دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: مکمل و مستند مجموعه دواوین خسرو،''' مجموعه اشعار [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیرخسرو دهلوی]]، از شعرای اوایل قرن هشتم هجری هندوستان است. این نسخه توسط دکتر [[انوار حسن]] استاد و رئیس شعبه علوم مشرقیه دانشگاه لکهنو مرتب و مهذب گردیده است. | '''دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: مکمل و مستند مجموعه دواوین خسرو،''' مجموعه اشعار [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیرخسرو دهلوی]]، از شعرای اوایل قرن هشتم هجری هندوستان است. این نسخه توسط دکتر [[انوار حسن]] استاد و رئیس شعبه علوم مشرقیه دانشگاه لکهنو مرتب و مهذب گردیده است. | ||
[[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیرخسرو دهلوی]] (651–725ق)، طوطی زبان‌آور هند، از شاعران بنام پارسی گوی است. شکی نیست که بزرگترین شاعر شبه قاره هند امیر خسرو است که برخی وی را سعدی هندوستان نامیده‌اند. او در نظم و نثر پارسی توانایی کامل داشت و از استادان این فن به شمار می‌رود. دیوان غزلیات امیرخسرو بارها در شبه قاره و ایران به چاپ رسیده است. چاپهای تهران م. درویش و [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] مورد عنایت اقبال صلاح‌الدین در تصحیح بعدی از دیوان غزلیات امیرخسرو در لاهور قرار گرفت که به سبب نایافت بودن آن در ایران، [[روشن، محمد|محمد روشن]] همان کار [[اقبال صلاح‌الدین]] را با ویراست جزئی به چاپ رسانید.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/86025/91 ر.ک: مست علی پارسا و دیگران، ص91]</ref> | [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیرخسرو دهلوی]] (651–725ق)، طوطی زبان‌آور هند، از شاعران بنام پارسی گوی است. شکی نیست که بزرگترین شاعر شبه قاره هند امیر خسرو است که برخی وی را سعدی هندوستان نامیده‌اند. او در نظم و نثر پارسی توانایی کامل داشت و از استادان این فن به شمار می‌رود. دیوان غزلیات امیرخسرو بارها در شبه قاره و ایران به چاپ رسیده است. چاپهای تهران [[درویش، م|م. درویش]] و [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] مورد عنایت اقبال صلاح‌الدین در تصحیح بعدی از دیوان غزلیات امیرخسرو در لاهور قرار گرفت که به سبب نایافت بودن آن در ایران، [[روشن، محمد|محمد روشن]] همان کار [[اقبال صلاح‌الدین]] را با ویراست جزئی به چاپ رسانید.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/86025/91 ر.ک: مست علی پارسا و دیگران، ص91]</ref> | ||
نسخه حاضر که توسط دکتر [[انوار حسن]] مرتب گردیده، با مقدمه‌ای توسط ایشان به زبان اردو آغاز می‌شود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=13&viewType=pdf ر.ک: مقدمه کتاب، ص11]</ref> که در آن به شرح زندگی<ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=14&viewType=pdf ر.ک: همان، ص12]</ref> و جایگاه امیرخسرو دهلوی در ادبیات هندوستان و نیز آثار و تصانیف او <ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=34&viewType=pdf ر.ک: همان، ص32]</ref> اشاره شده است، سپس با بیان دیباچه‌ای از امیرخسرو دهلوی<ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=40&viewType=pdf ر.ک: همان، ص38]</ref> ادامه یافته است و قصیده‌ای به نام ساقی‌نامه<ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=44&viewType=pdf ر.ک: همان، ص42]</ref> زینت بخش این نسخه از دیوان امیرخسرو دهلوی گردیده که در نسخه ایرانی با تصحیح [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] (متوفی 1386ش)، دیده نمی‌شود، غزلیات<ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=51&viewType=pdf ر.ک: همان، ص49]</ref>، قصاید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=923&viewType=pdf ر.ک: همان، ص921]</ref>، قطعات<ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=958&viewType=pdf ر.ک: همان، ص956]</ref> و رباعیات<ref>[https://noorlib.ir/book/view/56255?pageNumber=965&viewType=pdf ر.ک: همان، ص963]</ref> از دیگر بخشهای این نسخه از دیوان است. | |||
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۶
| دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امير خسرو، خسرو بن محمود (شاعر) انوار الحسن (گردآورنده) |
| ناشر | راجه رام کمار بکدپو وارث نولکشور بکدپو = راجه رام کمار بکدپو وارث نولکشور بکدپو |
| مکان نشر | هند - لکهنو |
| سال نشر | 1967م. |
| چاپ | چاپ يکم |
| کد کنگره | /د9 / 5348 PIR |
دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: مکمل و مستند مجموعه دواوین خسرو، مجموعه اشعار امیرخسرو دهلوی، از شعرای اوایل قرن هشتم هجری هندوستان است. این نسخه توسط دکتر انوار حسن استاد و رئیس شعبه علوم مشرقیه دانشگاه لکهنو مرتب و مهذب گردیده است.
امیرخسرو دهلوی (651–725ق)، طوطی زبان‌آور هند، از شاعران بنام پارسی گوی است. شکی نیست که بزرگترین شاعر شبه قاره هند امیر خسرو است که برخی وی را سعدی هندوستان نامیده‌اند. او در نظم و نثر پارسی توانایی کامل داشت و از استادان این فن به شمار می‌رود. دیوان غزلیات امیرخسرو بارها در شبه قاره و ایران به چاپ رسیده است. چاپهای تهران م. درویش و سعید نفیسی مورد عنایت اقبال صلاح‌الدین در تصحیح بعدی از دیوان غزلیات امیرخسرو در لاهور قرار گرفت که به سبب نایافت بودن آن در ایران، محمد روشن همان کار اقبال صلاح‌الدین را با ویراست جزئی به چاپ رسانید.[۱]
نسخه حاضر که توسط دکتر انوار حسن مرتب گردیده، با مقدمه‌ای توسط ایشان به زبان اردو آغاز می‌شود[۲] که در آن به شرح زندگی[۳] و جایگاه امیرخسرو دهلوی در ادبیات هندوستان و نیز آثار و تصانیف او [۴] اشاره شده است، سپس با بیان دیباچه‌ای از امیرخسرو دهلوی[۵] ادامه یافته است و قصیده‌ای به نام ساقی‌نامه[۶] زینت بخش این نسخه از دیوان امیرخسرو دهلوی گردیده که در نسخه ایرانی با تصحیح سعید نفیسی (متوفی 1386ش)، دیده نمی‌شود، غزلیات[۷]، قصاید[۸]، قطعات[۹] و رباعیات[۱۰] از دیگر بخشهای این نسخه از دیوان است.