هروی، منصور بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''ابو احمد منصور بن محمد ازدى هروى''' (متوفای 440ق)، منسوب به خاندان علم است كه نسبش به المهلب بن ابى صفرّه مى‌رسد. پدرش محمد بن محمد بن عبدالله، فقیهى محدث و از علماى شافعیه بوده است. او به مدت سه سال قاضى هرات بوده است. هروى از میان مردم مشهور به شعر و نثر بوده و بین او و ثعالبى، ارتباطاتى بوده است. در كتب تراجم چیز زیادى راجع به وى نیامده است. تولد او در چه سالى بوده، معلوم نیست | '''ابو احمد منصور بن محمد ازدى هروى''' (متوفای 440ق)، علامه، محدث، قاضی، شاعر، شافعی | ||
== ولادت == | |||
منسوب به خاندان علم است كه نسبش به المهلب بن ابى صفرّه مى‌رسد. پدرش محمد بن محمد بن عبدالله، فقیهى محدث و از علماى شافعیه بوده است. او به مدت سه سال قاضى هرات بوده است. هروى از میان مردم مشهور به شعر و نثر بوده و بین او و ثعالبى، ارتباطاتى بوده است. در كتب تراجم چیز زیادى راجع به وى نیامده است. تولد او در چه سالى بوده، معلوم نیست. | |||
== اساتید == | |||
* أبي جعفر محمد بن علي بن دحيم شيباني كوفي | |||
* دعلج بن أحمد بن دعلج أبي محمد سجزي | |||
* أحمد بن عثمان بن يحيى أبي حسين بزاز عطشي أدمي | |||
== وفات == | == وفات == | ||
نسخهٔ ۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۴
| نام | هروی، منصور بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ازدی هروی، ابواحمد منصور |
| نام پدر | محمد بن محمد بن عبدالله |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 440 ق یا 1098 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03696AUTHORCODE |
ابو احمد منصور بن محمد ازدى هروى (متوفای 440ق)، علامه، محدث، قاضی، شاعر، شافعی
ولادت
منسوب به خاندان علم است كه نسبش به المهلب بن ابى صفرّه مى‌رسد. پدرش محمد بن محمد بن عبدالله، فقیهى محدث و از علماى شافعیه بوده است. او به مدت سه سال قاضى هرات بوده است. هروى از میان مردم مشهور به شعر و نثر بوده و بین او و ثعالبى، ارتباطاتى بوده است. در كتب تراجم چیز زیادى راجع به وى نیامده است. تولد او در چه سالى بوده، معلوم نیست.
اساتید
- أبي جعفر محمد بن علي بن دحيم شيباني كوفي
- دعلج بن أحمد بن دعلج أبي محمد سجزي
- أحمد بن عثمان بن يحيى أبي حسين بزاز عطشي أدمي
وفات
وفاتش را سال 440ق ذكر كرده‌اند. مدحى از خلیفه قادر باللّه راجع به او آمده و از جمله مطالبى كه در مورد وى نوشته‌اند، این است كه او زیاد عمر كرده بود و در اواخر عمرش ناتوان و نابینا شد كه اعتراف خودش به این وضعیت، مؤید این نقل‌ها مى‌باشد.