دیوان امیرخسرو دهلوی رحمه‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
مجموعه اشعار | مجموعه اشعار [[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیرخسرو دهلوی]]، از شعرای اوایل قرن هشتم هجری هندوستان است. این نسخه توسط دکتر [[انوار حسن]] استاد و رئیس شعبه علوم مشرقیه دانشگاه لکهنو مرتب و مهذب گردیده است. | ||
[[امیرخسرو دهلوی، خسرو بن محمود|امیرخسرو دهلوی]] (651–725ق)، طوطی زبان‌آور هند، از شاعران بنام پارسی گوی است. شکی نیست که بزرگترین شاعر شبه قاره هند امیر خسرو است که برخی وی را سعدی هندوستان نامیده‌اند. او در نظم و نثر پارسی توانایی کامل داشت و از استادان این فن به شمار می‌رود. دیوان غزلیات امیرخسرو بارها در شبه قاره و ایران به چاپ رسیده است. چاپهای تهران م. درویش و [[نفیسی، سعید|سعید نفیسی]] مورد عنایت اقبال صلاح‌الدین در تصحیح بعدی از دیوان غزلیات امیرخسرو در لاهور قرار گرفت که به سبب نایافت بودن آن در ایران، [[روشن، محمد|محمد روشن]] همان کار [[اقبال صلاح‌الدین]] را با ویراست جزئی به چاپ رسانید.<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/86025/91 ر.ک: مست علی پارسا و دیگران، ص91]</ref> | |||
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۲۲
| ديوان امير خسرو دهلوي رحمه الله | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | امير خسرو، خسرو بن محمود (شاعر) انوار الحسن (گردآورنده) |
| ناشر | راجه رام کمار بکدپو وارث نولکشور بکدپو = راجه رام کمار بکدپو وارث نولکشور بکدپو |
| مکان نشر | هند - لکهنو |
| سال نشر | 1967م. |
| چاپ | چاپ يکم |
| کد کنگره | /د9 / 5348 PIR |
مجموعه اشعار امیرخسرو دهلوی، از شعرای اوایل قرن هشتم هجری هندوستان است. این نسخه توسط دکتر انوار حسن استاد و رئیس شعبه علوم مشرقیه دانشگاه لکهنو مرتب و مهذب گردیده است.
امیرخسرو دهلوی (651–725ق)، طوطی زبان‌آور هند، از شاعران بنام پارسی گوی است. شکی نیست که بزرگترین شاعر شبه قاره هند امیر خسرو است که برخی وی را سعدی هندوستان نامیده‌اند. او در نظم و نثر پارسی توانایی کامل داشت و از استادان این فن به شمار می‌رود. دیوان غزلیات امیرخسرو بارها در شبه قاره و ایران به چاپ رسیده است. چاپهای تهران م. درویش و سعید نفیسی مورد عنایت اقبال صلاح‌الدین در تصحیح بعدی از دیوان غزلیات امیرخسرو در لاهور قرار گرفت که به سبب نایافت بودن آن در ایران، محمد روشن همان کار اقبال صلاح‌الدین را با ویراست جزئی به چاپ رسانید.[۱]