عجلی، احمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
کسانی که از او روایت کرده‌اند، عبارتند از پسرش ابومسلم صالح | کسانی که از او روایت کرده‌اند، عبارتند از پسرش [[ابومسلم صالح عجلی]]، [[سعید بن عثمان]]، عثمان بن حدید البیری، [[سعید بن اسحاق]] و محمد بن فطیس<ref>ر.ک: همان</ref>. به روایتی [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]] و [[یحیی بن معین]] نیز احادیثی را از وی اخذ کرده‌اند<ref>ر.ک: بی‌نام</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۳
| نام | عجلی، احمد بن عبدالله |
|---|---|
| نامهای دیگر | احمد بن عبدالله بن صالح ابي‌الحسن العجلي
ابوالحسن احمد بن عبدالله عجلی کوفی طرابلسی مغربی |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | 182ق |
| محل تولد | کوفه |
| رحلت | 261ق |
| اساتید | محمد بن یوسف فریابی |
| برخی آثار | تاریخ الثقات |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10438AUTHORCODE |
ابوالحسن احمد بن عبدالله عجلی کوفی طرابلسی مغربی (182-261ق)، از محدثان برجسته و توانای قرن دوم و سوم هجری قمری، از شاگردان شبابة بن سوار و محمد بن یوسف فریابی و از اساتید سعید بن عثمان و عثمان بن حدید البیری و صاحب کتاب «تاريخ الثقات».
ولادت
ابوالحسن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی، در سال 182ق، در کوفه زاده شد و در بغداد رشد یافت[۱].
تحصیلات
از پانزده سالگی به فراگیری حدیث روی آورد و نزد بزرگان بغداد، کوفه و بصره به کسب دانش پرداخت[۲].
مهاجرت به طرابلس
عجلی پس از آنکه در عراق حدیث آموخت و به شهرتی دست یافت، زادگاهش را ترک کرده و به مغرب مهاجرت کرد و در طرابلس سکنی گزید. شهرت و آوازه وی مربوط به زمانی است که در مغرب به تدریس حدیث و تصنیف اشتغال داشت[۳].
او از محدثان برجسته و توانای روزگار خویش بود و روایاتش مورد استناد دیگران قرار گرفته است. گویا این هجرت، در دوره محنت و برای فرار از فتنه خلق قرآن بوده است. یحیی بن معین او را فردی بسیار موثق دانسته و ستوده است[۴].
اساتید
از جمله اساتید احمد عجلی، شبابة بن سوار، محمد بن یوسف فریابی، حسین بن علی جعفی و یعلی بن عبید را می‌توان نام برد[۵]. کسان دیگری که وی از آنها، حدیث نقل کرده است، عبارتند از: پدرش عبدالله بن صالح عجلی، محمد بن جعفر (غندر)، ابوداود حفری، ابوعامر عقدی، محمد بن عبید طنافسی، برادرش یعلی بن عبید طنافسی و محمد بن یوسف فریابی[۶].
شاگردان
کسانی که از او روایت کرده‌اند، عبارتند از پسرش ابومسلم صالح عجلی، سعید بن عثمان، عثمان بن حدید البیری، سعید بن اسحاق و محمد بن فطیس[۷]. به روایتی احمد بن حنبل و یحیی بن معین نیز احادیثی را از وی اخذ کرده‌اند[۸].
وفات
احمد عجلی به سال ۲۶۱ق، در طرابلس مغرب درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد[۹].
آثار
- الجرح والتعديل؛
- تاريخ الثقات[۱۰].
پانویس
منابع مقاله
- رحمان‌ستایش، محمدکاظم، «کتب رجال اهل سنت»، دانشکده مجازی علوم حدیث، ایران، قم.
- بی‌نام، پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرةالمعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۴۵، برگرفته از مقاله «ابوالحسن احمد بن عبدالله عجلی»، پنج‌شنبه، 4 شهریور 1400