‏
    از مطالعه غزلیات فروغی نکته‌ای که [[هدایت، رضاقلی|رضاقلی خان هدایت]] در «[[مجمع الفصحا|مجمع الفصحاء»]] گفته است که وی درویش‌مشرب و از مریدان میرزا امین شیرازی از مشایخ طریقه چشتی بوده است، ثابت می‌شود<ref>ر.ک: همان</ref>‏  
       
       
    برخی از غزلیاتی که در دیوان او چاپ شده، مطلع ندارد و معلوم نیست که مطلع آنها را وی خود ترک کرده یا اسدالله‌میرزا قاجار آنها را حذف کرده است. <ref>ر.ک: همان، صفحه هیجده</ref>‏
    برخی از غزلیاتی که در دیوان او چاپ شده، مطلع ندارد و معلوم نیست که مطلع آنها را وی خود ترک کرده یا اسدالله‌میرزا قاجار آنها را حذف کرده است. <ref>ر.ک: همان، صفحه هیجده</ref>‏  


    اساس کار فروغی بسطامی گاه بر تقلید استوار است، اما اهمیت کار او به دلیل یادآوری اسلوب شاعران سرآمد گذشته و نیز رهانیدن شعر از بند مضمون‌پردازی‌های سبک هندی، کاری ارزشمند و درخور توجه است.<ref>ر.ک: کیاهی، معصومه، ص56</ref>‏    
    اساس کار فروغی بسطامی گاه بر تقلید استوار است، اما اهمیت کار او به دلیل یادآوری اسلوب شاعران سرآمد گذشته و نیز رهانیدن شعر از بند مضمون‌پردازی‌های سبک هندی، کاری ارزشمند و درخور توجه است.<ref>ر.ک: کیاهی، معصومه، ص56</ref>‏  
       
       
    ==پانویس==
    ==پانویس==
    خط ۵۷: خط ۵۷:
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
      [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]]
      [[رده:مقالات اردیبهشت 01 موسوی]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده1]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]

    نسخهٔ ‏۲۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۱

    دیوان کامل فروغی بسطامی
    دیوان فروغی بسطامی
    پدیدآورانفروغی، عباس بن موسی (نویسنده)

    نفیسی، سعید (مقدمه نویس)

    درویش، م. (محشی)
    ناشرجاويدان
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1342ش.
    چاپاول
    موضوعشعر فارسي - قرن 13ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏د‎‏9 / 7275 ‏‎‏PIR‎‏


    دیوان فروغی بسطامی، مشتمل بر غزلیات میرزا عباس فروغی بسطامی (متوفی 1213ق) است. این اثر با مقدمه و شرح سعید نفیسی و حواشی وتعلیقات م. درویش منتشر شده است.

    تردیدی نیست که بیشتر اشعار فروغی آهنگ عاشقانه غزلیات سعدی را دارد و در آن میان چند غزل هست که روش خاص حافظ در آنها آشکارترست و می‌توان آنها را با غزلیات عارفانه شاعران عارف‌مشرب ایران برابر دانست و این قهراً نماینده جذبه و تحولی است که در وی روی داده است. بهترین نماینده این اشعار عارفانه وی یکی غزل بلندی است با این مطلع:

    مردان خدا پرده پندار دریدند

    یعنی همه جا غیر خدا هیچ ندیدند[۱]

    از مطالعه غزلیات فروغی نکته‌ای که رضاقلی خان هدایت در «مجمع الفصحاء» گفته است که وی درویش‌مشرب و از مریدان میرزا امین شیرازی از مشایخ طریقه چشتی بوده است، ثابت می‌شود[۲]

    برخی از غزلیاتی که در دیوان او چاپ شده، مطلع ندارد و معلوم نیست که مطلع آنها را وی خود ترک کرده یا اسدالله‌میرزا قاجار آنها را حذف کرده است. [۳]

    اساس کار فروغی بسطامی گاه بر تقلید استوار است، اما اهمیت کار او به دلیل یادآوری اسلوب شاعران سرآمد گذشته و نیز رهانیدن شعر از بند مضمون‌پردازی‌های سبک هندی، کاری ارزشمند و درخور توجه است.[۴]

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، صفحه هفده
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان، صفحه هیجده
    4. ر.ک: کیاهی، معصومه، ص56

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. کیاهی، معصومه، «تجلّی عرفان در غزلیات فروغی بسطامی»، عرفانیات در ادب فارسی، زمستان 1395، شماره 29، ص 54 تا 73؛ به آدرس اینترنتی:

    https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1234556

    وابسته‌ها