الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[سیره و سیمای امام حسین علیه‌السلام]]'''</big></div> | <div class="boxTitle"><big>'''[[سیره و سیمای امام حسین علیه‌السلام]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR00971J1.jpg|بندانگشتی|سیره و سیمای امام حسین علیه‌السلام|175px]] | ||
'''سیره و سیماى امام حسین(ع)'''، ترجمه روان [[جهانبخش، جویا|جویا جهانبخش]] از کتاب «الحسين(ع): سماته و سیرته» نوشته [[حسینی جلالی، محمدرضا|سید محمدرضا حسینی جلالی]] است. نویسنده در این اثر دستاوردهاى سیر و سلوک عالمانه و نظاره محقّقانه و محدّثانه خویش را در گزارش‌هایى که «[[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساکر]]» شامى (499-571ق) در کتاب «[[تاریخ مدینة دمشق|تاریخ دمشق]]» از سیره حسینى(ع) به دست می‌دهد، در این کتاب به شیوایى و رسایى بازگو کرده است. | '''سیره و سیماى امام حسین(ع)'''، ترجمه روان [[جهانبخش، جویا|جویا جهانبخش]] از کتاب «الحسين(ع): سماته و سیرته» نوشته [[حسینی جلالی، محمدرضا|سید محمدرضا حسینی جلالی]] است. نویسنده در این اثر دستاوردهاى سیر و سلوک عالمانه و نظاره محقّقانه و محدّثانه خویش را در گزارش‌هایى که «[[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساکر]]» شامى (499-571ق) در کتاب «[[تاریخ مدینة دمشق|تاریخ دمشق]]» از سیره حسینى(ع) به دست می‌دهد، در این کتاب به شیوایى و رسایى بازگو کرده است. | ||
نسخهٔ ۴ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۵
سیره و سیماى امام حسین(ع)، ترجمه روان جویا جهانبخش از کتاب «الحسين(ع): سماته و سیرته» نوشته سید محمدرضا حسینی جلالی است. نویسنده در این اثر دستاوردهاى سیر و سلوک عالمانه و نظاره محقّقانه و محدّثانه خویش را در گزارش‌هایى که «ابن عساکر» شامى (499-571ق) در کتاب «تاریخ دمشق» از سیره حسینى(ع) به دست می‌دهد، در این کتاب به شیوایى و رسایى بازگو کرده است.
باب اول کتاب با ذکر روایات نام‌گذاری امام حسین(ع) توسط رسول‌الله(ص) آغاز شده است. روایات کنیه، لقب و نسب آن حضرت در عنوان شناسه‌های فردی و سپس ولادت و شهادت حضرت در عنوان تاریخ‌ها و شماره‌ها ذکر شده است. نویسنده در باب ولادت امام حسین(ع) برخلاف دیدگاه ابن عساکر که ولادت امام را به نقل از مورخان در شب پنجم شعبان گزارش کرده، معتقد است که ولادت ایشان در پایان ربیع‌الاول بوده است؛ چراکه راویان متفق بر ولادت برادرش در نیمه ماه رمضان هستند و اجماع اهل‌بیت(ع) بر آن است که ولادت حسین «شش ماه و ده روز» پس از او بوده است.
ویژگی خَلقی، خُلق عظیم، طهارت الهی و خصلت‌های دیگر ایشان در ادامه باب اول مطرح شده‌اند.
در باب دوم کتاب، سیره امام حسین(ع) پیش از کربلا ذکر شده است. مباحث این باب در سه بخش زمان پیامبر(ص)، پس از ایشان و در مقام امامت طرح شده است. نویسنده امامت را بدین نحو توضیح می‌دهد: «همه اهل اسلام روایت کردهاند که پیامبر(ص) درباره حسن و حسین(ع) فرمود: «ابنای هذان إمامان، قاما أو قعدا»؛ یعنى: «این دو فرزندم، خواه ایستاده و خواه نشسته باشند (چه قیام کنند و چه قعود) امامند». اهل قبله بر این حدیث هم‌داستانند و امّت اسلامى آن را پذیرفته و خود حدیث به حد تواتر رسیده است».
در سومین باب کتاب، نهضت امام حسین(ع) و بیعت نکردن با یزید اولین مباحث را تشکیل می‌دهد. امام حسین(ع) مصمّم بود که به‌سوى عراق بیرون شود؛ نه مشکلات و موانعى که بر سر راه بود او را بازگردانید و نه احتمالاتى که در کار می‌رفت او را دل‌سرد ساخت؛ حتّى آنچه در چشمانداز سیاسى آن روز عیان می‌نمود؛ یعنى سخت‌گیرى و خشونت حکومت اموى و روی‌گردان نبودنش از هرگونه مخالفت - ولو ازمیان‌بردن او - و نیز خیانت اهل کوفه و شانه تهى کردنشان از یارى امام(ع) نیز عزم او را سست نکرد، بلکه وظیفه الهى واجب بر امام، او را به پیش می‌راند؛ چراکه او امام امّت بود و قیام براى لبّیک گفتن به نداى امّت، به‌خاطر اتمام حجّت آشکار، بر او واجب بود.