إعجاز القرآن و منهج البحث عن التميز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =11128 | ||
| کتابخوان همراه نور =11128 | | کتابخوان همراه نور =11128 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
[[رده:قرآن و علوم قرآنی]] | [[رده:قرآن و علوم قرآنی]] | ||
[[رده:علوم قرآنی]] | [[رده:علوم قرآنی]] | ||
[[رده: | [[رده:اردیبهشت (1401)]] | ||
نسخهٔ ۱۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۸
| اعجاز القرآن و منهج البحث عن التمیز | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شادی، محمد ابراهیم (نویسنده) |
| ناشر | مکتبة جزيرة الورد |
| مکان نشر | مدینه منوره - عربستان |
| چاپ | 1 |
| موضوع | قرآن - اعجاز
قرآن - مسایل ادبی قرآن - مسایل لغوی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 86 /ش2الف7 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اعجاز القرآن و منهج البحث عن التمیز (الموازنه) تألیف دكتر محمد ابراهیم شادى استاد بلاغت و نقد ادبى دانشگاه الازهر می‌باشد، محوريت بحث پيرامون مشخصات قرآن با مقايسه بين اسلوب قرآن و كلام علماى متقدم و متاخر در اعجاز قرآن و کیفیت این بحثها و ثمره آنهاست. پرداختن به بحثهاى اعجاز بيانى قرآن در عصر حاضر را به خاطر وجود تأليفاتى كه جنبه معارضه با قرآن دارد مثل انجيل جديد به زبان عربى فصيح، ادعاى غلات شيعه بر حذف شدن عمدى بعضى از سوره‌هاى قرآن در عهد عثمان و ذكر سورهایى در مؤلفاتشان، ادعاى بعضى مؤلفين اجنبى مبنى بر این كه قرآن تألیف حضرت محمد صاست، ضرورى دانسته و مقايسه بين قرآن و کتاب مقدس را برای تبيين اينكه كدامیک شبيهتر به كلام الهى و كلام عادى هستند و احتمال تحريف در آنها می‌رود؟ ! و مقايسه بين قرآن و شعر عربى قديم جهت تبيين خصوصيات معنايى و بنايى قرآن لازم برمی‌شمارند.
ساختار
پس از مقدمه[۱] مطالب در چهار فصل تدوین شده كه در فهرست تفصيلا ذكر شده است. مؤلف در ردّ ادعاهاى بى مورد عليه قرآن، اهتمام به مقايسه آن با كلام قدما و احاديث نبوى داشته و سعى در اقناع ديگران به تفاوت قرآن با ساير سبک‌هاى بشرى بواسطه تعقل داشته، و نتيجه آن اثبات وحياتى بودن قرآن می‌باشد.
گزارش محتوا
نگارنده معتقدند تحدى قرآن متوجه جمیع مردم است نه قوم عرب چرا كه قرآن فقط برای اعراب نازل نشده است[۲]. مؤلف با دليلهاى علمى درصدد بيان خصوصيات ممیزى اسلوب قرآنى به واسطه مقايسه قرآن با ساير سبک هاست.
ايشان بهترين روش برای درك اعجاز قرآن را روش موازنه می‌داند و می‌نویسد: اولین كسى كه در این زمینه مطالبى را مطرح كرده «رمانى» سپس «باقلانى» و «عبدالقاهر» و... هستند[۳]. در عصر حاضر نيز تأليفات زيادى در اعجاز قرآن ديده می‌شود لیکن با خواندن این تأليفات متوجه میشویم كه اينها يا تاريخى، برای ايده‌ى اعجاز قرآن هستند يا بحث از ابزار اعجاز قرآن دارند، نه بيان خود اعجاز، در ادامه به بررسى ريشه موازنه نزد پنج تن از قدما پرداخته و می‌نویسد:
- «رمانى» اكثر افكار او در اعجاز قرآن و مطالب وى در تحليل اساس موازنه است كه در باب ايجاز به آنها اشاره كرده است بدين جهت كه ايجاز از روشنترين زواياى تفاوت اسلوب قرآنى با اسلوب كلام عرب می‌باشد. با مراجعه به كلام رمانى در تمامى بابها مثل جناس تصريف، تضمین، بيان و... میفهمیم به صورت اشاره كلامش پيرامون تمیز نص قرآن با كلام مردم است[۴].
- «خطابى» قرآن را معجزه می‌داند چرا كه با فصيحترين الفاظ در بهترين نظم، متضمن صحيحترين معانى است. ايشان به بررسى روش نظم تأليفات ادبى و مقايسه آنها با سبک قرآن پرداخته زيرا كه به عقيده او تنها وسيله اثبات تفاوت و برترى قرآن و ساقط كردن نصوص معارض آن موازنه است. موازنه‌ى او در سبک، فرقهاى معنوى، سطح فكرى صاحب كلام، فرقهاى بيانى، اثر آن كلام و... می‌باشد[۵].
- «باقلانى»: عقايدش در کتاب «دلائل الاعجاز» برگرفته از رمانى و خطابى و تلاشهاى او در تفصيل و كشف پيچيدگيهاى افكار آن دو است. لكن باقلانى توجه خاصى به بحث موازنه دارد، ايشان در هر ايده‌اى كه جهت بيان اعجاز مطرح می‌کنند نظيرى از كلام عرب مى‌آورد تا میزان تفاوت بين قرآن و كلام عرب مشخص شود، اخبار از امور غيبى را نيز از وجوه اعجاز بر شمرده لكن در بيان وجوه اعجاز، تكيه‌اى بر این مورد ندارد.
- «عبدالقاهر» از مقدمه کتاب او در «دلائل الاعجاز» می‌توان فهمید كه هدف او در همه مباحث بيان تفاوت قرآن با سائر كلامهاست، ايشان هم موازنه را به عنوان تنها راه كشف فرق و وسيله اظهار وجوه تفاوت قرآن حائز اهمیت دانسته و با جستجوى كلام و اشعار عرب و استخراج نظم آنها و جستجوى قرآن به جهات تبيين خصوصيات نظم آن اشاره می‌كند.
- «ابن ابى الاصبع» مباحثى در تقرير حقيقت اعجاز دارد و ابزار بلاغى را مدخل معرفت تفاوت قرآن با ساير كلامها می‌داند. این مسئله در بسيارى از تحليها و ديدگاههاى او در استخراج اسرار آيات قرآن و خصوصيات بلاغى به چشم میخورد، سعى در اثبات وجوه تمايز اسلوب قرآنى با سائر سبک‌هاى عرب دارد. او در تدوین کتاب «بديع القرآن» از بسيارى از كتب قدما در نقد ادبى، شعر، نثر، علم بديع، اعجاز و نظم قرآن و موازنه بهره جسته است. او موازنه را مقارنه معانى جهت شناخت نظم بهتر می‌داند.
فصل دوم به ثمره‌هاى موازنه‌ى پنج تن از كسانی كه در اعجاز قرآن مطالبى دارند اشاره شده است[۶].
- رافعى: به عقيده مؤلف كسیکه کتاب «اعجاز القرآن» را مطالعه كند متوجه می‌شود كه رافعى، افكار قدما را با اجتهاداتش درآمیخته است، وجوه اعجاز نزد او را می‌توان به دو قسم، تقسيم كرد الف: وجوهى كه در آنها تاثيرش از قدما بيشتر از اجتهادات او به چشم میخورد. ب: وجوهى كه اجتهاداتش بيشتر است. رافعى با بررسى نصوص قرآنى و ساير آثار معتقد است اسلوب قرآن منحصر به فرد بوده و بدين جهت وضع انسان نمی‌باشد و اگر چنين بود بايد مطابق اسلوب عرب نازل مى شد[۷].
- عبدالله دراز: ايشان در «النبا العظيم» به راه كشف اعجاز پرداخته وبا بحث از ابزارهاى شناخت تفاوت اسلوب قرآنى كه در كلام فصحاء يافت نمی‌شود و تبيين وجوه اعجاز پرداخته است گرچه ايشان فقط به تحليل شواهد قرآنى اشاره و اسرار قرآن را بدون موازنه ارائه داده‌اند ولى كلام او دلالت بر استفاده‌اش از موازنه می‌كند. ايشان در اعجاز لغوى و علمى قرآن، خواص صوتى و دقت در تعبير معانى را بررسى كرده‌اند[۸].
- در ادامه به روش سید قطب[۹] و احمد ديدات[۱۰] و روش موازنه بين محمود شاكر و مالك بن نبى[۱۱] اشاره كرده‌اند.
فصل سوم به موازنه‌هاى تطبيقى جهت بيان تفاوتهاى قرآن و شعر[۱۲]، قرآن و احاديث نبوى[۱۳]، قصه يوسف در قرآن و کتاب مقدس[۱۴] و اثبات عدم تحريف قرآن به واسطه موازنه پرداخته است[۱۵].
فصل چهارم به مهمترين اسباب اعجاز[۱۶] كه خصوصيات معانى قرآن[۱۷]، ترتيب معانى قرآن[۱۸]، حلقه‌هاى وصل قرآن (تركيب آخرين حرف كلمه قبلى با اولین حرف از كلمه بعدى كه صوت خاصى از آن ايجاد می‌شود)[۱۹]، خصوصيات فواصل قرآنى (كلمه آخر آيه با كلمه اول آيه بعدى)[۲۰]، خصوصيات بنايى سوره‌هاى قرآن[۲۱] كه هرچه قدرهم معانى آنها متباعد باشد اما رابطه‌ى محكم بين آنها وجود دارد و سبک و جنبش آنها تفاوت ندارد و ساير خصوصيات در ترتيب و نزول قرآن كه بر صفات الهى دلالت می‌كند، اشاره شده است.
وضعيت کتاب
فهرست منابع [۲۲]و محتویات[۲۳] در انتها آمده و در پاورقى، آدرس مصادرى كه مطالبى از آنها نقل شده، روايات و توضيح برخى نكات آمده است.
پانويس
- ↑ ر.ک: مقدمه
- ↑ ر.ک: تمهید، ص4
- ↑ ر.ک: همان، ص9
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص1
- ↑ ر.ک: همان، ص12
- ↑ ر.ک: همان، ص77
- ↑ ر.ک: همان، ص79
- ↑ ر.ک: همان، ص79
- ↑ ر.ک: همان، ص108
- ↑ ر.ک: همان، ص132
- ↑ ر.ک: همان، ص124
- ↑ ر.ک: همان، ص173
- ↑ ر.ک: همان، ص189
- ↑ ر.ک: همان، ص200
- ↑ ر.ک: همان، ص215
- ↑ ر.ک: همان، ص241
- ↑ ر.ک: همان، ص244
- ↑ ر.ک: همان، ص247
- ↑ ر.ک: همان، ص266
- ↑ ر.ک: همان، ص274
- ↑ ر.ک: همان، ص283
- ↑ ر.ک: همان، ص319
- ↑ ر.ک: همان، ص321
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب