عجلی، احمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[ | | data-type="authorWritings" |[[تاريخ الثقات]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ | [[تاريخ الثقات]] | ||
[[معرفه الثقات من رجال أهل العلم و الحدیث و من الضعفاء و ذکر مذاهبهم و اخبارهم]] | [[معرفه الثقات من رجال أهل العلم و الحدیث و من الضعفاء و ذکر مذاهبهم و اخبارهم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۲
| نام | عجلی، احمد بن عبدالله |
|---|---|
| نامهای دیگر | احمد بن عبدالله بن صالح ابي‌الحسن العجلي
ابوالحسن احمد بن عبدالله عجلی کوفی طرابلسی مغربی |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 182ق |
| محل تولد | کوفه |
| رحلت | 261ق |
| اساتید | محمد بن یوسف فریابی |
| برخی آثار | تاريخ الثقات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10438AUTHORCODE |
ابوالحسن احمد بن عبدالله عجلی کوفی طرابلسی مغربی (182-261ق)، از محدثان برجسته و توانای قرن دوم و سوم هجری قمری، از شاگردان شبابة بن سوار و محمد بن یوسف فریابی و از اساتید سعید بن عثمان و عثمان بن حدید البیری و صاحب کتاب «تاريخ الثقات».
ولادت
ابوالحسن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی، در سال 182ق، در کوفه زاده شد و در بغداد رشد یافت[۱].
تحصیلات
از پانزده سالگی به فراگیری حدیث روی آورد و نزد بزرگان بغداد، کوفه و بصره به کسب دانش پرداخت[۲].
مهاجرت به طرابلس
عجلی پس از آنکه در عراق حدیث آموخت و به شهرتی دست یافت، زادگاهش را ترک کرده و به مغرب مهاجرت کرد و در طرابلس سکنی گزید. شهرت و آوازه وی مربوط به زمانی است که در مغرب به تدریس حدیث و تصنیف اشتغال داشت[۳].
او از محدثان برجسته و توانای روزگار خویش بود و روایاتش مورد استناد دیگران قرار گرفته است. گویا این هجرت، در دوره محنت و برای فرار از فتنه خلق قرآن بوده است. یحیی بن معین او را فردی بسیار موثق دانسته و ستوده است[۴].
اساتید
از جمله اساتید احمد عجلی، شبابة بن سوار، محمد بن یوسف فریابی، حسین بن علی جعفی و یعلی بن عبید را می‌توان نام برد[۵]. کسان دیگری که وی از آنها، حدیث نقل کرده است، عبارتند از: پدرش عبدالله بن صالح عجلی، محمد بن جعفر (غندر)، ابوداود حفری، ابوعامر عقدی، محمد بن عبید طنافسی، برادرش یعلی بن عبید طنافسی و محمد بن یوسف فریابی[۶].
شاگردان
کسانی که از او روایت کرده‌اند، عبارتند از پسرش ابومسلم صالح عجلی، سعید بن عثمان، عثمان بن حدید البیری، سعید بن اسحاق و محمد بن فطیس[۷]. به روایتی احمد بن حنبل و یحیی بن معین نیز احادیثی را از وی اخذ کرده‌اند[۸].
وفات
احمد عجلی به سال ۲۶۱ق، در طرابلس مغرب درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد[۹].
آثار
- الجرح والتعديل؛
- تاريخ الثقات[۱۰].
پانویس
منابع مقاله
- رحمان‌ستایش، محمدکاظم، «کتب رجال اهل سنت»، دانشکده مجازی علوم حدیث، ایران، قم.
- بی‌نام، پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرةالمعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۴۵، برگرفته از مقاله «ابوالحسن احمد بن عبدالله عجلی»، پنج‌شنبه، 4 شهریور 1400