الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[ | <div class="boxTitle"><big>'''[[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|ملامحسن فیض کاشانى]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR00464.jpg|بندانگشتی|فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|175px]] | ||
''' | '''محمّد بن مرتضى فیض کاشانی''' (۱۰۰۷-۱۰۹۱ق)، مشهور به ملامحسن فیض کاشانى، حکیم، محدث، مفسر، عارف، شاعر و یکى از اکابر علما و فقهای اخباری دوره صفویه در قرن یازدهم هجری و از شاگردان برجسته [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرای شیرازی]] و معاصر با شاه عباس دوم بوده است. «[[تفسير الصافي]]»، از آثار معروف ایشان است. | ||
ایشان مقدّمات علوم را تا سن بلوغ در کاشان و در نزد عمو و دایى فراگرفت. بیست ساله بود که براى ادامه تحصیل به اصفهان مهاجرت کرد و از اساتید برجسته آن دیار کسب فیض نمود. از جمله اساتید این عالم بزرگ عبارتند از: [[مجلسی، محمدتقی|ملا محمدتقى مجلسى]]، [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]]، [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]]، [[میرفندرسکی، ابوالقاسم|میرفندرسکى]] و [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]]. | |||
ملامحسن پس از آن براى کسب علم از سید ماجد بحرانى به شیراز کوچ کرد و مدّت دو سال به تکمیل علم حدیث و روایت پرداخت و بار دیگر به اصفهان بازگشت. بعد از آن براى انجام فریضه حج به مکه مشرف شده و در آنجا به ملاقات شیخ محمد زینالدین عاملى رفته و از آن بزرگوار نیز کسب فیض نمود. پس از مراجعت از مکه، وقتى ملاصدرا از شیراز به شهر مقدّس قم مهاجرت کرد و در روستاى کهک اقامت گزید، ملامحسن و [[لاهیجی، عبدالرزاق بن علی|عبدالرّزاق لاهیجى]] نیز به آنجا رفته و مدّت هشت سال مونس تنهایى او بودند و در همین دوران بود که ملاصدرا دو دختر فاضل و عالم خود را به آن دو تزویج کرد. سپس ملامحسن فیض کاشانى همراه ملاصدرا به شیراز رفت و بعد از دو سال به کاشان بازگشت و به امر تدریس، تعلیم، تبلیغ و تألیف و تصنیف مشغول گردید. ملامحسن کاشانى در دوران زندگى پربار خود شاگردانى را تقدیم جهان تشیع کرد. از جمله آن بزرگواران عبارتند از: علمالهدى فرزند خود فیض، معینالدین فرزند دیگر فیض، عبدالغفور برادر فیض، شاه مرتضى دوم پسر برادر فیض، ضیاءالدین محمد، ملا شاه فضلالله، ملا محمدباقر مجلسى، [[جزایری، سید نعمتالله|سید نعمتالله جزایرى]]، [[قاضی سعید قمی، محمدسعید بن محمدمفید|قاضى سعید قمى]]، ملا محمدصادق خضرى، شمسالدین محمد قمى، شیخ محمدمحسن عرفان شیرازى و بسیارى از علماى دیگر. | |||
سرانجام ملامحسن فیض در سن ۸۴ سالگى، در ۲۲ ربیعالثانى سال ۱۰۹۱ در شهر کاشان از دنیا رفت و در قبرستانى که در زمان حیاتش زمین آن را خریدارى و وقف نموده بود، به خاک سپرده شد.<div class="mw-ui-button">[[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|'''ادامه''']]</div> |
نسخهٔ ۲۶ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۰
محمّد بن مرتضى فیض کاشانی (۱۰۰۷-۱۰۹۱ق)، مشهور به ملامحسن فیض کاشانى، حکیم، محدث، مفسر، عارف، شاعر و یکى از اکابر علما و فقهای اخباری دوره صفویه در قرن یازدهم هجری و از شاگردان برجسته ملاصدرای شیرازی و معاصر با شاه عباس دوم بوده است. «تفسير الصافي»، از آثار معروف ایشان است.
ایشان مقدّمات علوم را تا سن بلوغ در کاشان و در نزد عمو و دایى فراگرفت. بیست ساله بود که براى ادامه تحصیل به اصفهان مهاجرت کرد و از اساتید برجسته آن دیار کسب فیض نمود. از جمله اساتید این عالم بزرگ عبارتند از: ملا محمدتقى مجلسى، شیخ بهایى، میرداماد، میرفندرسکى و ملاصدرا.
ملامحسن پس از آن براى کسب علم از سید ماجد بحرانى به شیراز کوچ کرد و مدّت دو سال به تکمیل علم حدیث و روایت پرداخت و بار دیگر به اصفهان بازگشت. بعد از آن براى انجام فریضه حج به مکه مشرف شده و در آنجا به ملاقات شیخ محمد زینالدین عاملى رفته و از آن بزرگوار نیز کسب فیض نمود. پس از مراجعت از مکه، وقتى ملاصدرا از شیراز به شهر مقدّس قم مهاجرت کرد و در روستاى کهک اقامت گزید، ملامحسن و عبدالرّزاق لاهیجى نیز به آنجا رفته و مدّت هشت سال مونس تنهایى او بودند و در همین دوران بود که ملاصدرا دو دختر فاضل و عالم خود را به آن دو تزویج کرد. سپس ملامحسن فیض کاشانى همراه ملاصدرا به شیراز رفت و بعد از دو سال به کاشان بازگشت و به امر تدریس، تعلیم، تبلیغ و تألیف و تصنیف مشغول گردید. ملامحسن کاشانى در دوران زندگى پربار خود شاگردانى را تقدیم جهان تشیع کرد. از جمله آن بزرگواران عبارتند از: علمالهدى فرزند خود فیض، معینالدین فرزند دیگر فیض، عبدالغفور برادر فیض، شاه مرتضى دوم پسر برادر فیض، ضیاءالدین محمد، ملا شاه فضلالله، ملا محمدباقر مجلسى، سید نعمتالله جزایرى، قاضى سعید قمى، ملا محمدصادق خضرى، شمسالدین محمد قمى، شیخ محمدمحسن عرفان شیرازى و بسیارى از علماى دیگر.
سرانجام ملامحسن فیض در سن ۸۴ سالگى، در ۲۲ ربیعالثانى سال ۱۰۹۱ در شهر کاشان از دنیا رفت و در قبرستانى که در زمان حیاتش زمین آن را خریدارى و وقف نموده بود، به خاک سپرده شد.