عرشی، امتیاز‌علی‌خان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (+رده) |
|||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
[[استناد نهج‌البلاغة (ترجمه فارسی)]] | [[استناد نهج‌البلاغة (ترجمه فارسی)]] | ||
[[كتاب الأجناس من كلام العرب و ما اشتبه في اللفظ و اختلف في المعنی]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۱۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۱
| نام | عرشی، امتیاز علیخان |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1904ق برابر با 1322م |
| محل تولد | رامپور هندوستان |
| رحلت | 1401ق برابر با ۱۹۸۱م |
| اساتید | |
| برخی آثار | استناد نهج‌البلاغة (ترجمه فارسی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01625AUTHORCODE |
امتيازعلى‌خان عرشى (۱۲۸۳–۱۳۶۰ش)، با نام مستعار غالبیات، محقق، نویسنده، کتاب‌شناس هندی، اهل رامپور در بخش شیعه‌نشین هندوستان و رئیس کتابخانه رضا در این شهر، که شهرت وی، به خاطر اقدام مهم و اثرگذار وی در مستندسازی نهج‌البلاغة است.
ولادت
او در 8 دسامبر سال 1904م برابر با 1283ش و 1322ق در رامپور به دنیا آمد. امتیاز علیخان یک ساله بود که مادرش را از دست داد و مادر بزرگش وظیفه تربیت او را بر عهده گرفت.
تحصیلات
امتیاز علی تحصیلات خود را از پنج سالگی شروع کرد و تا 1924م ادامه داد و در این سال مدرک مولوی فاضل و منشی فاضل را از اورینتل کالج، دانشگاه پنجاب (لاهور) گرفت. وی پس از تحصیلات مشاغل مختلفی را بر عهده گرفت. و بازنشسته شد، سپس با کتابحانه رضا، یک مؤسسه عالی در رامپور ارتباط برقرار کرد. و رياست كتابخانه رامپور از میان رفته "سيد مرتضى علي‌خان نواب رام پور" را داشت و اين كتابخانه بزرگ را كه بيش از چهارده هزار كتاب خطى عربى و فارسى داشته، اداره مى‌كرد. در این کتابخانه تعداد زیادی از کتابهای نایاب و کمیاب وجود دارد. او به واسطه این کتابخانه از گنجینه‌هایی گرانبها بهرمند گردید.
وی حد اقل به چهار زبان اردو، عربی، فارسی و انگلیسی مسلط بوده و اثر مشهور خود استناد نهج‌البلاغة را بار به زبان انگلیسی تألیف نموده‌است. این اثر، البته بعدها به عربی و فارسی نیز ترجمه می‌شود.
وفات
عرشی در 25 فوریه سال 1981م برابر با 1360ش و 1401ق در سن 76 سالگی در رامپور هند درگذشت.
آثار
ايشان كتاب گران‌قدرى به نام «استناد نهج‌البلاغة»، به زبان انگليسى نوشته و در هند چاپ كرده است و بعد اين اثر را به عربى ترجمه كرده‌اند.
وى در اين كتاب مى‌گويد: خطبه شقشقيه بيش از همه خطبه‌ها مورد نقد و ايراد قرار گرفته است؛ زيرا اميرالمؤمنين(ع) در اين خطبه از موضوع خلافت سخن مى‌گويد و از اسرار پرده برمى‌دارد و شكايت مى‌كند به اينكه رؤساى مسلمانان از او روى برگردانيدند در صورتى كه او از همگان براى خلافت شايسته‌تر بود.
استاد عطاردى در سال 1378 هجرى كه به هندوستان سفركرده بود، با دريافت يك نسخه اهدائى از مؤلف محترم (امتياز علي‌خان) و پس از نوشتن مقدمه‌اى بسيار بااهميت بر اين كتاب، اقدام به چاپ و نشر آن در ايران نموده است.[۱]