جهان ملک خاتون: تفاوت میان نسخه‌ها

جهان ملک خاتون‌، بانوی شاعر نامور نیمه دوم قرن هشتم، معاصر و معاشر با حافظ و خواجوی کرمانی و عبید زاکانی بود. وی دختر جلال‌الدین مسعود و برادرزاده ابواسحاق اینجو بود. در پاره‌ای از کتب تذکره از وی به جمال و کمال یاد کرده اند. چنانکه دولتشاه سمرقندی گوید: «جهان خاتون نام ، ظریفه و مستعده روزگار و جمیله دهر و شهره شهر بوده و اشعار دلپذیر دارد» و برخی نیز معتقدند که او به دلیل جایگاه خانوادگی و تمکن مالی از مجامع علمی و مشاعره حمایت می‌کرد و الطاف و اکرام وی به شاعران بسیار بود<ref>کردافشاری، راویه؛ خاتمی، احمد، ص190</ref>.

سال فوت جهان به درستی معلوم نیست، اما آنچه از شواهد و مستندات تاریخی برمی‌آید، گویای آن است که او تا سال ٧٨٦ در قید حیات بوده است، زیرا به سال ٧٨٤ غزلی مدحی در شهریاری احمد بهادر ایلکانی‌، پسر سلطان احمد بهادر ایلکانی سروده و بین سال‌های ٧٨٠ تا ٧٨٦ شاه شجاع را مدح کرده است. دکتر صفا معتقد است که او نوه دختری غیاث‌الدین محمد وزیر است و وفاتش حدود سال ٧٨٤ق اتفاق افتاده است<ref>همان</ref>.