ابن شاذان، فضل بن شاذان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (+ناو) |
جز (رده‌افزایی) |
||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:متکلمان شیعه]] | |||
نسخهٔ ۱۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۳۷
| نام | ابن شاذان، فضل بن شاذان |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن شاذان، ابومحمد فضل بن شاذان
فضل بن شاذان ازدی نیشابوری، فضل بن شاذان |
| نام پدر | شاذان بن خليل |
| متولد | |
| محل تولد | نیشابور |
| رحلت | 260 ق |
| اساتید | محمد بن ابى عمیر
حسن بن على بن فضال حسن بن محبوب احمد بن محمد بن ابى نصر صفوان بن يحيى |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01713AUTHORCODE |
ابومحمد فضل بن شاذان بن خليل ازدى نيشابورى (د ۲۶۰ق/ ۸۷۴م)،، متكلم و فقيه امامى است.
ولادت
دراواخر قرن دوم در نيشابور متولد شد.
تحصیلات
پس از وفات هارون عباسى با پدرش شاذان بن خليل كه خود از محدثان امامیه به شمار مى‌آمد به بغداد رفت و به آموختن قرآن پرداخت.
در بغداد از محضر علمى محمد بن ابى عمیر بهره برد، سپس به كوفه رفته و از محضر مشايخى همچون حسن بن على بن فضال، حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابى نصر، صفوان بن يحيى و نصر بن مزاحم منقرى بهره جست.نجاشى قائل است كه ابن شاذان، حضور حضرت امام جواد(ع)را درك و از او روايت كرده است، ولى شيخ طوسى در رجالش او را از اصحاب حضرت امام هادى(ع) شمرده است.
شيخ صدوق در کتاب توحيد و عيون اخبار الرضا و خصالش رواياتى را از فضل بن شاذان از حضرت امام رضا(ع) نقل مى‌كند كه این امر را هيچ‌كدام از برقى،نجاشى و شيخ طوسى تائيد نمى‌كنند.
ابن شاذان پس از مدتى از عراق به نيشابور بازگشت و در آنجا اقامت گزيد.در زمان حكومت عبدالله بن طاهر به خاطر اعتقادش به مذهب تشيع و از نيشابور نفى شد.در زمان امام حسن عسکرى از معتبرترين عالمان امامى خراسان به شمار مى‌رفت و با آن حضرت از راه دور مرتبط بود.
آثار
در کتاب‌هاى تراجم و رجال آثار او را بيش از صد و هشتاد عنوان دانسته‌اند.از آن جمله مى‌توان‌به اثبات الرجعة، الطلاق، الفرائض الكبير و...اشاره نمود.
وفات
فضل بن شاذان در سال 260 ه.ق دار فانى را پس از عمرى پربركت و خدماتى ارزنده وداع گفته و به ديار باقى شتافت.