مصفا، مظاهر: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:شاعران]] | |||
[[رده:شهریور(1400)]] | [[رده:شهریور(1400)]] | ||
[[رده:درگذشتگان 1398]] | [[رده:درگذشتگان 1398]] | ||
نسخهٔ ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۳۴
| نام | مصفا، مظاهر |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | اسماعيل |
| متولد | ۱ شهریور ۱۳۱۱ش |
| محل تولد | اراک |
| رحلت | 8 آبان 1398ش |
| اساتید | بدیع‌الزمان فروزانفر |
| برخی آثار | مجمع الفصحاء |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08712AUTHORCODE |
مظاهر مصفا (1311-1398ش)، شاعر، مصحح متون، استاد تمام رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران
ولادت
او فرزند اسماعيل در ۱ شهریور ۱۳۱۱ش در اراک در خانواده‌اى با فرهنگ از اهالى تفرش به دنيا آمد. هنگامیکه تنها ۴۰ روز از تولدش می‌گذشت خانواده‌اش به قم نقل‌مکان کردند. پدر وی در ادارهٔ «سجل-احوال» (سازمان ثبت احوال) کار می‌کرد.
تحصیلات
مصفا دوران تحصیلات اولیهٔ خود را در مدرسهٔ حکیم نظامی قم سپری کرد و سپس دوران متوسطه را در دارالفنون گذراند و به دانشسرای عالی رفت و به تحصیل در رشتهٔ ادبیات مشغول شد؛ و تحصیلات خود را در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی تا اخذ درجهٔ دکتری از دانشگاه تهران ادامه داد و با تأییدیهٔ بدیع‌الزمان فروزانفر به پایان‌نامهٔ وی با عنوان «تحول قصیده در ایران»، موفق شد مدرک دکتری خود را در رشته زبان و ادبيات فارسى اخذ کند.
مصفا هم‌زمان با ادامهٔ تحصیل، به استخدام آموزش و پرورش درآمد و مدتی هم رئیس ادارهٔ فرهنگ قم بود و چندی هم ریاست مدرسهٔ عالی قضایی قم را به‌عهده داشت.
مظاهر مصفا استاد دانشگاه، شاعر و مصحح برجستهٔ معاصر ایران بود. او سال‌های متمادی به‌عنوان استادتمام رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران به‌خدمت مشغول بود. وی در سال ۱۳۸۴ به دستور ریاست دانشگاه کنار گذاشته شد و پس از آن مدتی استاد تمام وقت دوره‌های دکترای دانشگاه آزاد بود.
از دیگر سوابق علمی و اجرایی وی می‌توان به ریاست پردیس فارابی دانشگاه تهران (پردیس قم) و دبیری دبیرستان‌های تهران، ریاست انتشارات و مدیریت مجلهٔ آموزش و پرورش، دانشیاری دانشگاه شیراز و ریاست دبیرخانهٔ مرکزی دانشگاه شیراز اشاره کرد.
مظاهر مصفا یکی از قصیده‌سرایان شاخص ایرانی بعد از ملک‌الشعرا بهار است. وی در کشورهای افغانستان و هند و دیگر کشورهای فارسی‌زبان نیز دارای شهرت است. قصیدهٔ «هیچِ» او یکی از شعرهای اوست که دکتر غلامحسین یوسفی در کتاب چشمهٔ روشن به بررسی آن پرداخته و پروفسور صلاح الصاوی (شاعر و سخن‌سنج مصری) در کتاب العدمیّة فی شعر آن را ترجمه، نقد و بررسی کرده‌است.
او همچنين در عرصه تحقيقات ادبى از جمله در حوزه سعدى‌شناسى فعاليت مى‌كرد. تاکنون چند مجموعه شعر از او به‌چاپ رسیده است.
وفات
او در غروب هشتم آبان 1398ش درگذشت، و در روستای بُنِسا تفرش به خاک سپرده شد.
آثار
- پاسداران سخن (چکامه‌سرایان)، شامل مجموعه اشعار از رودکی تا عصر حاضر
- توفان خشم (چهل چکامه)
- ده فریاد (مجموعه شعر)
- سپیدنامه (مجموعه شعر)
- سی‌پاره (مجموعه شعر)
- سی سخن (مجموعه شعر)
- شب‌های شیراز
- قند پارسی
- نسیم
- تصحيح مجمع الفصحاء؛
- متن انتقادى جوامع الحكايات و لوامع الروايات؛
- تصحيح ديوان ابوتراب فرقتى كاشانى؛
- تصحيح ديوان نزارى قهستانى؛
- تصحيح ديوان سنايى؛
- تصحيح كليات سعدى.