نراقی، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۳۳: خط ۳۳:
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    {{کاربردهای دیگر|نراقی (ابهام زدایی)}}


    '''محمّد بن احمد نراقى''' (1215-1297ق)، معروف به «حجت‌الاسلام»، ملقب به عبدالصّاحب، فقیه، عالم، نویسنده، فرزند بزرگ [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملّا احمد نراقى]]، بنا به گفته [[حبیب‌آبادی، محمدعلی|صاحب «مكارم الآثار»]]، وى داماد [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و از مشايخ شيخ [[جعفر شوشترى]] بوده است.
    '''محمّد بن احمد نراقى''' (1215-1297ق)، معروف به «حجت‌الاسلام»، ملقب به عبدالصّاحب، فقیه، عالم، نویسنده، فرزند بزرگ [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملّا احمد نراقى]]، بنا به گفته [[حبیب‌آبادی، محمدعلی|صاحب «مكارم الآثار»]]، وى داماد [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و از مشايخ شيخ [[جعفر شوشترى]] بوده است.

    نسخهٔ ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۰۹

    نراقی، محمد بن احمد
    نام نراقی، محمد بن احمد
    نام‌های دیگر
    نام پدر ملّا احمد نراقى
    متولد 1215ق
    محل تولد كاشان
    رحلت 1297 ق
    اساتید ملّا احمد نراقى
    برخی آثار شرح حدیث راس الجالوت

    مشارق الأحکام

    کد مؤلف AUTHORCODE01631AUTHORCODE



    محمّد بن احمد نراقى (1215-1297ق)، معروف به «حجت‌الاسلام»، ملقب به عبدالصّاحب، فقیه، عالم، نویسنده، فرزند بزرگ ملّا احمد نراقى، بنا به گفته صاحب «مكارم الآثار»، وى داماد ميرزاى قمى و از مشايخ شيخ جعفر شوشترى بوده است.

    ولادت

    ملا محمد در سال 1215ق در كاشان چشم به جهان گشود.

    تحصیلات

    از شاگردان پدر خود به شمار مى‌آيد و مدارج علمى را نزد پدرش طى نمود و از وى اجازه اجتهاد دريافت كرد.

    وى علاوه بر اينكه جامع علوم معقول و منقول بود، در شهر كاشان و حومه، رياست تامّه داشت و در ميان مردم به «حجت‌الاسلام» معروف شد. ايشان عهده‌دار توليت مدرسه سلطانى در كاشان، از بناهاى دوره فتحعلى شاه قاجار بود.

    وفات

    ايشان نسبت به دو برادرش عمر طولانى داشت و در سال 1297ق در سن هشتاد و دو سالگى درگذشت و پيكرش در جوار مقبره خاندان نراقى به خاک سپرده شد.

    آثار

    1. انوار التوحيد (كلام)
    2. المراصد (مسائل اصولى)
    3. مشارق الاحكام (قواعد فقهى)

    منابع مقاله

    گلشن ابرار، ج5، ص192 و اثر آفرينان، ج6 ص33


    وابسته‌ها