برقعی، سید محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Wikinoor.ir (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|برقعی (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|برقعی (ابهام زدایی)}} | ||
'''سید محمدباقر برقعی''' (1306-1394ش) دانش‌آموخته حوزه علمیه و دانشگاه، نویسنده، پژوهشگر، ادیب، زندگی نامه‌نویس، مؤلف کتاب [[سخنوران نامی معاصر ایران]]. | '''سید محمدباقر برقعی''' (1306-1394ش) دانش‌آموخته حوزه علمیه و دانشگاه، نویسنده، پژوهشگر، ادیب، زندگی نامه‌نویس، مؤلف کتاب [[سخنوران نامی معاصر ایران]]. | ||
نسخهٔ ۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۶
| نام | برقعی، سید محمدباقر |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | آیت‌الله سید علی‌اکبر برقعی |
| متولد | 1306ش |
| محل تولد | قم |
| رحلت | 1394ش / 1436ق / 2015م |
| اساتید | |
| برخی آثار | سخنوران نامی معاصر ایران |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06376AUTHORCODE |
سید محمدباقر برقعی (1306-1394ش) دانش‌آموخته حوزه علمیه و دانشگاه، نویسنده، پژوهشگر، ادیب، زندگی نامه‌نویس، مؤلف کتاب سخنوران نامی معاصر ایران.
سید علی‌اکبر برقعی قمی پدر ایشان است.
ولادت
سید محمدباقر فرزند آیت‌الله سید علی‌اکبر برقعی در سال ۱۳۰۶ش در شهر قم و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد.
تحصیلات
پس از رفتن به مکتب و آموختن قرآن راهی دبستان شد، و پس از آن به تحصیل علوم حوزوی پرداخت. او پس از تأیید تحصیلات در حوزه علمیه قم توسط مرحوم آیت‌الله مرعشی نجفی، به دانشکده الهیات دانشگاه تهران راه یافت و موفق به اخذ مدرک لیسانس شد.
وفات
ایشان در روز پنجشنبه ۵ شهريور ۱۳۹۴ش در سن 88 سالگی از دنیا رفت.[۱]
آثار
سید محمدباقر برقعی علاوه بر مدیریت و تدریس در بخش آموزش، اقدام به چاپ چند جلد کتاب درسی از جمله دستور زبان فارسی کرد که اداره فرهنگ آموزش و پرورش قم تدریس آن را طبق بخشنامه‌ای به مدارس شهر توصیه کرد و این کتاب بارها تجدید چاپ شد.
او همچنین کتاب راهنمای نویسندگی در دو جلد برای تدریس در دوره دبستان و دبیرستان و سپس کتاب فرهنگ دانشجو را تألیف کرد.
از دیگر کارهای تحقیقاتی وی مقدمه و پاورقی‌هایی است که بر کتاب‌های اندیشه‌های تابناک و راهنمای دانشوران تألیف پدر خود آیت‌الله سید علی‌اکبر برقعی نوشته است[۲].
پانویس
منابع مقاله